Είμαστε η ομορφότερη χώρα του κόσμου. Εχουμε τον σπουδαιότερο πολιτισμό. Εχουμε την καλύτερη κουζίνα. Ιδού ορισμένα από τα κλισέ που συχνά μάς οδηγούν στην υπεροψία και στην αδράνεια. Oταν πιστεύεις ότι είσαι ο καλύτερος σε όλα, δεν βρίσκεις κανέναν λόγο να προσπαθήσεις, οπότε δεν εξελίσσεσαι. Υπάρχει κι ένα άλλο στερεότυπο που επαναλαμβάνουμε διαρκώς: Οτι είμαστε η μεγαλύτερη δύναμη στο ελαιόλαδο και παράγουμε το ποιοτικότερο ελαιόλαδο του κόσμου.
Πολλές δεκαετίες πίσω, μπορεί να ίσχυαν και τα δύο, τα τελευταία χρόνια πλέον όχι. Ως προς τις παγκόσμιες δυνάμεις στο ελαιόλαδο, η Ισπανία, η Τουρκία, η Τυνησία, η Ιταλία βρίσκονται πολύ πιο ψηλά από εμάς. H Tυνησία ειδικότερα, που έχει μεγάλη παραγωγή ελαιολάδου, έχει υπογράψει συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Ενωση προκειμένου να καλύψει τα κενά της ευρωπαϊκής αγοράς. Και ως προς την ποιότητα, επίσης, όπου παραδοσιακά σαρώναμε τα διεθνή βραβεία, τώρα υπάρχουν πολλοί ανταγωνιστές ακόμη και σε χώρες που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε μέχρι προσφάτως.
Ποιος θα περίμενε, λ.χ., ότι σε διεθνή διαγωνισμό ελαιολάδου που έγινε πρόσφατα στη Σπάρτη, το πρώτο βραβείο θα κέρδιζε ελαιόλαδο από την Καλιφόρνια, το δεύτερο, από τη Βραζιλία, μια χώρα που παράγει μόνο 500 τόνους ελαιόλαδο τον χρόνο και η οποία πριν από μία δεκαπενταετία δεν είχε ούτε μία ρίζα ελαιόδενδρου για καλλιέργεια, και το τρίτο από την Ισπανία, με την Ελλάδα να μένει εκτός τριάδας.
Ο παγκόσμιος χάρτης του ελαιολάδου θα έχει στο μέλλον εντυπωσιακές αλλαγές. Η κλιματική κρίση και οι συνέπειές της θα επηρεάσουν χώρες με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή, ενώ αντιθέτως θα δημιουργηθούν κατάλληλες κλιματικές συνθήκες σε άλλες, έτσι ώστε να ασχοληθούν με την καλλιέργεια ελιάς.
Είδαμε τη φετινή χρονιά πόσο ακρίβυνε το ελαιόλαδο, αφού το πολύ ζεστό και ξηρό καλοκαίρι σε μεγάλο μέρος της Μεσογείου μείωσε πολύ την παραγωγή. Τα επόμενα χρόνια, η μείωση μπορεί να είναι μεγαλύτερη. Η αγορά ελαιολάδου μετασχηματίζεται και η Ελλάδα πρέπει να δει πώς θα αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις.
