ΚΑΝΝΕΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθείς κάθε μέρα από κοντά ένα masterclass της Μέριλ Στριπ. Η Αμερικανίδα-θρύλος της υποκριτικής είναι το τιμώμενο πρόσωπο του φετινού Φεστιβάλ Καννών και τουλάχιστον αυτές τις πρώτες ημέρες βρίσκεται (δικαίως) στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η ίδια φρόντισε χθες να «ανταποδώσει» όλη αυτή την αγάπη και τον σεβασμό –σεβασμό που δεν απολαμβάνει στο σπίτι της, όπως είπε αστειευόμενη– μιλώντας για την καριέρα και τη ζωή της μπροστά σε ανθρώπους του σινεμά και απλούς θαυμαστές. Δεν ήταν ακριβώς masterclass, ούτως ή άλλως. Περισσότερο έμοιαζε με εκτεταμένη συνέντευξη, κατά την οποία η βραβευμένη με τρία Οσκαρ ηθοποιός μοιράστηκε τόσο «μυστικά» του επαγγέλματος όσο και στιγμές από ολόκληρη την καριέρα της, που μετράει πια μισόν αιώνα.
Εμάς, ωστόσο, μας έμειναν περισσότερο οι ιστορίες. Οπως αυτή που αφηγήθηκε σχετικά με το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» (το πρώτο της Οσκαρ) και το σύγχρονο κοινωνικό του υπόβαθρο: «Βρισκόμασταν τότε στις αρχές του γυναικείου κινήματος και αυτό δεν τους έκανε όλους χαρούμενους. Στο βιβλίο του Εϊβερι Κόρμαν είναι αρκετά θολοί οι λόγοι για τους οποίους η Τζοάνα εγκαταλείπει το σπίτι της. Οταν ο Ρόμπερτ Μπέντον (σ.σ. σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος της ταινίας) έπιασε να γράφει το σενάριο κατάλαβε ότι έπρεπε να μιλήσουμε γι’ αυτούς κι έτσι φτιάξαμε αυτή τη διάσημη σκηνή προς το τέλος με τον λόγο στο δικαστήριο. Εγώ, εκείνος και ο Ντάστιν είχαμε μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με αυτό και τελικά γράψαμε ο καθένας από μια δική του εκδοχή του λόγου. Υστερα ψηφίσαμε και… κέρδισα».
Μπορεί όλα αυτά σχετικά με τη δημιουργική ελευθερία να ακούγονται πολύ φυσιολογικά σήμερα, όμως, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 δεν ήταν καθόλου δεδομένα.
Η Στριπ μίλησε επίσης για το πόσο σημαντικό είναι οι ταινίες να αφουγκράζονται την εποχή τους: «Πιστεύω πως κάθε καλή ταινία είναι προϊόν της στιγμής της στον χρόνο, ακόμη κι αν η ιστορία της εκτυλίσσεται σε άλλη εποχή· ή απλά φτιάχτηκε για να βγάλει χρήματα», συμπληρώνει γελώντας. Αστείο, βέβαια, είναι και το περιστατικό που συνέβη τη βραδιά που κέρδισε αυτό το πρώτο Οσκαρ, όταν παραλίγο να… χάσει το χρυσό αγαλματίδιο. «Βασικά το άφησα στην τουαλέτα. Φορούσα ένα πολύ μακρύ φόρεμα και έπρεπε να το σηκώσω με τα δύο χέρια. Οπότε το άφησα κάπου δίπλα και το ξέχασα. Κάποιος που μπήκε μετά από εμένα το βρήκε…».
Πολύ συγκινητική ήταν και η στιγμή, το βράδυ της Τρίτης, όταν κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης του φεστιβάλ, η Ζιλιέτ Μπινός παρέδωσε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στη Μέριλ Στριπ. Η τελευταία κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, κάτι το οποίο δεν ίσχυσε και για τη Γαλλίδα ηθοποιό, η οποία εξέφρασε και μια εύλογη απορία: «Μισός αιώνας καριέρας στο σινεμά, ατελείωτοι ρόλοι και βραβεία. Και δεν ξεκινώ να μιλάω καν για όσα έχεις κάνει στο θέατρο. Και όλα αυτά αποκτώντας ταυτόχρονα τέσσερα παιδιά! Πώς το έκανες;».
Ελληνική πρεμιέρα
Χθες είχαμε και ελληνική πρεμιέρα στις Κάννες. Το «Κιούκα-Πριν το τέλος του καλοκαιριού», μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Κωστή Χαραμουντάνη, παρουσιάστηκε στο παράλληλο τμήμα ACID της Κρουαζέτ, αφήνοντας καλές εντυπώσεις. Το φιλμ είναι γυρισμένο στον Πόρο, εκεί όπου ένας πατέρας (Συμεών Τσακίρης) φτάνει μαζί με τα δύο παιδιά του (Ελσα Λεκάκου, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος) για ολιγοήμερες διακοπές με το σκάφος του. Πραγματικός λόγος του ταξιδιού, όμως, είναι η επίσκεψη στην από χρόνια αποξενωμένη μητέρα (Ελενα Τοπαλίδου) των παιδιών.
Ο 30χρονος Ελληνας κινηματογραφιστής δημιουργεί μια οικογενειακή ιστορία, από αυτές που αγαπά πολύ το σύγχρονο ελληνικό σινεμά, βάζοντας ωστόσο αρκετά διαφορετικό συναισθηματικό πρόσημο και δίχως να φοβάται τους πειραματισμούς στην αισθητική του φόρμα. «Ισως μιλάμε πολύ για την οικογένεια στις ταινίες, διότι μας δίνεται η δυνατότητα, μέσω της καλλιτεχνικής διόδου, να εκφράσουμε πράγματα που δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε στην αληθινή ζωή. Νομίζω πάντως ότι αρκετοί από όσους το κάνουν ακολουθούν απλώς μια συγκεκριμένη συνταγή ως απόρροια των φεστιβαλικών διακρίσεων – λείπει δηλαδή το προσωπικό στοιχείο. Γι’ αυτό βλέπεις συνεχώς μια οικογένεια γκρίζα και συντηρητική, ενώ δεν είναι έτσι.
Στις οικογένειες υπάρχουν οι εντάσεις, η αγάπη, το χιούμορ, το παράλογο κ.ο.κ.», μας είπε ο ίδιος, σε μια πρόγευση της συνέντευξης που θα δημοσιευθεί συνολικά προσεχώς.
