Βασιλιάδες του κόσμου ★★★★
ΔΡΑΜΑ (2022), 111΄
Σκηνοθεσία: Λάουρα Μόρα
Ερμηνείες: Κάρλος Αντρές Καστανέδα, Ντάβιντσον Αντρές Φλόρες
Πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και επίσημη πρόταση της Κολομβίας για τα Οσκαρ, το φιλμ της Λάουρα Μόρα είναι ένας άγριος ύμνος στη νεότητα, στην αντίδραση σε κάθε είδους νόρμες, αλλά και στη δύναμη της φιλίας. Ο Ρα, ένας ορφανός έφηβος από το Μεντεγίν, λαμβάνει ένα γράμμα σύμφωνα με το οποίο του αποδίδεται ένα κτήμα στη γη των προγόνων του. Αυτός και τέσσερις ακόμη φίλοι του, όλοι τους χαμίνια των δρόμων της πόλης, ξεκινούν ένα επικό ταξίδι στην άλλη άκρη της χώρας, σε μια γεμάτη όνειρα αναζήτηση ώστε να βρουν επιτέλους το δικό τους «σπίτι».
Η Λάουρα Μόρα μετατρέπει μια ταινία-ορισμό του ταξιδιού ενηλικίωσης σε μια πυρετώδη περιπέτεια, μια οδύσσεια του περιθωρίου, με πρωταγωνιστές που αναβλύζουν αυθεντικότητα.
Συνηθισμένοι στη ζούγκλα των δρόμων του Μεντεγίν, εκεί όπου π.χ. μια ξώφαλτση μαχαιριά σε καβγά αντιμετωπίζεται σαν απλή γρατζουνιά, οι πέντε νεαροί κάνουν περίπου βόλτα στο πάρκο όταν βρίσκονται στα αληθινά τροπικά δάση της Κολομβίας.
Η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας τους δεν γνωρίζει όρια, ούτε τις «ντροπές» των κοινωνικών συμβάσεων. Με μια λέξη νιώθουν άτρωτοι, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από εκείνον που υποδεικνύει η ηλικία τους.
Ολα αυτά η Μόρα τα κινηματογραφεί υπέροχα, μέσα σε καταπράσινα τοπία, με ήλιο ή καταρρακτώδη βροχή και τον φακό της πότε να κεντράρει στα πρόσωπα των παιδιών και πότε να απομακρύνεται για να αποδώσει την απεραντοσύνη του κόσμου στον οποίο καλούνται να επιβιώσουν.
Ανθρωποι δίχως οικογένεια, όνομα, πατρίδα και ρίζες αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους σε έναν εχθρικό κόσμο, όπου η αδικία είναι ρουτίνα, η βία και η περιφρόνηση δεδομένες.
Επιπλέον, όταν χρειάζεται, περνάμε με την ίδια ευκολία και στην καθαρή δράση, όπως συμβαίνει σε μια εκπληκτική σκηνή, με τους πιτσιρικάδες πάνω στα ποδήλατα να κρέμονται από την καρότσα ενός φορτηγού, γελώντας και δίχως να υπολογίζουν τον κίνδυνο.
Φυσικά, τα γέλια και η ανεμελιά δεν μπορούν –ούτε και προορίζονται– να κρύψουν τη βίαιη πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Ανθρωποι δίχως οικογένεια, αναγνωρισμένο όνομα, πατρίδα και ρίζες αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους σε έναν εχθρικό κόσμο. Η αδικία εις βάρος τους είναι ρουτίνα, η βία και η περιφρόνηση δεδομένες.
Μοναδικό τους αποκούμπι είναι η φιλία, καθώς και το όνειρο, το οποίο εμφανίζεται επίσης σε σκηνές ποτισμένες από τον μαγικό ρεαλισμό της Λατινικής Αμερικής.
