Η τελευταία συνεδρία του Φρόιντ ★★★
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2023), 108΄
Σκηνοθεσία: Ματ Μπράουν
Ερμηνείες: Αντονι Χόπκινς, Μάθιου Γκουντ
Ο αειθαλής Αντονι Χόπκινς μπαίνει στα παπούτσια του «πατέρα» της ψυχανάλυσης, Ζίγκμουντ Φρόιντ. Βρισκόμαστε στο 1939 και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει μόλις κηρυχθεί.
Ο Φρόιντ, έχοντας μεταναστεύσει από την αγαπημένη του Βιέννη στη Βρετανία, καλεί στο σπίτι του για μια φιλοσοφικού περιεχομένου συζήτηση τον συγγραφέα και ακαδημαϊκό Κ. Σ. Λιούις, κατοπινό συγγραφέα των διάσημων «Χρονικών της Νάρνια». Οι δύο άνδρες θα μιλήσουν για τον Θεό και τη θρησκεία γενικότερα, ενώ θα προχωρήσουν και σε μια άτυπη συνεδρία αλληλοψυχανάλυσης, που θα τους βοηθήσει να έρθουν αντιμέτωποι με θέματα που τους βασανίζουν επί πολλά χρόνια.
Ο Ματ Μπράουν παρουσιάζει έναν Φρόιντ προς το τέλος της ζωής του –για την ακρίβεια μόλις τρεις εβδομάδες προτού αυτοκτονήσει–, χτυπημένο από τον καρκίνο και με φρικτούς πόνους, τους οποίους καταπραΰνει με γερές δόσεις μορφίνης. Παρ’ όλα αυτά, ο ηλικιωμένος ψυχαναλυτής βρίσκει τη διάθεση να μπει σε μια τελευταία πνευματική αντιπαράθεση, αφού δεν μπορεί να δεχτεί ότι κάποιος σαν τον Λιούις πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Οι δυo τους θα αναμετρηθούν σε μια σειρά από διαλόγους, συχνά απολαυστικούς, χάρη τόσο στο καυστικό χιούμορ του Φρόιντ όσο και στο γνήσια βρετανικό φλέγμα του συνομιλητή του.
Δεν είναι μόνο οι θεολογικές- υπαρξιακές αναζητήσεις. Γρήγορα η κουβέντα θα στραφεί και σε πιο προσωπικά ζητήματα. Σύντομα φλας μπακ μας αποκαλύπτουν στοιχεία για το παρελθόν των χαρακτήρων.
Δεν είναι όμως μόνο οι θεολογικές-υπαρξιακές αναζητήσεις. Γρήγορα η κουβέντα θα στραφεί και σε πιο προσωπικά ζητήματα, μια και ο Φρόιντ δεν μπορεί προφανώς να αντισταθεί στον πειρασμό να αρχίσει την ψυχανάλυση. Μια σειρά από σύντομα φλας μπακ μάς αποκαλύπτει στοιχεία για το παρελθόν αμφοτέρων των χαρακτήρων: από τη μία γύρω από τη σχέση εξάρτησης του Φρόιντ με την κόρη του, Αννα, και από την άλλη σχετικά με την υπηρεσία του Λιούις στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την απώλεια που τον σημάδεψε.
Κατά τα λοιπά, εδώ υπάρχουν δεκάδες αναφορές σε γνωστά έργα της λογοτεχνίας ή της επιστήμης, τα οποία οι δύο συνομιλητές παραθέτουν φυσικά από μνήμης, καθώς και ατάκες όπως το «ένα πράγμα έχω να ζητήσω από την ανθρωπότητα: να μεγαλώσει», του Φρόιντ.
Λόγος, τέλος, δεν μπορεί να μη γίνει και για τον Αντονι Χόπκινς, αυτόν τον σπουδαίο ηθοποιό, ο οποίος στο λυκόφως της καριέρας του παραδίδει τη μία εξαιρετική ερμηνεία μετά την άλλη. Δίπλα του, πολύ καλός είναι εδώ και ο Μάθιου Γκουντ.
