Σε μια καμπή της δικής του ωριμότητας, σαν μια στροφή προς μια διαρκή ενηλικίωση, ο Αντώνης Στάβερης μας αποκαλύπτει τους μυστικούς κήπους του. Τρόπος του λέγειν αλλά και στην κυριολεξία, αφού στα έργα της νέας έκθεσής του, στην Γκαλερί Σκουφά, κυριαρχούν κατά έναν τρόπο τα φυτά εσωτερικού χώρου: απλώνονται, με κλώνους που μοιάζουν με ζωντανά μέλη εντόμων, με γιγαντιαία άνθη και φύλλα, ορίζοντας πτυχές σκοτεινών και φωτεινών Παραδείσων.
Η έκθεση με τίτλο «Ενδιάμεσα» μοιάζει με πηγή θερμότητας και φωτός. Τα χρώματα αναβλύζουν από την τολμηρή διάθεση του Αντώνη Στάβερη να επιβάλει και να στερεώσει τη δική του παλέτα με τα γαλάζια, τα πράσινα, τα ρόδινα, τα κίτρινα και τα κόκκινα που κυκλώνουν τις αισθήσεις και τις οδηγούν σε κανάλια ενδοσκόπησης. Γιατί τα έργα του Αντώνη Στάβερη, παρά τη φαινομενική ευωχία και την έκρηξη του χρώματος, σε σημείο που σε ορισμένα έργα να γεννώνται συνειρμοί προς τον παραδεισένιο κόσμο του Ντέιβιντ Χόκνεϊ, έχουν εκ γενετής μια διάθεση στάσης και στοχασμού, ίσως και μελαγχολίας. Τα πρόσωπα που βυθίζουν το βλέμμα έκκεντρα, η θέαση του κόσμου μέσα από πλαίσια παραθύρων, επάλξεων, παρατηρητηρίων με εύγλωττη γεωμετρία που υπενθυμίζει όρια, αποστάσεις και επιθυμίες, όλα παραπέμπουν σε μια ανάγκη διάθλασης. Υπάρχει διάχυτη μια αίσθηση αναμονής.
Ο Αντώνης Στάβερης έχει χτίσει εδώ και χρόνια τον εικαστικό κόσμο του. Και ο κόσμος αυτός έχει αυτοσυνειδησία, έχει και υπόσταση. Τα θέματά του αντλούν από την αστική εμπειρία, «αλλά πέρα από την προφάνειά της», όπως γράφει ο επιμελητής της έκθεσης και ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς. Είναι έργα ενός αστού, που προχωράει σε δικές του αστυγραφίες, είτε ως θέμα είτε ως χειρισμό θέματος. Τα θραυσματικά μέλη αρχαιοτήτων σε ορισμένα έργα (που κινούνται σε μια πιο ελεύθερη σύνθεση) ή αστικών σπαραγμάτων ενισχύουν αυτή την εντύπωση της φυγόκεντρης δύναμης.
Κινούμενος ανάμεσα στην Αθήνα και στο Βερολίνο, με ατελιέ στον Ταύρο, από όπου έχει άμεση θέα στο γήπεδο ποδοσφαίρου του Φωστήρα, ο Αντώνης Στάβερης είναι ένας χειρουργός αστικών ψευδαισθήσεων. Αν και κινούμενος σε μια τομή ρεαλισμού και σύγχρονου ιμπρεσιονισμού, δείχνει να έλκεται επίσης από εκείνη την αδιόρατη μελαγχολία του αστικού γλυπτικού τοπίου και να προχωρά σε συνθέσεις με άυλο υλικό τη σιωπή και τις σκιές. Τα τοπία με τα γήπεδα ποδοσφαίρου με τα θερμά χρώματα ισοβαθμούν με τα συμπιλήματα από στέγες, σχήματα, επικλινή και επίπεδα, που σχηματίζουν –με μια πανσπερμία στερεών και εφήμερων υλικών– τις στέγες και τις ταράτσες της συνοικίας του Ταύρου. Υπάρχει μια υπόμνηση Παναγιώτη Τέτση. Η ζωγραφική του Αντώνη Στάβερη έχει ταυτότητα. Οχι εντοπιότητα αλλά υπογραφή δημιουργού.
Ο Αντώνης Στάβερης μας οδηγεί με τη ζωγραφική του σε μια επανεκτίμηση του άστεως μέσα από τις συνηχήσεις του και τις άυλες μετατοπίσεις του στο τοπίο των προσωπικών συνειρμών μας. Η ζωγραφική του είναι ελεύθερη και προσωπική, χυμώδης, ρευστή σαν λάβα, διαρκώς αναβλύζουσα.
Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι (διάρκεια έως τις 8 Ιουνίου).
