Υπάρχουν σπουδαίοι σκηνοθέτες που γίνονται γνωστοί για την ιδιαιτερότητα της τέχνης τους. Κερδίζουν βραβεία, περπατούν στο κόκκινο χαλί, οι ταινίες τους αγαπιούνται. Υπάρχουν και άλλοι που μένουν περισσότερο στο παρασκήνιο· η δουλειά τους, όμως, η εικόνα που παράγουν για να το πούμε απλά, διαμορφώνει τάσεις που ξεπερνούν πολύ τα όρια της κινηματογραφικής τέχνης.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκε σίγουρα ο Τάσος Μπιρσίμ, ο Ελληνας σκηνοθέτης –και εμβληματική προσωπικότητα γενικά για τον χώρο της τηλεόρασης– που έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη. Με καριέρα πέντε δεκαετιών και μεγάλη συμβολή τόσο στην εξέλιξη της δημόσιας τηλεόρασης όσο και στα πρώτα βήματα της ιδιωτικής, ο Μπιρσίμ έγινε περισσότερο γνωστός, σχεδόν μύθος, ως ο ιθύνων νους πίσω από την κινηματογράφηση των μεγάλων προεκλογικών και άλλων εκδηλώσεων του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κατά τη δεκαετία του 1980.
«Ο Τάσος Μπιρσίμ αποτέλεσε πολύ σημαντικό βραχίονα της σύγχρονης πολιτικής επικοινωνίας στη χώρα. Εκείνος έθεσε ουσιαστικά τον “κανόνα”, πριν ελάχιστα ασχολούνταν στην τηλεόραση με τον συγκεκριμένο τομέα. Εκείνο που κατάφερε βασικά ήταν, μέσω της σκηνοθεσίας, να ταυτιστεί η προεκλογική επικοινωνία με την αίσθηση ότι τα κόμματα εκφράζουν τον λαό. Ειδικά με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, που είχε τη δυναμική να απευθύνεται με ευκολία στις μάζες, όλο αυτό έπρεπε να πάρει και οπτική διάσταση, να φανεί ότι το κόμμα και ο ηγέτης (ο Ανδρέας Παπανδρέου εν προκειμένω) έχει τον λαό με το μέρος του», μας λέει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας του ΑΠΘ, Βασίλης Βαμβακάς.
Εχοντας μελετήσει το φαινόμενο των τεράστιων πολιτικών συγκεντρώσεων της εποχής και ειδικά της αποτύπωσής τους στα μίντια, ο ίδιος προσθέτει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μύθος του Ανδρέα σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται σε αυτές τις συγκεντρώσεις. Στον ηγέτη ο οποίος επί της ουσίας “συνομιλεί” με τους χιλιάδες υποστηρικτές του από κάτω. Σε όλο αυτό ο Μπιρσίμ δεν αποφάσιζε απλώς πού θα στηθούν οι κάμερες, αλλά είχε ενεργό ρόλο στην οργάνωση και στην προετοιμασία, ώστε να φαίνεται ότι η συγκέντρωση καλύπτει όλη την πόλη, όχι απλώς μια πλατεία. Η τεχνική του θυμίζει αυτήν των παλιών χολιγουντιανών ταινιών, οι οποίες χρησιμοποιούσαν μεν πολλούς κομπάρσους, τους έκαναν όμως να μοιάζουν ακόμη περισσότεροι. Διότι, όπως είπαμε, τότε την επική διάσταση –και μαζί τη δόξα στον ομιλητή– την έδινε το πλήθος. Σήμερα η κάμερα μένει κυρίως επικεντρωμένη στον πολιτικό, αυτός είναι ο πρωταγωνιστής».
Πράγματι, το τηλεοπτικό «πανηγύρι της Δημοκρατίας» του Ανδρέα συνεχίστηκε αργότερα και από άλλα κόμματα. Οσο για τον Τάσο Μπιρσίμ, εκείνος εξακολούθησε να είναι παρών σε πολλές εμβληματικές για την πορεία της χώρας ζωντανές μεταδόσεις: η υποδοχή των ολυμπιονικών το 1996, οι εορτασμοί του Millenium το 2000, η τελετή εγκαινίων του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» το 2001, η υποδοχή του ευρώ το 2002, τα εγκαίνια της γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου, φυσικά και το περίφημο νεύμα του Ανδρέα προς τη Δήμητρα Λιάνη στη σκάλα του αεροπλάνου, φέρουν όλα τη δική του σκηνοθετική υπογραφή. Το ίδιο και εκατοντάδες ακόμη προγράμματα, όπως το ιστορικό «Θέατρο της Δευτέρας» στην ΕΡΤ.
