Μετά τον Κρίστιαν Τέτσλαφ και τη Βίλντε Φρανγκ, μία ακόμα εξαιρετική βιολονίστρια εμφανίστηκε στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης». Στις 16 Απριλίου η Ολλανδέζα Ζανίν Γιάνσεν έδωσε ένα ρεσιτάλ μουσικής δωματίου σε συνεργασία με τον Ρώσο πιανίστα Ντένις Κοζούχιν. Πριν από ένα χρόνο ο ίδιος είχε συνοδεύσει τη Βίλντε Φρανγκ σε έργα μουσικής δωματίου στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος».
Η ξεχωριστή τέχνη της Γιάνσεν βασίζεται σ’ έναν ήχο εξαιρετικής αισθητικής, δίχως την παραμικρή αιχμή ακόμα και στις πλέον έντονες φράσεις. Ο εντυπωσιακά ωραίος αυτός ήχος διατηρεί την ποιότητά του σε όλες τις περιοχές της έκτασης του βιολιού. Το σημαντικότερο είναι ότι αυτή η απουσία αιχμών δεν εμποδίζει διόλου την εκφραστικότητα της βιολονίστριας, ούτε μειώνει τη δύναμη των δραματικών της διατυπώσεων. Φάνηκε αμέσως από το πρώτο μέρος της πρώτης Σονάτας για βιολί και πιάνο του Ρόμπερτ Σούμαν, με το οποίο άνοιξε η βραδιά.
Η Γιάνσεν ξεκίνησε έντονα δραματικά και ιδιαίτερα εκφραστικά, «παθιασμένα», όπως ακριβώς ζητάει ο συνθέτης, αλλά διόλου μονοκόμματα. Το παίξιμό της χαρακτηριζόταν από μεγάλη ευελιξία στον χειρισμό της ταχύτητας, όπως και της δυναμικής. Οι αναρίθμητες σημειακές επιβραδύνσεις ή επιταχύνσεις της μουσικής σε συνδυασμό με τη διαρκώς προσαρμοζόμενη δυναμική, η οποία τόνιζε σημεία των φράσεων ή έριχνε σκιά σε άλλα, έδινε παλμό στη μουσική και πλαστικότητα στο έργο. Το δεύτερο μέρος προσέφερε την ευκαιρία να εκτιμήσει κανείς την ανάλαφρη, μαζί και πνευματώδη πλευρά του ταλέντου της βιολονίστριας, ενώ το ζωηρό τελευταίο μέρος χαρακτηρίστηκε από εξαιρετική χάρη και κομψότητα.
Με έντονο λυρισμό ξεκίνησε ο Κοζούχιν τη δεύτερη Σονάτα για βιολί και πιάνο του Μπραμς, που ακολούθησε. Μαζί, οι δύο μουσικοί προσέφεραν μια ιδιαίτερα ποιητική ερμηνεία του έργου. Στο αργό, δεύτερο μέρος η Γιάνσεν δεν αρκέστηκε απλώς σε έναν γενικόλογο λυρισμό, αλλά ανέδειξε την τρυφερότητα της μουσικής μέσα από έναν ήχο ευάλωτο, μεγάλης εκφραστικότητας. Ακόμα πιο σημαντικό ήταν ότι οι δύο μουσικοί πέτυχαν να διαχωρίσουν το ύφος της μουσικής του Σούμαν από αυτό της μουσικής του Μπραμς, τη διαρκώς μεταβαλλόμενη, υδραργυρική διάθεση του πρώτου από τον βαθύ λυρισμό του δεύτερου.
Μετά το διάλειμμα η βραδιά συνεχίστηκε με τις «Τρεις ρομάντσες» για βιολί και πιάνο της Κλάρας Σούμαν, ευαίσθητες σελίδες, στις οποίες οι μουσικοί ανταποκρίθηκαν με λεπτότητα και ευγένεια ύφους. Πολύ πλουσιότερη σε μουσική έμπνευση και συναισθήματα, η τρίτη Σονάτα του Μπραμς που ακολούθησε, προσέφερε την ευκαιρία για μία ακόμα εξαιρετική ερμηνεία, η οποία χαρακτηρίστηκε από το πλήθος των αποχρώσεων και των διαβαθμίσεων δυναμικής.
Η υποδειγματική συνεργασία των δύο μουσικών ανέδειξε τον φορτισμένο λυρισμό του Μπραμς, ενώ η ερμηνεία τους κατέληξε με τον έντονα δραματικό τρόπο που προβλέπει η μουσική. Στη θερμή υποδοχή του κοινού Γιάνσεν και Κοζούχιν ανταποκρίθηκαν με το τρυφερό «Νυχτερινό» για βιολί και πιάνο της Λιλής Μπουλανζέ, όπως επίσης με το τραγούδι «Μοναξιά στο λιβάδι» –«Feldeinsamkeit»– του Μπραμς σε μεταγραφή για βιολί και πιάνο.
