Υπάρχει μια σκηνή στο φιλμ «Τα μυαλά που κουβαλάς 2», τη νέα ταινία της Ντίσνεϊ και της Pixar που διαπρέπει σε εγχώριο και παγκόσμιο box office, όπου το κέντρο ελέγχου των συναισθημάτων της νεαρής Ράιλι δέχεται… εισβολή. Για την ακρίβεια, μια πελώρια μπάλα κατεδάφισης καταφθάνει και πίσω της ένα συνεργείο εργατών πιάνει δουλειά προκειμένου να ανοίξει χώρος για τους νέους ενοίκους: τη Ζήλια, την Ανία, την Ντροπή και φυσικά την αεικίνητη Ανησυχία. Η παραστατική απεικόνιση του παιδικού συναισθηματικού κόσμου, τόσο επιτυχημένη ήδη από την πρώτη ταινία του franchise, εδώ απογειώνεται γοητεύοντας μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι βγαίνουν από τα σινεμά ενθουσιασμένοι.
Πριν από λίγες ημέρες το animation της Pixar ξεπέρασε το 1 δισ. δολάρια εισπράξεων παγκοσμίως, ύστερα από μόλις δύο εβδομάδες προβολών, και έγινε το πιο εμπορικό φιλμ του 2024. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι ο τελικός απολογισμός μπορεί να προσεγγίσει ή και να ξεπεράσει το 1,5 δισ., κάτι το οποίο θα κάνει την ταινία την πιο επικερδή όλης της μεταπανδημικής περιόδου, ξεπερνώντας την «Μπάρμπι» της Γκρέτα Γκέργουικ. Αυτό το τελευταίο είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα συμβεί στη χώρα μας, όπου τα «Μυαλά που κουβαλάς 2» έχουν κόψει ήδη 401.314 εισιτήρια και είναι θέμα χρόνου να φτάσουν τα 465.887 που έκανε πέρυσι η «Μπάρμπι».
Εκτός όμως από την ευφυέστατη ιδέα της προσωποποίησης των συναισθημάτων –που συνεχίζεται από την πρώτη ταινία– και το καλογραμμένο σενάριο, τι είναι εκείνο με το οποίο ταυτίζονται οι έφηβοι και οι προέφηβοι που βλέπουν την ταινία; «Σίγουρα σε αυτές τις ηλικίες έχουμε έντονες διαταραχές συναισθημάτων. Η Α΄ Γυμνασίου είναι, μαζί με την Α΄ Δημοτικού, η πιο “αγχώδης” τάξη του σχολείου για τα περισσότερα παιδιά. Το πέρασμα σε πολυπληθέστερα τμήματα, με πολύ περισσότερους καθηγητές, καθώς και η σύγκριση με μεγαλύτερα παιδιά, προκαλεί άγχος, ακόμη και κρίσεις πανικού», μας λέει η κλινική ψυχολόγος παιδιών και εφήβων δρ Βασιλική Μουλλά, η οποία εργάζεται στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία».
Πράγματι, και στο φιλμ βλέπουμε μια τέτοια κρίση πανικού, με την Ανησυχία να τα κάνει… ρόιδο και το μυαλό της Ράιλι να μπαίνει σε κόκκινο συναγερμό. Ποιος είναι όμως ο ρόλος των κοινωνικών δικτύων, με τα οποία τα σημερινά παιδιά συμβιώνουν από μικρή ηλικία; «Ενας από τους λόγους που τα σόσιαλ μίντια είναι αρκετά εθιστικά σε αυτές τις ηλικίες είναι ακριβώς η ασφάλεια που παρέχει η μη άμεση επαφή. Από την άλλη, όταν αυτή αναπόφευκτα θα έρθει, το σοκ που περνάει το παιδί είναι ακόμη εντονότερο. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την πανδημία, εκεί όπου κάποια παιδιά βρέθηκαν σε σχολική άρνηση, δεν ήθελαν δηλαδή να επιστρέψουν στο σχολείο, αφού είχαν χάσει για μεγάλο διάστημα την επαφή με το εκεί κοινωνικό περιβάλλον».
Τα «Μυαλά που κουβαλάς» πάντως δεν είναι μια ταινία που απευθύνεται μόνο σε παιδιά· αντιθέτως, οι μεγαλύτεροι θεατές, είτε γονείς είτε όχι, θα απολαύσουν ένα σπαρταριστό 90λεπτο και ταυτόχρονα θα μάθουν αρκετά πράγματα που μπορούν να τους φανούν χρήσιμα στις σχέσεις τους με τα παιδιά. «Στους μεγάλους η ταινία μπορεί να δώσει ιδέες για το πώς να περιγράφουν με απλό τρόπο κάποια πράγματα στα παιδιά. Επίσης, μπορεί να τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι αυτά που συμβαίνουν δεν συμβαίνουν μόνο στα δικά τους παιδιά», καταλήγει η δρ Βασιλική Μουλλά.
