Το σινεμά (μπορεί να) είναι καλλιτεχνική έκφραση, δημιουργία, κοινωνικό μανιφέστο, ψυχαγωγία, μέσο προπαγάνδας. Είναι επίσης μια «κιβωτός» ιστορικής μνήμης· όσα καταγράφει ο φακός μεταφέρουν συχνά ένα στιγμιότυπο της εκάστοτε εποχής πιο ζωντανό και αναλλοίωτο στον χρόνο από οποιαδήποτε προφορική ή γραπτή αφήγηση, οποιοδήποτε τραγούδι ή εικαστικό έργο. Επίσης, για τις νεαρότερες ηλικίες η κινούμενη εικόνα είναι πιο φιλική, ώστε να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τι συνέβαινε στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και της Ελλάδας γενικότερα, μισό αιώνα πριν. Τόσο έχει περάσει από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας, και το αφιέρωμα που θα «τρέξει» μέσα στον Ιούλιο ο ΟΠΑΝΔΑ, σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, φροντίζει να μας το υπενθυμίσει μέσα από μια σειρά επιλεγμένων ταινιών.
Συζητήσεις
Η έναρξη θα γινόταν κανονικά χθες με τις «Μαρτυρίες» του Νίκου Καβουκίδη, ωστόσο λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών η συγκεκριμένη προβολή μεταφέρθηκε για τις 23/7. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για συγκλονιστικό ντοκουμέντο, από έναν σπουδαίο καλλιτέχνη της κάμερας, το οποίο καταγράφει κυρίως τις σημαδιακές μέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Πριν από την προβολή του ντοκιμαντέρ θα πραγματοποιηθεί συζήτηση του Χρήστου Λάζου, ο οποίος έζησε από κοντά τα γεγονότα, με τη δημοσιογράφο της «Κ» Ξένια Κουναλάκη.
Κι αν τα πλάνα των «Μαρτυριών» εμφανίζονται κατά καιρούς σε σχετικά αφιερώματα, πολύ πιο σπάνιο είναι να δει κανείς τη «Δοκιμή» του Ζυλ Ντασσέν, η οποία θα προβληθεί στις 18/7. «Αρχικά πρόκειται για ένα φιλμ που γυρίστηκε στο εξωτερικό (σ.σ. στη Νέα Υόρκη) και έχει περισσότερο να κάνει με μια καλλιτεχνική αναπαράσταση. Ο Ντασσέν στήνει τη αντιστασιακή “σκηνή” με πεζά, ποιήματα και τραγούδια για να ανέβουν εκεί σπουδαίες μορφές, όπως ο Λόρενς Ολίβιε, ο Αρθουρ Μίλερ, ο Μίκης Θεοδωράκης και φυσικά η Μελίνα Μερκούρη», μας λέει ο σκηνοθέτης και μέλος του Δ.Σ. του ΟΠΑΝΔΑ Κυριάκος Αγγελάκος. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, παρόλο που δεν κυκλοφόρησε ποτέ κανονικά στις αίθουσες, αποτελεί συμπύκνωμα της λαχτάρας για ελευθερία ενός ολόκληρου λαού τόσο μέσα όσο και έξω από τη χώρα. Εκεί ακούγονται επίσης εμβληματικά τραγούδια της εποχής, όπως τα «Οταν σφίγγουν το χέρι», «Οι πρώτοι νεκροί» κ.ά.
Πολλή μουσική και πολιτικό τραγούδι περιλαμβάνουν φυσικά και τα «Τραγούδια της φωτιάς» του Νίκου Κούνδουρου, που θα προβληθούν στις 25/7. «Γενικώς το πνεύμα του αφιερώματος κινείται ανάμεσα στη χαρά της απελευθέρωσης – Μεταπολίτευσης και στη μνήμη του ζόφου που προηγήθηκε. Αυτό ακριβώς βλέπουμε και στην ταινία του Κούνδουρου, η οποία περιγράφει τόσο τα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ όσο και το πανηγυρικό κλίμα των μεγάλων συναυλιών που ακολούθησαν την πτώση της χούντας». Ανάμεσα, τέλος, στα ελληνικά φιλμ του προγράμματος βλέπουμε και ένα ξένο: το «Φάντασμα της ελευθερίας» του Λουίς Μπουνιουέλ, το οποίο «καθρεφτίζει μια περίοδο όπου πολλά κράτη (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα) βρίσκονται σε “αναμονή ελευθερίας”», όπως επισημαίνει ο κ. Αγγελάκος.
Ολες οι προβολές του αφιερώματος είναι δωρεάν και θα πραγματοποιηθούν στο Πάρκο Ελευθερίας, στις 9 μ.μ.
