Την καθιερωμένη της συναυλία στο Ηρώδειο πραγματοποίησε στις 21 Ιουνίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ. Κατά την παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής παρουσίασε ένα πρόγραμμα με δημοφιλή έργα των Σοστακόβιτς, Σοπέν, Τσαϊκόφσκι και Μποροντίν. Σολίστ στο δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο του Σοπέν ήταν ο εξαιρετικά ταλαντούχος δεκατριάχρονος Ελισέι Μίσιν, ενώ την ορχήστρα διηύθυνε ο Μιχάλης Οικονόμου.
Η βραδιά άνοιξε με την «Εορταστική εισαγωγή» του Σοστακόβιτς, έργο εκ του τίτλου του κατάλληλο για την περίσταση, κι ας είχε γραφεί για την 37η επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης… Τα έγχορδα ανταποκρίθηκαν καλά στη ζωηρή ταχύτητα της μουσικής και τα πνευστά, που ο Σοστακόβιτς αξιοποιεί, όπως συχνά, με μεγάλη φαντασία, έδωσαν τον απαραίτητο γιορταστικό τόνο. Λίγο πριν τη μέση του έργου, στα λίγα δευτερόλεπτα που οι προβολείς έπεσαν πάνω τους, τα τσέλα πήραν αποστάσεις από την ορθοτονία, αλλά σύντομα τα πράγματα επανήλθαν στην κανονικότητα, κυρίως επειδή ο Οικονόμου εξασφάλισε την επιθυμητή γιορταστική ατμόσφαιρα.
Ακολούθησε ο Ελισέι Μίσιν στο δεύτερο Κοντσέρτο του Σοπέν. Ο στιβαρός ήχος και η άμεμπτη τεχνική του επέτρεπαν σε κάθε νότα να ακούγεται πεντακάθαρα. Η μεγάλη μουσικότητα σαφώς βοήθησε τον νεαρότατο πιανίστα στο πρώτο και στο τρίτο μέρος να διαμορφώνει με λογική και ειρμό τις μουσικές φράσεις, όπως επίσης να αποδίδει με τέχνη και καλαισθησία τα περίτεχνα διανθίσματα της μουσικής. Εξαιρετική υπήρξε η απόδοσή του στο αργό, ποιητικό δεύτερο μέρος του έργου. Ο Σοπέν συνέθεσε το Κοντσέρτο αυτό στα είκοσί του χρόνια, σε μια εποχή με πλήθος από εμπειρίες κάθε είδους, οι οποίες εκφράστηκαν στη μουσική. Είναι προφανές ότι κανείς 13χρονος δεν θα μπορούσε να έχει ανάλογες εμπειρίες, συνεπώς ούτε τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτές. Επομένως, είτε ο χαρισματικός νεαρός διδάχτηκε και αναπαρήγαγε απολύτως πειστικά την ερμηνεία, είτε η μουσική αυτή αγγίζει κάποιες δικές του χορδές, οι οποίες τον οδήγησαν στην έξοχη απόδοσή της. Ετσι ή αλλιώς, εντυπωσιακό. Δεν εξελίσσονται όλα τα παιδιά-θαύματα σε σημαντικούς πιανίστες. Ας είναι ο Μίσιν ένα από αυτά που θα έχουν την τύχη να ωριμάσουν μαζί με το ταλέντο τους.
Το δεύτερο μισό της βραδιάς ξεκίνησε με την «Εισαγωγή – Φαντασία Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Τσαϊκόφσκι. Η δημοφιλής μουσική σελίδα δόθηκε με επιτυχία, κυρίως επειδή ο Οικονόμου άρθρωσε με σαφήνεια τα διακριτά «επεισόδια» και διασφάλιζε τη σταδιακή οργάνωση των κλιμακώσεων όπως επίσης των αποφορτίσεων της μουσικής μέχρι το τέλος. Τα σαρωτικά μουσικά θέματα δόθηκαν με πάθος από το σύνολο της ορχήστρας και τα ξύλινα πνευστά συνέβαλαν στο καλό αποτέλεσμα.
Λιγότερο επιτυχημένοι ήταν οι «Πολοβτσιανοί χοροί» από την όπερα «Πρίγκιπας Ιγκορ» του Μποροντίν, κυρίως επειδή υπήρχε εμφανές πρόβλημα συντονισμού με τις χορωδίες της ΕΡΤ (διδασκαλία: Μ. Παπαπέτρου) και του Δήμου Αθηναίων (διδασκαλία: Σ. Μπερής). Τα καθαρά συμφωνικά μέρη ήχησαν πειστικά, αλλά η συνεργασία με τις χορωδίες απαιτούσε ενδεχομένως περισσότερες δοκιμές σε έναν ανοιχτό χώρο όπως το Ηρώδειο.
