«Σας αρέσει ο Μπραμς;» ήταν ο τίτλος πασίγνωστου μυθιστορήματος της Φρανσουάζ Σαγκάν, που έγινε και ταινία. Κατά τον κύριο Γκρι, ο τίτλος έχει κατά κάποιον τρόπο αυτονομηθεί από το βιβλίο και οι παραλλαγές του δεν έχουν τέλος. Οταν τον ρώτησα αν του αρέσουν οι Μπιτλς, μου θύμισε εκείνο το γνήσια γαλλικό μυθιστόρημα του έρωτα μιας ώριμης γυναίκας με έναν νεαρό.
Η απάντηση πάντως ήταν, όχι, δεν του αρέσουν οι Μπιτλς. Κι αν όλο αυτό γραφόταν σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, θα προσέθετε «πέστε τώρα να με φάτε». «Κοίτα», μου διευκρίνισε, «μου αρέσουν ορισμένα τραγούδια τους, αλλά προτιμώ τους Doors ή τους Rolling Stones».
Περί ορέξεως, που λένε… Ομως, τι θα έλεγε αν άκουγε τους Μπιτλς σε μορφή κοντσέρτου για βιολί και ορχήστρα; Εκανε ένα μορφασμό αηδίας – ουδέποτε συμπάθησε τη σύζευξη του συμφωνικού ήχου με το ροκ. «Το μοναδικό αυτό πείραμα που άξιζε, και πολύ μάλιστα, ήταν το “A Fifth of Beethoven” που ο Ουόλτερ Μέρφι ηχογράφησε με την Big Apple Band το 1976 – αλλά ήταν ντίσκο, όχι ροκ. Αριστούργημα».
Οταν έπεισα, με τα πολλά τον κύριο Γκρι, να ακούσει το νέο, φρεσκότατο άλμπουμ «Abbey Road Concerto», που μόλις κυκλοφόρησε από την Out Here Music, κάπως ανασκουμπώθηκε.
Ο Ισραηλινός βιολονίστας Γκάι Μπράουνσταϊν μετέγραψε για βιολί και ορχήστρα όλα τα τραγούδια που απαρτίζουν ένα από τα θρυλικά άλμπουμ των «Σκαθαριών», το «Abbey Road». Εχοντας την Αλόντρα ντε λα Πάρα στο πόντιουμ να διευθύνει τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Λιέγης, ο Μπράουνσταϊν ουσιαστικά ξαναγράφει ένα ροκ άλμπουμ που σημάδεψε όχι μόνο μια ολόκληρη εποχή, αλλά και όλη την ιστορία της δυτικής μουσικής από τη δεκαετία του ’60 και μετά. Και το κάνει με ευφάνταστο τρόπο: μπορεί να μην έχεις ακούσει ποτέ το περίφημο άλμπουμ των Μπιτλς κι ωστόσο να αφεθείς στον συμφωνικό ήχο και τον «διάλογο» της ορχήστρας με το βιολί, όπως σε ένα οποιοδήποτε αντίστοιχο κοντσερτάντε έργο. Κάθε τόσο, όμως, η μνήμη σου, ως αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης συλλογικής μνήμης, σκιρτά από μελωδικές γραμμές που έχεις ξεχάσει, αλλά αυτές ήταν πάντοτε εκεί για σένα.
Ο Ισραηλινός βιολονίστας Γκάι Μπράουνσταϊν μετέγραψε για βιολί και ορχήστρα όλα τα τραγούδια που απαρτίζουν ένα από τα θρυλικά άλμπουμ των «Σκαθαριών», το «Abbey Road».
Το «Abbey Road Concerto» κλείνει με δύο αυθεντικά κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα: αυτό του Φρέντερικ Ντίλιους και το The Lark Ascending του Ραλφ Βον Ουίλιαμς· δύο εξόχως αγγλικά μουσικά έργα που αμφότερα είχαν πρωτοηχογραφηθεί στο ίδιο στούντιο όπου οι Μπιτλς ηχογράφησαν το δικό τους «Abbey Road»!
Ο κύριος Γκρι αφέθηκε περισσότερο στα δύο αυτά κοντσέρτα, απολαμβάνοντας την έξοχη ερμηνεία των συντελεστών. Ο (Γερμανός στην καταγωγή) Ντίλιους έχει πάντοτε κάτι το ειδυλλιακό, ονειρικό στον ήχο του· και ο Ουίλιαμς κάτι βαρύ και πυκνό, σαν μια θαλασσοκράτειρα αυτοκρατορία που αρχίζει να γερνάει. Και οι Μπιτλς; «Ω, πάντοτε θα έχουν έναν ολόκληρο κόσμο με το μέρος τους», μου λέει. «Δεν έχουν εμένα ανάγκη».
