Oι Αμερικανοί τουρίστες θα περνούσαν ένα απόγευμα στο αγρόκτημα, θα επισκέπτονταν τη μικρή φάρμα με τις κατσίκες, τα γουρούνια, τα κουνέλια και τις κότες, μετά θα τους ξεναγούσαν στο αμπέλι, στον ελαιώνα και στο καλοκαιρινό μποστάνι με τις ζουμερές ντομάτες και τα γλυκά καρπούζια. Η επίσκεψη θα έκλεινε με ένα τραπέζι όπου θα είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν αυθεντική τοπική κουζίνα και κρασιά που παράγονται στην περιοχή, κατευθείαν δηλαδή «από τη φάρμα στο τραπέζι».
Επίσης, οι επισκέπτες θα μάθαιναν πολλά για τον τόπο, τις πρώτες ύλες και τις καλλιέργειες, τα ήθη και τα έθιμα, τους ανθρώπους, θα άκουγαν ιστορίες για παραδοσιακά πιάτα που επιβιώνουν εδώ και πολλά χρόνια, περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, εξελίσσονται. Επίσης, θα ενημερώνονταν για τις νέες προκλήσεις που βάζει η κλιματική κρίση· τη λειψυδρία, τη μειωμένη παραγωγή και τις ασθένειες, τον κίνδυνο κάποιες καλλιέργειες να πρέπει να καταργηθούν και να αντικατασταθούν από άλλες. Ποιος τουρίστας δεν θα γοητευόταν από μια τέτοια μοναδική εμπειρία;
Αυτό που περιγράφουμε συμβαίνει σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Στην Κρήτη, στη Νάξο, στα νησιά του Ιονίου, στη Βόρεια Ελλάδα, στα Δωδεκάνησα, στην Πελοπόννησο. Η έκρηξη του τουρισμού τα τελευταία χρόνια και η δημοφιλία της γαστρονομίας, που έχει φανατικό κοινό σε όλον τον κόσμο –στρατιές foodies–, έχουν δημιουργήσει ευκαιρίες που σπεύδουν πολλοί να τις αξιοποιήσουν. Οχι πάντα με επαγγελματισμό.
Υπάρχουν εξαιρετικοί επαγγελματίες, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν «αρπαχτές», πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, βλέπουν τον ξένο επισκέπτη –Αμερικανό, Κινέζο, Ρώσο– μόνο σαν πορτοφόλι. Εχω ακούσει απίθανες ιστορίες για αδικαιολόγητα ακριβές χρεώσεις. Φίλη που δραστηριοποιείται στην ενοικίαση πολυτελών εξοχικών κατοικιών στην Κρήτη, μου έχει αναφέρει ποσά μέχρι και 300 ευρώ το άτομο για μεσημεριανό σε κτήμα στο βουνό, με βόλτα στα ελαιόδεντρα, αρνάκι τσιγαριαστό, χόρτα, κολοκυθοανθούς, καλιτσούνια και ρακή.
Είναι κρίμα η νοοτροπία της «αρπαχτής» να υπονομεύει το τουριστικό προϊόν της χώρας. Βραχυπρόθεσμα μπορεί να φέρει κέρδη, μακροπρόθεσμα όμως θα είναι σίγουρα καταστροφική. Συνέπειες της απώλειας του μέτρου και της υπερβολής βλέπουμε ήδη, σε πολλές περιπτώσεις, σε προβεβλημένα νησιά.
