Ο Γιάννης Δενδρινός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιθάκη. Σήμερα κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε χημικός μηχανικός, καθώς και οικονομικές και πολιτικές επιστήμες. Η νουβέλα «Ολοι αγαπούν τα τραύματά τους» αποτελεί το δεύτερο βιβλίο του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
– Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
– Το «Αίσθημα ιλίγγου» του Ζέμπαλντ, την «Απόδραση» του Π. Παρλαβάντζα (ένα παλιό, μικρό διαμάντι των αρχών του ’80 που έμεινε στην αφάνεια) και το «Ας ξαναχτίσουμε τους ανεμόμυλους» του Φιλήμονα Πατσάκη. Προσπαθώ να υπάρχουν στο κομοδίνο πάντα τρία βιβλία, ένα από την ελληνική πεζογραφία, ένα από την ξένη και ένα λογοτεχνικό ή άλλο δοκίμιο.
– Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
– Την τραγική ιστορία ενός από τους πρώτους αγώνες αυτοκινήτων, της Μεγάλης Κούρσας του 1903 (Παρίσι – Μαδρίτη), που έμεινε στην Ιστορία ως «κούρσα – εκατόμβη» («Ιστορία σαν παραμύθι», Αλ. Μπαρίκο).
– Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
– Το «Homo Faber» του Μαξ Φρις.
– Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
– Καλοκαίρι, νωρίς το πρωί και προτού βγει ο ήλιος, κάτω από τη φουντωτή, παρότι γέρικη, αμυγδαλιά στο πατρικό μου στην Ιθάκη. Με συνοδεία ελληνικού καφέ. Oλες οι άλλες περιστάσεις (γραφείο, κρεβάτι, μετρό, αναμονή σε οδοντίατρο) είναι μάλλον αδιάφορες.
– Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
– Ναι, μου συνέβη να νιώσω (αναδρομικές) ενοχές όταν αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για αριστουργήματα που στην πρώτη επαφή μαζί τους με άφησαν αδιάφορο.
– Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
– Πιο πολύ με συγκινεί η γλώσσα και η εκφραστική της δύναμη, παρά η ίδια η πλοκή. Και από αυτή την τελευταία, πάντως, με προκαλεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
– Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
– Η «Ατίμωση» του Τζ. Μ. Κούτσι.
– Ποιες ήταν οι επιρροές σας για τη διαμόρφωση της ιστορίας στη νουβέλα σας;
– Με επηρέασαν κάποια λογοτεχνικά αναγνώσματα, ιδίως από τον Βαλτινό, τον Ιωάννου και τον Κάσδαγλη. Κυριότερα, όμως, θραύσματα από μνήμες και αφηγήσεις παλαιοτέρων, διηγήσεις των καφενείων.
– Σε ποια τραύματα αναφέρεται ο τίτλος του βιβλίου;
– Σε όλα τα τραυματικά σημάδια που κάποιοι άνθρωποι, είτε λόγω συγκυριών είτε λόγω εσφαλμένων επιλογών, φέρουν στην ψυχή τους. H διαρκής πάλη συμφιλίωσης δημιουργεί μια σχεδόν αγαπητική σχέση μαζί τους. Γι’ αυτό, όπως γράφει ο Επαμεινώνδας Γονατάς, «…σε ώρες μοναξιάς που κανείς δεν τους βλέπει, σκύβουν και με λατρεία τα φιλούν τα βαθιά, σκοτεινά τραύματά τους».
