Deadpool & Wolverine ★★½
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024), 127΄
Σκηνοθεσία: Σον Λίβαϊ
Ερμηνείες: Ράιαν Ρέινολντς, Χιου Τζάκμαν
Το μεγαλύτερο (θεωρητικά) μπλοκμπάστερ του φετινού καλοκαιριού έρχεται αυτή την εβδομάδα για να ενώσει δύο από τους πιο αγαπητούς υπερήρωες της Marvel. Εχοντας αποσυρθεί από την ενεργό δράση και προσπαθώντας να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, ο ανοικονόμητος Deadpool (Ράιαν Ρέινολντς) θα αναγκαστεί να επιστρέψει προκειμένου να υπερασπιστεί τους φίλους του –και κατ’ επέκταση τον πλανήτη– από μια υπαρξιακή απειλή. Θα χρειαστεί ωστόσο έναν, έστω απρόθυμο, σύμμαχο: τον θρυλικό Wolverine (Χιου Τζάκμαν), τον οποίο θα πρέπει να αναζητήσει μέσα στον κυκεώνα του πολυ-σύμπαντος.
Από θέση πρωταγωνιστή, παραγωγού αλλά και συν-σεναριογράφου, ο Ρέινολντς φροντίζει ώστε το αισθητικό βάρος της ταινίας να πέσει περισσότερο στην κωμική πλευρά που ταιριάζει γάντι με τον δικό του, ανεκδιήγητο, χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ διασκεδαστικό, άκρως αθυρόστομο και δημιουργικά χαοτικό σύνολο, το οποίο περιλαμβάνει από καλοστημένες σκηνές δράσης μέχρι αυτοσαρκαστικές αναφορές στην ίδια την Ντίσνεϊ και απευθείας «συνομιλία» με τον θεατή. Ολα αυτά όπως είπαμε ψυχαγωγούν, μπορούν ωστόσο να αποδειχθούν και κάπως κουραστικά, ειδικά για τον λιγότερο φανατικό της Marvel θεατή, συνυπολογίζοντας και την αρκετά μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Από την άλλη η χημεία των δύο λαμπερών πρωταγωνιστών είναι πολύ καλή, σε ένα φιλμ που στον πυρήνα του δεν περιγράφει τίποτα άλλο από ένα εξτραβαγκάντ, θεοπάλαβο bromance.
Τίγρης ★★½
ΔΡΑΜΑ (2023), 80΄
Σκηνοθεσία: Αντρέι Τανάσε
Ερμηνείες: Καταλίνα Μόγκα, Πολ Ιπάτε
Μεγάλου μήκους ντεμπούτο για τον Ρουμάνο Αντρέι Τανάσε, ο οποίος αφηγείται μια ανθρώπινη ιστορία, που έχει κάτι να πει για τη σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον. Η Βέρα εργάζεται ως κτηνίατρος στον ζωολογικό κήπο μιας μικρής πόλης, όπου θα κληθεί να φροντίσει μια θηλυκή τίγρη, προσφάτως κατασχεμένη από κάποιον εκκεντρικό καλλιτέχνη. Ταυτόχρονα, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει την απιστία του συζύγου της, ενώ ακόμα θρηνεί για την απώλεια του μωρού της. Τελικά και η τίγρη το σκάει, προκαλώντας ένα ολόκληρο κυνηγητό για τον εντοπισμό της στο κοντινό δάσος. Ο Τανάσε προλαβαίνει να θέσει αρκετά διαφορετικά θέματα παρά τη μικρή διάρκεια της ταινίας του, με το συγκεκριμένο «ρίσκο» να μη του βγαίνει πάντα. Αντιθέτως πετυχαίνει διάνα τόσο με την επιλογή της εξαιρετικής πρωταγωνίστριάς του, όσο και με τις χιουμοριστικές πινελιές που βοηθούν, ώστε να ελαφρύνει μια κατά τα άλλα δραματικά φορτισμένη ιστορία.
Μητρικό ένστικτο ★★
ΔΡΑΜΑ (2024), 94΄
Σκηνοθεσία: Μπενουά Ντελόμ
Ερμηνείες: Τζέσικα Τσαστέιν, Αν Χάθαγουεϊ
Δύο οσκαρικές πρωταγωνίστριες συναντιούνται σε ένα δράμα που εξελίσσεται σε ψυχολογικό θρίλερ γύρω από τη σκοτεινή πλευρά του μητρικού δεσμού αγάπης. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1960 και η Αλις (Τζέσικα Τσαστέιν) ζει το οικογενειακό μεσοαστικό όνειρο παρέα με τον σύζυγο και τον γιο της. Οταν ωστόσο θα γίνει μάρτυρας του τραγικού ατυχήματος του γιου της γειτόνισσας και φίλης της, Σελίν (Αν Χάθαγουεϊ), οι ζωές των δύο οικογενειών θα ταραχθούν συθέμελα. Πλέον οι δύο γυναίκες θα περάσουν από τη φιλία στην αμοιβαία καχυποψία, με οδυνηρές συνέπειες τόσο για τις ίδιες όσο και για τους γύρω τους.
Αν και προβλέψιμη, η εξέλιξη της σχέσης ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες έχει ενδιαφέρον, περιλαμβάνοντας και μερικές εύστοχες παρατηρήσεις πάνω στις διαφορετικές πτυχές της μητρότητας. Από την άλλη, η σκηνοθετική προσέγγιση είναι συνολικά μάλλον αδύναμη και ακαδημαϊκή, μη καταφέρνοντας να αποσπάσει τα μέγιστα από τις δύο χαρισματικές πρωταγωνίστριες.
Ολα για τη μητέρα μου ★★★★
ΔΡΑΜΑ (1999), 101΄
Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Ερμηνείες: Σεσίλια Ροθ, Μαρίσα Παρέδες
Η μητρική αγάπη, που λέγαμε παραπάνω, μέσα από το πρίσμα του Πέδρο Αλμοδόβαρ, σε μία από τις πιο σημαντικές ταινίες του Ισπανού κινηματογραφιστή, η οποία επανακυκλοφορεί στην επέτειο των 25 χρόνων της. Μια ανύπαντρη μητέρα βλέπει τον γιο της να σκοτώνεται σε ατύχημα. Αναζητώντας τον πατέρα του, τώρα πια τρανσέξουαλ με το όνομα Λόλα, θα βρεθεί στη Βαρκελώνη, όπου θα συναντήσει μεταξύ άλλων μια άλλη τρανσέξουαλ, μια καλόγρια και μια διάσημη ηθοποιό. Ο Αλμοδόβαρ μπλέκει τη βαθιά τραγικότητα με το εκρηκτικό του χιούμορ, σε ένα φιλμ που κάνει τους σημερινούς «ύμνους» στη μητέρα-γυναίκα να μοιάζουν αδύναμοι· όχι τυχαία, τιμήθηκε με το Οσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας, καθώς και με το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.
Ο κανόνας του παιχνιδιού ★★★★★
ΔΡΑΜΑ (1939), 110΄
Σκηνοθεσία: Ζαν Ρενουάρ
Ερμηνείες: Μαρσέλ Ντάλιο, Νόρα Γκρέγκορ
Ενα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στην ιστορία του σινεμά κυκλοφορεί σε ψηφιακά αποκατεστημένη επανέκδοση. Ο αξεπέραστος Ζαν Ρενουάρ έθεσε τον δικό του κινηματογραφικό «κανόνα του παιχνιδιού» αφηγούμενος την ιστορία μιας παρέας μεγαλοαστών, οι οποίοι μπλέκουν σε μια σειρά από ίντριγκες και δολοπλοκίες όσο βρίσκονται καλεσμένοι στον πύργο ενός αριστοκράτη.
