«Είναι η αγάπη φονικό που ζωντανό σε αφήνει/ Είναι η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου/ Μα κάθε μέρα καρτερεί μη και γυρίσει πίσω».
Η ομαδική εικαστική έκθεση «Γκόλφω – Ενα εικαστικό βουκολικό δράμα», την οποία επιμελείται ο ζωγράφος – εικαστικός και καθηγητής της ΑΣΚΤ Μάριος Σπηλιόπουλος, αντλεί έμπνευση από το διάσημο θεατρικό έργο του Σπυρίδωνος Περεσιάδη. Ο Περεσιάδης γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Μεσορρούγι Αχαΐας και έπειτα μετακόμισε στην Ακράτα. Την άνοιξη του 1893, τυφλός ον, έγραψε, σκηνοθέτησε και παρουσίασε με ντόπιους ερασιτέχνες ηθοποιούς, στην Ακράτα, το έμμετρο δραματικό ειδύλλιο «Η Γκόλφω», που στη συνέχεια έκανε λαμπρή καριέρα στην Αθήνα.
Αποδίδοντας λοιπόν φόρο τιμής σε ένα τέκνο του τόπου, ο Δήμος Ακράτας διοργανώνει φέτος το 1ο Φεστιβάλ Γκόλφω, με αφορμή τα 170 χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα της και τα 30 από την ίδρυση και λειτουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης Ακράτας «Ζωή Ψαρρού».
Αυτή η επέτειος αποτέλεσε τη βασική αφορμή για τη σύλληψη της εικαστικής έκθεσης, όπως όμως συμβαίνει συνήθως στην τέχνη, πίσω από το δημόσιο, υπάρχουν πάντα οι προσωπικές ιστορίες: Ο Μάριος Σπηλιόπουλος θυμάται την «Γκόλφω» από μικρός, όταν ο πατέρας του απήγγειλε με στόμφο ολόκληρα κομμάτια του έργου και κυρίως τη σκηνή της κατάρας που δίνει η απατημένη χωριατοπούλα στον αγαπητικό της, Τάσο: «Τα δάκρυα που έχυσα προδότη εγώ για σένα, η κάθε μια σταλαγματιά, η κάθε μια ρανίδα κι ένα φίδι να γίνει δίγλωσσο, τρικέφαλη σαΐτα».
«Ο πατέρας μου Γιάννης Σπηλιόπουλος γεννήθηκε στη συνοικία Χαρωνέικα της Ακράτας και ως εκ τούτου ήταν φανατικός θαυμαστής του “γείτονά” του Σπυρίδωνα Περεσιάδη», λέει στην «Κ» ο κ. Σπηλιόπουλος. «Παράλληλα, η θεία μου Ζωή ήταν ιδιοκτήτρια της ιστορικής Γκαλερί Χρυσόθεμις στο Χαλάνδρι, που ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1979 και διήρκεσε έως το 2010. Η αγάπη της για την τέχνη και τους καλλιτέχνες και ο ακέραιος χαρακτήρας της την καταξίωσαν μέσα στην ελληνική εικαστική σκηνή», εξηγεί.
Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα έκθεση με εσωτερική συνοχή, παράδειγμα εικαστικής αποκέντρωσης. Συγκεντρώνει έργα 22 γνωστών και καταξιωμένων καλλιτεχνών που σκηνοθετούν το δικό τους εικαστικό βουκολικό δράμα. Οι καλλιτέχνες, χρησιμοποιώντας διαφορετικά εικαστικά ιδιώματα, συνδυάζονται αρμονικά και κατασκευάζουν μια νέα αφήγηση με εικόνες, μεταφέροντας το πνεύμα του έμμετρου ειδυλλίου, του τέλους του 19ου αιώνα, στο σήμερα.
«Η επιλογή των καλλιτεχνών έγινε με αυστηρά προσωπικό κριτήριο, για την ποιότητα του έργου τους και την εκτίμηση που τρέφω για αυτούς», αναφέρει ο επιμελητής. Περιλαμβάνει τρεις γενιές εικαστικών. Οι περισσότεροι ανήκουν στη δική του γενιά (μεταξύ άλλων, Τάσος Μαντζαβίνος, Κώστας Παπανικολάου, Γιώργος Ρόρρης, Εδουάρδος Σακαγιάν, Παναγιώτης Τανιμανίδης), αλλά επίσης φιλοξενούνται κάποιοι παλαιότεροι και νεότεροι.
Και μόνο μερικοί από τους τίτλους των έργων είναι αρκετοί για να δώσουν το στίγμα της έκθεσης, υφαίνοντας την ποδιά της σύγχρονης Γκόλφως με χιούμορ αλλά και σεβασμό στην παράδοση. Ενδεικτικά: «Κάποτε στην Ακράτα», «Γκόλφω VS Tάσος στην παραλία της Ακράτας», «Game over baby – Η κατάρα της Γκόλφως».
