Ο συνθέτης Πέτρος Πετρίδης (1892-1977), γεννημένος και μεγαλωμένος στη Νίγδη του Πόρου στην Καππαδοκία, έχει την τιμητική του, καθώς η περιώνυμη Naxos ηχογράφησε για πρώτη φορά παγκοσμίως το ορατόριο «Αγιος Παύλος» (1950), την Συμφωνία υπ’ αριθμ. 1 σε σολ ελάσσονα, την επονομαζόμενη «Ελληνική» (1926-30), και τους «Κλέφτικους χορούς» (1922) σε ένα διπλό άλμπουμ.
Ο Πετρίδης φοίτησε στη Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης, το 1911 πήγε για σπουδές Νομικής στο Παρίσι, αλλά με την έκρηξη των Βαλκανικών Πολέμων επέστρεψε και κατατάχθηκε εθελοντικά. Ελαβε μέρος στην πολύμηνη μάχη του Μπιζανίου και τραυματίστηκε στη μάχη της Αετοράχης. Καθώς γνώριζε άπταιστα τουρκικά, ήταν ο επίσημος μεταφραστής του Ελληνικού Στρατού κατά την παράδοση του Μπιζανίου.
Το 1914 εγκαταλείπει τη Νομική και αφοσιώνεται στη μουσική. Το 1922 παρουσιάζει τους «Κλέφτικους χορούς» του και λίγα χρόνια μετά την πρώτη του συμφωνία, η οποία, παραδόξως, χαρακτηρίζεται από μιαν απρόσμενη μουσική ωριμότητα, όπως γράφει ο Φιδετζής.
Το ορατόριο ήταν μια ανάθεση από την επιτροπή εορτασμών για τη 19η εκατονταετηρίδα της επίσκεψης του Απόστολου Παύλου στην Αθήνα. Ο Πετρίδης έγραψε το λιμπρέτο (βασισμένο σε αποσπάσματα από τις Πράξεις Αποστόλων) μέσα σε τρεις μήνες και τη μουσική μέσα σε δεκατρείς εβδομάδες.
«Η δραματική του ένταση είναι ελληνική, βυζαντινή, είναι όμως και δυτική. Η μία παράδοση δεν “καπελώνει” την άλλη, αλλά συμπορεύονται αρμονικά».
Μέσα από αυτό το έργο, αναδεικνύεται ένας πολυπρισματικός Ελληνας συνθέτης που μπόλιασε ευρηματικά τη δυτική με τη βυζαντινή μουσική παράδοση. «Δεν ήξερα ότι είχαν γραφεί τόσα θρησκευτικά ορατόρια από σημαντικούς Ελληνες συνθέτες», σχολιάζει ο κύριος Γκρι, «το μαθαίνω από το σημείωμα του Βύρωνα Φιδετζή – απ’ το οποίο μαθαίνω επίσης ότι τα έργα αυτά παίζονταν σπάνια. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο “Αγιος Παύλος” του Πετρίδη, παρότι έκανε πρεμιέρα στο Ηρώδειο από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τον Ιούνιο του 1951, με τον ίδιο τον συνθέτη στο πόντιουμ, τώρα είναι η πρώτη φορά που ηχογραφείται».
Τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη Χορωδία της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας διευθύνει ο Ελληνας αρχιμουσικός Βύρων Φιδετζής (ο οποίος επεξεργάστηκε όλα τα έργα από τις πρωτότυπες χειρόγραφες παρτιτούρες, ενώ υπογράφει και το πολύ κατατοπιστικό κείμενο που συνοδεύει το διπλό αυτό άλμπουμ). Τον πλαισιώνουν εξαιρετικοί σολίστ: Μάρθα Αράπη, Σοφία Κυανίδου (υψίφωνες), Ινές Ζίκου (μεσόφωνος), Γιάννης Χριστόπουλος, Αγγελος Σίμος, Δημήτρης Σίγαλος (τενόροι), Δημήτρης Τηλιακός (βαρύτονος), Χριστόφορος Σταμπόγλης, Παντελής Ψύχας (βαθύφωνοι).
«Είναι έργο θαυμάσιο», λέει ο κύριος Γκρι. «Παραδοσιακό ως προς την τονικότητά του αλλά με μια ενορχήστρωση εμπνευσμένη, η δε βυζαντινή δραματική του ένταση συμπορεύεται αρμονικά με τον δυτικό τρόπο. Και συγκινεί ιδιαίτερα ο ελληνικός λόγος, δεμένος εξαίρετα με τα μουσικά σχήματα που δοκιμάζει ο Πετρίδης. Η πιο ευχάριστη, μουσικά, έκπληξη του αφόρητου αυτού καλοκαιριού».
