Η παρουσίαση ενός από τα πιο ιδιαίτερα και ατμοσφαιρικά έργα του Ρέμπραντ στο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης ήταν μια ευγενής επιβεβαίωση της σύμπλευσης της τεχνογνωσίας με την ιστορία της τέχνης. Το έργο έχει τον τίτλο «Ο Αριστοτέλης μπροστά στην προτομή του Ομήρου», φιλοτεχνημένο το 1653. Εκτίθεται και πάλι στις ανακαινισμένες αίθουσες ευρωπαϊκών συλλογών του μουσείου μετά τη συντήρηση στην οποία υποβλήθηκε από τη συντηρήτρια Ντόροθι Μαχόν (Dorothy Mahon). Η επανέκθεση στις αίθουσες έδωσε την ελευθερία, όπως εξηγεί ο επιμελητής των ευρωπαϊκών συλλογών Ανταμ Ικερ (Adam Eaker) να αφιερώσουν μια ολόκληρη αίθουσα σε έναν ζωγράφο. Η Αίθουσα Ρέμπραντ, με τα εξαίρετα έργα που διαθέτει το Μετροπόλιταν, είναι ένας τόπος προσκυνήματος σε περιβάλλον υψηλής αισθητικής.
Η συντήρηση του έργου βασίστηκε στην καλύτερη γνώση της παλαιάς τεχνολογίας. Μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε τη διαδικασία της φθοράς και να την αντιμετωπίσουμε, σημειώνει η Ντόροθι Μαχόν. Η αφαίρεση των στρώσεων του χρόνου αποκάλυψε τη στοίβα των βιβλίων στα αριστερά του πίνακα με ένα τρόπο που την καθιστά ένα από τα σημαντικά υποθέματα της όλης σύνθεσης. Αλλωστε, πρόκειται για ένα έργο υψηλού συμβολισμού με πολλές επιμέρους ενότητες. Είναι ένα από τα φημισμένα έργα της συλλογής Ρέμπραντ που κατέχει το Μετροπόλιταν. Ο Ρέμπραντ διατυπώνει έναν στοχασμό πάνω στην έννοια της φήμης, όπως αναφέρεται εκ μέρους του μουσείου.
Ο Αριστοτέλης εμφανίζεται ενδεδυμένος με πλούσια ενδύματα. Το ένα χέρι το έχει στη μέση και με το άλλο αγγίζει σκεφτικός μια προτομή του Ομήρου, που είχε ζήσει αιώνες πριν από εκείνον (η ελληνική αρχαιότητα είχε και τη δική της αρχαιότητα!). Ο Αριστοτέλης φοράει ένα μενταγιόν με το πορτρέτο του μαθητή του, Μεγάλου Αλεξάνδρου… Πιθανόν, αναφέρεται από το μουσείο, ο Αριστοτέλης να στοχάζεται πάνω στη δική του επιτυχία σε σχέση με την αιώνια φήμη και το επίτευγμα του Ομήρου πέρα από τον χρόνο.
Αν και η σύνθεση αυτή παραπέμπει ευθέως στην ολλανδική κοινωνία και στο γούστο της Φλάνδρας, ο Ρέμπραντ φιλοτέχνησε το έργο αυτό για έναν ευγενή της Σικελίας, την εποχή κατά την οποία τα σκοτεινά του χρώματα και η σχεδόν γλυπτική απόδοση του χρώματος είχαν αρχίσει να κυλούν εκτός μόδας στο Αμστερνταμ.
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΛΟΝΔΙΝΟ
Αλληλογραφίες
Το Ταχυδρομικό Μουσείο στο Λονδίνο είναι ένας θησαυρός για την κληρονομιά αλλά και για το μέλλον της επικοινωνίας. Η περιοδική έκθεση στο μουσείο φωτίζει την αλληλογραφία ενός στρατιώτη που πολέμησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από τα γράμματα και τις καρτ ποστάλ που ο Χάρι Μπράουν έστελνε στη μητέρα του, αποκαλύπτεται ένας τρόπος κατανόησης της καθημερινότητας του πολέμου, της προσωπικής διαδρομής του και της καθημερινότητας στρατιωτών και άμαχου πληθυσμού.
ΜΥΛΟΥΖΗ
Ιστορίες υφασμάτων
Το Μουσείο Τυπωμένων Υφασμάτων στη Μυλούζη είναι από τα αξιοζήλευτα αξιοθέατα της πόλης και της Αλσατίας γενικότερα. Οι συλλογές του μουσείου παρακολουθούν όλη τη μακρά ιστορία των θαυμαστών μοτίβων πάνω σε υφάσματα, όπως και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Καμπή για την ανάπτυξη αυτής της τέχνης ήταν η ταχεία εκβιομηχάνιση της παραγωγής στη διάρκεια της περιόδου 1815-1835. Στη φωτογραφία, βαμβακερό ύφασμα από την Αλσατία περί το 1880.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Προβολείς στον Μπερλιόζ
Το ονομαστό Φεστιβάλ Μπαρντ στα περίχωρα της Νέας Υόρκης είναι ένας θερινός θεσμός από το 1990. Διοργανώνει μουσικά γεγονότα με σαφή διάθεση να εκφράσει απόψεις και να ορίσει τάσεις. Φέτος, οι προβολείς πέφτουν στον ελαφρώς παραγνωρισμένο Γάλλο συνθέτη του 19ου αιώνα Εκτόρ Μπερλιόζ (1803-1869), εκφραστή του ρομαντικού πνεύματος. Το φεστιβάλ ανιχνεύει την πολύπλευρη προσωπικότητά του και αναδεικνύει τη συμβολή του στη διαμόρφωση της Ευρώπης του 19ου αιώνα.
ΜΑΔΡΙΤΗ
Ο φακός του Ντέιβιντ Γκόλντμπλατ
Το έργο που άφησε ο Νοτιοαφρικανός φωτογράφος Ντέιβιντ Γκόλντμπλατ (1930-2018) είναι όχι μόνον αισθητικά άρτιο αλλά και συγκινησιακά ενεργό, καθώς επιχείρησε να κατανοήσει και να αποτυπώσει τις σύνθετες συνθήκες της κοινωνίας της πατρίδας του. Για λίγες ακόμη ημέρες (25/8) ολοκληρώνεται το μεγάλο αφιέρωμα στο έργο του, που οργανώθηκε από το ίδρυμα MAPFRE στη Μαδρίτη. Οι φωτογραφίες του συνδυάζουν τη γαλήνη και την κοινωνική ένταση.
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
Ελίζαμπεθ Τέιλορ
Το νέο ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή της Ελίζαμπεθ Τέιλορ («Οι χαμένες μαγνητοταινίες») βγαίνει από την πλατφόρμα ΗΒΟ και ΜΑΧ. Βασίζεται σε μια συνέντευξη 40 ωρών, ανέκδοτη έως τώρα, που αποτέλεσε το υλικό για την ταινία, με τη σκηνοθεσία της Νανέτ Μπερστάιν. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ είχε συμφωνήσει να κάνει μια μακράς διαρκείας συνέντευξη με τον διάσημο Αμερικανό δημοσιογράφο και βιογράφο Ρίτσαρντ Μέριμαν (1926-2015). Οι ανέκδοτες συνεντεύξεις βρέθηκαν στο αρχείο του.
