Την ευκαιρία να παρακολουθήσει κανείς δύο εικαστικά γεγονότα, επιτέλους εκτός Αθηνών, προσφέρει ο Αύγουστος μέχρι το τέλος του (31/8).
Η έκθεση «The River / Voicing Water» που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης προσεγγίζει την έννοια της σύγκρουσης μέσω της μεταμορφωτικής δύναμης του νερού.
Η σύνθεση «The River» είναι ένα ψηφιδωτό μεγάλης κλίμακας της Χριστίνας Νάκου που παρουσιάζεται μέσα σε ένα ηχητικό περιβάλλον. Το έργο εμπνέεται από τα ρωμαϊκά ψηφιδωτά δάπεδα του Αρχαιολογικού Μουσείου και επιχειρεί μέσω της παραδοσιακής αυτής τέχνης να αναδείξει τη χειρωναξία ως εμπειρία βιωμένου χρόνου, τον ήχο ως δονούμενο αποτύπωμα της διαδικασίας και τη σημασία της αφής στη σύνδεσή μας με τον φυσικό κόσμο και τους συνανθρώπους μας.
Συναντήσεις
Στη Μαρώνεια αυτή τη φορά, στο αρχοντικό Ταβανιώτη, η ομαδική έκθεση «Αστερισμοί που εκ νέου εκρήγνυνται» αφουγκράζονται τις διακλαδώσεις μεταξύ των πολιτισμών που συναντιούνται σε μια υπαρκτή γεωγραφία αλλά επεκτείνονται και έξω από αυτήν μέσα από τις αφηγήσεις των υλικών.
Οταν το 1950 ο Γιώργος Σεφέρης ταξίδεψε στην Καππαδοκία εντυπωσιάστηκε από τα θραύσματα προηγούμενων πολιτισμών που βρήκε εκεί. Επισκέφθηκε τις τοιχογραφίες των υπόσκαφων εκκλησιών διαισθανόμενος την ευθραυστότητα ενός τόπου που υπήρξε καταφύγιο για πολλούς πολιτισμούς σε καιρό πολέμου και διώξεων, και κατέγραψε σε μορφή ημερολογίου τις παρατηρήσεις του.
Αντί να εστιάσει στην αντιπαράθεση των πολιτισμών και την εχθρότητα αναζήτησε απαντήσεις στις φιγούρες των τοιχογραφιών και στη μορφή του λαϊκού τεχνίτη που αποτυπώνει «με αδεξιότητες, αλλά και μ’ όλη τη δροσιά της αυθόρμητης χειρονομίας» μια αυθεντικότητα που ίσως χάθηκε στις αγιογραφίες μέσα από τη σταδιακή τους τυποποίηση. Με αυτόν τον τρόπο το συλλογικό τραύμα δημιουργικά έδωσε τη θέση του στην παρατήρηση μιας πηγαίας ανθρώπινης δύναμης που παραπέμπει στην κοινή ρίζα της ύπαρξης εκτός εθνικών διαχωρισμών.
Σε αναλογία με τα παραπάνω μέσα από έξι έργα-εγκαταστάσεις, οι καλλιτέχνες παρουσιάζουν τις δικές τους εκδοχές συγχωνεύσεων και πολιτιστικών συνθέσεων σε μια προσωπική γεωγραφία που «τρέφεται» αντλώντας από τη μελέτη τεχνοτροπιών, παραδοσιακών μορφών τέχνης, υλικών και άυλων τελετουργιών, εθνικών και ανεπίσημων αφηγήσεων.
