Αν ψηφίζατε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και για κάποιο λόγο δεν είχατε αποφασίσει τι θα «ρίξετε» στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, η αμφιθυμία σας μπορεί να ενισχυόταν και από το εξής αξιοπερίεργο: το τραγούδι «Freedom» της Μπιγιονσέ, που αποτελεί τη βασική μουσική επένδυση της προεκλογικής καμπάνιας της υποψήφιας των Δημοκρατικών, Κάμαλα Χάρις, κυκλοφορούσε στο Διαδίκτυο και ως «σάουντρακ» ενός βίντεο του εκλεκτού των Ρεπουμπλικανών, Ντόναλντ Τραμπ.
Ποιο ήταν το μήνυμά του; Και γιατί το αξιοποιούσαν και οι δύο αντίπαλοι;
Διότι, όπως φαίνεται, ο ένας το έκανε παράτυπα· το επιτελείο του για την ακρίβεια και πιο συγκεκριμένα ο Στίβεν Τσανγκ, ο οποίος έχει αναλάβει καθήκοντα προεκλογικού συμβούλου του Τραμπ.
Ο Τσανγκ ανέβασε προχθές ένα βίντεο με τον υποψήφιο πρόεδρο να κατεβαίνει από ένα αεροπλάνο υπό τους ήχους του «Freedom», όμως η ανάρτηση δεν πρόλαβε να πάρει πολλά likes: σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone, οι εκπρόσωποι της Μπιγιονσέ έστειλαν εξώδικο στον Τραμπ, ζητώντας του να σταματήσει να χρησιμοποιεί το τραγούδι, όπως και έγινε.
Η Αμερικανίδα μουσικός, εξάλλου (που κάποιες πληροφορίες την ήθελαν τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές να ετοιμάζεται να εμφανιστεί στο συνέδριο των Δημοκρατικών), είχε δώσει επίσημα την άδειά της στην Κάμαλα Χάρις να χρησιμοποιεί το «Freedom» – το οποίο μάλιστα είναι κάτι σαν σύγχρονος πολιτικός ύμνος, που είχε ακουστεί και στις διαμαρτυρίες για τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ.
Οι εκπρόσωποι της Μπιγιονσέ έστειλαν εξώδικο για το τραγούδι, καθώς είχε δώσει επίσημα την άδειά της στην Κάμαλα Χάρις να χρησιμοποιεί το «Freedom».
Οι γνώστες λένε ότι ένα μεγάλο επίδικο της μετανεωτερικότητας είναι η χειραγώγηση των συμβόλων και των νοημάτων. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το αρκετά σαφές περιεχόμενο του «Freedom» (στο κομμάτι, η Μπιγιονσέ τραγουδάει ακόμη και ότι θα βάψει όλες τις λευκές σημαίες μπλε, το χρώμα των Δημοκρατικών), αλλά και με δεδομένο το νομικό οπλοστάσιο που διαθέτουν οι καλλιτέχνες (το οποίο πάντως δεν είναι ανίκητο, σύμφωνα με το περιοδικό Billboard), μοιάζει λες και η κίνηση του επιτελείου του Τραμπ να αξιοποιήσει τέτοιο τραγούδι είναι απλώς μια κουτοπονηριά.
Επαναλαμβανόμενη μάλιστα: πρόσφατα, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος ανάρτησε στα social media εικόνες δημιουργημένες με τεχνητή νοημοσύνη, που κάνουν τους ψηφοφόρους να πιστεύουν ότι τον στηρίζει η Τέιλορ Σουίφτ, η οποία παλιότερα είχε τοποθετηθεί υπέρ του Τζο Μπάιντεν. Οταν ρωτήθηκε αν ανησυχεί για τυχόν μήνυσή της, ο Τραμπ απάντησε πως όχι, γιατί τις εικόνες «τις έφτιαξαν άλλοι».
Θα έλεγε κανείς ότι τόση μιμητική συμπεριφορά φτάνει τελικά να κολακεύει αυτούς που μιμείται. Ο Τραμπ και το επιτελείο του δεν δείχνουν να πτοούνται από κάτι τέτοια. Το προηγούμενο διάστημα, οι κληρονόμοι της Σινέντ Ο’ Κόνορ και του Αϊζακ Χέιζ ζήτησαν επίσης να πάψουν να χρησιμοποιούνται τραγούδια τους στις καμπάνιες του υποψήφιου προέδρου, όπως έκαναν και η Αντέλ, οι Ρόλινγκ Στόουνς, ο Τζόνι Μαρ των Smiths, ο Νιλ Γιανγκ παλιότερα κ.ά.
Στις αρχές Αυγούστου, ο Γάλλος Woodkid υπογράμμισε επίσης ότι το τραγούδι του «Run Boy Run» που είχε αξιοποιήσει το τραμπικό επιτελείο είναι ένας ύμνος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Και όταν έμαθε ότι σε μια συγκέντρωση του Τραμπ στη Μοντάνα είχε ακουστεί το «My Heart Will Go On», από την ταινία «Τιτανικός», η Σελίν Ντιόν, αναφερόμενη στη γνωστή κατάληξη του υπερωκεάνιου, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Αλήθεια, διάλεξες αυτό το τραγούδι;».
