Σκαθαροζούμης,
Σκαθαροζούμης ★★★
ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ (2024), 104΄
Σκηνοθεσία: Τιμ Μπάρτον
Ερμηνείες: Μάικλ Κίτον,
Γουινόνα Ράιντερ, Τζίνα Ορτέγκα
Ολόφρεσκο από την πρόσφατη πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βενετίας, το σίκουελ του θρυλικού φιλμ του Τιμ Μπάρτον έρχεται και στις ελληνικές αίθουσες. Υστερα από μια αναπάντεχη απώλεια, τρεις διαφορετικές γενιές της οικογένειας Ντιτζ επιστρέφουν στην πατρική εστία. Εκεί η Αστριντ (Τζίνα Ορτέγκα), έφηβη κόρη της Λίντια (Γουινόνα Ράιντερ) με… επαναστατικές τάσεις, ανοίγει κατά λάθος την πύλη προς τον άλλο κόσμο. Πλέον η μητέρα της, η οποία παραμένει στοιχειωμένη από τον Σκαθαροζούμη (Μάικλ Κίτον), θα αναγκαστεί να τον αντιμετωπίσει ξανά, ωστόσο ο σκανδαλιάρης δαίμονας μπορεί και να φανεί χρήσιμος σε κάποιες περιστάσεις.
Ο Μπάρτον δεν έχει να μας παρουσιάσει κάτι πραγματικά νέο σε σχέση με το πρώτο φιλμ, ωστόσο ολοφάνερα τόσο εκείνος όσο και οι πρωταγωνιστές του διασκεδάζουν την επιστροφή –και για τους καινούργιους την πρώτη γνωριμία– με το παλαβό σύμπαν του Σκαθαροζούμη. Το σενάριο αφήνεται αυτή τη φορά στα χέρια των Αλφρεντ Γκαφ και Μάιλς Μίλερ, με τους οποίους ο Μπάρτον συνεργάστηκε και στη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία του «Wednesday»· από το τελευταίο χρησιμοποιούνται αρκετοί ακόμα συντελεστές, με πρώτη φυσικά την πρωταγωνίστρια (εκεί) Τζίνα Ορτέγκα. Σημαντικός ρόλος και για τη Μόνικα Μπελούτσι, η οποία μπαίνει στο καστ για να υποδυθεί την «κακιά» της ιστορίας, η οποία… αυτοσυναρμολογείται σε μια σκηνή απολαυστικών ειδικών εφέ.
Οι «παλιοί»
Είναι πάντως οι «παλιοί» εδώ που καλούνται κυρίως να σηκώσουν το βάρος της αφήγησης. Ο Μάικλ Κίτον είναι ξανά ιδανικός στον ρόλο ενός απλώς ανεκδιήγητου χαρακτήρα: τρομακτικού, αστείου και τελικά μεταιχμιακού, από αυτούς που ξέρει να ζωντανεύει ο Τιμ Μπάρτον προκειμένου να μας φέρει πιο κοντά με τις πιο σκοτεινές πλευρές της ζωής θέλοντας εντέλει να τις ξορκίσει.
Τρεις διαφορετικές γενιές της οικογένειας Ντιτζ επιστρέφουν στην πατρική εστία.
Η ταινία του μπορεί να στερείται πρωτοτυπίας, ωστόσο παραμένει μια διασκεδαστική μαύρη κωμωδία, η οποία έχει να μιλήσει και για δυο-τρία πολύ σοβαρά πράγματα, έστω μέσα σε χιουμοριστικό αμπαλάρισμα.
Από κοντά και η Γουινόνα Ράιντερ, η οποία μοιάζει να έχει βρει συγκεκριμένη ερμηνευτική μανιέρα για τέτοιου είδους ρόλους (π.χ. «Stranger Things») και είναι έτοιμη να την εφαρμόσει κατά βούληση, έχοντας αυτή τη φορά διπλό ρόλο: μητέρας και κόρης, με το γυναικείο τρίπτυχο της οικογένειας (γιαγιά, μητέρα, κόρη) να βρίσκεται ξεκάθαρα στο προσκήνιο.
