Kaos
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024)
Δημιουργός: Τσάρλι Κόβελ
Ερμηνείες: Τζεφ Γκόλντμπλουμ,
Κίλιαν Σκοτ
Ο κόσμος της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας αποκτά σύγχρονο περιτύλιγμα σε μια διασκεδαστική μίνι σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix που βλέπεται απνευστί. Σε πρώτο πλάνο εδώ βρίσκεται ο βασιλιάς των θεών, Δίας, τον οποίο υποδύεται ο αμίμητος Τζεφ Γκόλντμπλουμ, ενώ ο βασικός μύθος γύρω από τον οποίο κινείται (χαλαρά) η πλοκή είναι αυτός του Ορφέα και της Ευρυδίκης.
Ενδιάμεσα βέβαια μπλέκονται ακόμα αρκετές γνωστές –ή και νέας επινόησης– ιστορίες με πρωταγωνιστές θεούς, ημίθεους και θνητούς του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Η σειρά του Netflix έχει έξυπνα ως αφετηρία το γεγονός ότι στους θεούς του Ολύμπου αποδίδονταν απλόχερα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, προκειμένου να τους μεταφέρει στο σήμερα.
Κάπως έτσι ο Δίας μοιάζει με ανασφαλή, ημιπαράφρονα τύραννο, ο Διόνυσος είναι αποπροσανατολισμένος νεαρός, τον οποίο τα γλέντια και οι διασκεδάσεις δεν γεμίζουν πια, ο Ορφέας είναι ποπ σταρ μουσικός κ.ο.κ. Και ο Προμηθέας είναι ο… Προμηθέας, συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε θεούς και θνητούς, οργανώνει μια εξέγερση των δεύτερων απέναντι στους πρώτους.
Ολα τα παραπάνω φτάνουν στην οθόνη μέσα από ένα κατά κανόνα κωμικό σενάριο, με μυριάδες αναφορές στη μυθολογία, έστω μέσω φίλτρου made in America. Σε κάθε περίπτωση η εξέλιξη της σειράς είναι απολαυστική, παρά το κάπως αργό ξεκίνημα, ενώ ο θεατής που θα φτάσει έως το τέλος ανταμείβεται και με μερικές καλοστημένες ανατροπές.
Πράσινα σύνορα ★★★★
ΔΡΑΜΑ (2023), 152΄
Σκηνοθεσία: Ανιέσκα Χόλαντ
Ερμηνείες: Τζαλάλ Αλτάβιλ,
Μάγια Οσταζέφσκα
Από την πλατφόρμα της Cosmote TV επιλέγουμε ίσως το πιο θαρραλέο και ολοκληρωμένο φιλμ που έχει δημιουργηθεί πάνω στο σύγχρονο προσφυγικό – μεταναστευτικό. Βρισκόμαστε στα δασώδη σύνορα της Πολωνίας με τη Λευκορωσία. Μια οικογένεια Σύρων προσφύγων φθάνει στη Λευκορωσία με σκοπό να περάσει οδικώς απέναντι και να βρεθεί έτσι στην Ευρωπαϊκή Ενωση με κατεύθυνση προς τη Σουηδία.
Την κρίσιμη ώρα, ωστόσο οι πρόσφυγες διαπιστώνουν ότι τα πάντα είναι μια απάτη: οι Λευκορώσοι διακινητές τούς περνούν παράνομα από τα συρματοπλέγματα, ενώ λίγο αργότερα οι Πολωνοί συνοριοφύλακες τους εξαπατούν υποσχόμενοι να τους συνοδεύσουν έως τη Γερμανία, αλλά στην πραγματικότητα πετώντας τους (κυριολεκτικά) πίσω στην άλλη πλευρά του φράχτη. Οι δύσκολες αλήθειες γύρω από τη βίαιη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού διατυπώνονται εδώ μέσα από διαφορετικά μάτια: των μεταναστών, του συνοριοφύλακα αλλά και των ακτιβιστών που δρουν στο ενδιάμεσο.
Ο φακός της Χόλαντ, πότε «σκληρά» ντοκιμαντερίστικος και πότε ευαίσθητος πάνω στον ανθρώπινο πόνο, καταγράφει όσο περισσότερες γωνίες χωρούν στις περίπου δυόμισι ώρες της διάρκειας. Η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη· «διχασμένη» όπως οι δύο πλευρές του συνόρου, κάπου ανάμεσα στην ντροπή και στην αξιοπρέπεια, στη ζωή και στον θάνατο.
