Στο «Ξενοδοχείο των συναισθημάτων» (εκδ. Διόπτρα), το παιδικό βιβλίο της Λίντια Μπράνκοβιτς, τα συναισθήματα ταξιδεύουν σε διαφορετικά ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο: ο Θυμός φωνάζει δυνατά και τραντάζει το δωμάτιο, η Λύπη μιλάει ψιθυριστά και πλημμυρίζει με τα δάκρυά της το μπάνιο, η Ευγνωμοσύνη δεν ζητάει ποτέ τίποτα.
To βιβλίο ήταν η έμπνευση για να δημιουργηθεί στην Εθνική Πινακοθήκη το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Το Μουσείο των Συναισθημάτων», το οποίο, βασισμένο στις πρακτικές της κοινωνικής και συναισθηματικής μάθησης στο μουσείο, φιλοδοξεί να φέρει τους μαθητές και τις μαθήτριες σε επαφή με τον κόσμο των συναισθημάτων, καλλιεργώντας τη σχέση με τους άλλους μέσα από την κατανόηση της σχέσης με τον εαυτό. Το πρόγραμμα, που σχεδίασε και διεξάγει η Διεύθυνση Συντήρησης και Αποκατάστασης Εργων Τέχνης της ΕΠΜΑΣ, σε συνεργασία με τη μουσειοπαιδαγωγό Χριστίνα Μπότσου, θα επιδιώξει να ξεκλειδώσει τον συναισθηματικό κόσμο των παιδιών μέσα από τη ζωγραφική. «Πώς θα γίνει αυτό;» τη ρωτάμε. Απαντά θέτοντας ερωτήματα που εμπνέουν κι εμάς τους μεγάλους: Εχετε νιώσει ποτέ τη μοναξιά μέσα στο πλήθος που βιώνουν τα «ανθρωπάκια» του Γιάννη Γαΐτη; Σας έχει συμβεί να αισθανθείτε ένα αίσθημα προσμονής όπως η ηρωίδα της «Αναμονής» του Νικηφόρου Λύτρα; Πώς πιστεύετε ότι νιώθουν οι «Λουόμενες» του Κωνσταντίνου Παρθένη;
«Στο πρόγραμμα θα κάνουμε μια περιήγηση σε συγκεκριμένα έργα της Πινακοθήκης με βάση τα συναισθήματα που νιώθουν οι χαρακτήρες που “ζουν” μέσα στους πίνακες, αλλά και τα συναισθήματα που οι εικόνες γεννούν στους μικρούς θεατές», εξηγεί στην «Κ» η κ. Μπότσου. Κάνοντας έως τώρα πολλές ξεναγήσεις για παιδιά στην Πινακοθήκη, παρατήρησε ότι συχνά μιλούσαν για τα συναισθήματα που τους γεννούσαν τα έργα τέχνης. «Ετσι νιώθω όταν βρίσκομαι στο προαύλιο του σχολείου. Είμαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο αλλά και πάλι νιώθω μόνος/η», έχουν πει κοιτάζοντας μια πολυάνθρωπη σύνθεση του Γαΐτη.
Από την άλλη πλευρά, το έργο «Κοπέλα στο παράθυρο» του Γεώργιου Αβλιχου (1877) γεννά στους μικρούς θεατές χαρά, ίσως επειδή ταυτίζονται με το νεαρό κορίτσι που ντυμένο στα λευκά κοιτάζει τον κόσμο μέσα από έναν καταγάλανο ουρανό. Δεν είναι όμως μόνον η παραστατική ζωγραφική που συγκινεί: Η σύνθεση της Οπυς Ζούνη «Χώρος ενός επιπέδου. Αναφορά στον Ντε Κίρικο II», σύγχρονη και αφαιρετική, θυμίζει σε πολλούς μικρούς το πώς νιώθουμε όταν χάνουμε έναν άνθρωπο που αγαπάμε. Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει από το ισόγειο, όταν η ομάδα θα καθίσει ή θα ξαπλώσει μπροστά στη «Λαϊκή αγορά» του Γιάννη Τέτση, κι όλοι, σαν να βρίσκονται αραχτοί σε μια πλατεία, θα αναρωτηθούν: Μήπως βαριέμαι; Μήπως νυστάζω ή μήπως χαίρομαι που θα περάσω ένα Σάββατο στο μουσείο;
Συνήθως τα παιδιά αγαπούν τις καλλιτεχνικές διαδρομές μέσα στην Πινακοθήκη, και η συγκεκριμένη του «Μουσείου των Συναισθημάτων» θα καλύψει και τους τρεις ορόφους, σταματώντας μπροστά σε έργα Ελλήνων ζωγράφων από τον 19ο αιώνα έως σήμερα.
Το πρόγραμμα, που είναι ειδικά σχεδιασμένο για παιδιά 6 έως 12 ετών, ξεκινάει το Σάββατο 28/9 και έχει συμπληρώσει τον αριθμό των συμμετεχόντων. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, το πρόγραμμα θα επαναληφθεί, καθώς το ενδιαφέρον του κοινού είναι μεγάλο και ήδη υπάρχει λίστα αναμονής.
