Η «Μποέμ», η «Τόσκα», η «Μαντάμα Μπατερφλάι» συγκινούν μέχρι σήμερα. Ισως όχι μόνον επειδή η πλοκή τους αφορά «καθημερινούς» ανθρώπους με «καθημερινά» συναισθήματα. Μάλλον, κυρίως, επειδή αυτά εκφράζονται μέσα από μελωδική μουσική, γεμάτη άμεσο και πληθωρικό συναίσθημα που συνεγείρει και συγκινεί.
Τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Τζάκομο Πουτσίνι αποτελούν, φυσικά, αφορμή για πλήθος νέων σκηνικών παραγωγών όπως και ηχογραφήσεων, αρκετές από τις οποίες εμφανίστηκαν πριν καν μπει το 2024. Εύλογα διερωτάται κανείς τι μπορεί να προσθέσει μια νέα ηχογράφηση σε όπερες που μέχρι σήμερα έχουν ηχογραφηθεί τόσο πολύ και τόσο καλά. Υπάρχει άραγε χώρος για μία ακόμη «Μποέμ» και τι άλλο μπορεί να κομίσει μια νέα ηχογράφηση της «Μπατερφλάι»; Ισχύει ότι στις όπερες αυτές, περισσότερο ίσως απ’ ό,τι σε άλλα έργα, μεγάλο μέρος της ερμηνείας σχετίζεται με το χάρισμα του κάθε τραγουδιστή, το ξεχωριστό χρώμα της φωνής του, το συναίσθημα που αναδίδει. Επομένως, πάντα υπάρχει περιθώριο για κάτι διαφορετικό. Οσοι παραγωγοί πάντως έθεσαν στον εαυτό τους το ερώτημα αυτό, απάντησαν με φαντασία ασυνήθιστη στον χώρο.
Ετσι, ήδη από το 2019 πρότειναν την απολύτως πρώτη όπερα του Πουτσίνι, τα «Βίλι», σε πρώτη ηχογράφηση της πιο πρόσφατης έκδοσης του μουσικού οίκου Ρικόρντι με δύο εξαιρετικούς ερμηνευτές, την Αλβανίδα υψίφωνο Ερμονέλα Γιάχο και τον Αρμένιο τενόρο Αρσέν Σογκομονιάν. Τα στοιχεία της μουσικής γλώσσας που έκαναν διάσημο τον Πουτσίνι είναι ήδη παρόντα και αναδεικνύονται με τον καλύτερο τρόπο. Και αν η πρόταση αυτή, παρά τη γοητεία της, ακούγεται μάλλον τολμηρή στο ευρύ κοινό, η επόμενη σίγουρα ηχεί πιο δελεαστική: πρόκειται για την «Τουραντότ», την αγαπητή τελευταία όπερα του Πουτσίνι, που ο συνθέτης δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Εκατό χρόνια από τον θάνατό του, ο Πουτσίνι εξακολουθεί να εμπνέει διοργανωτές και κοινό.
Το 2023 η «Τουραντότ» ηχογραφήθηκε και επίσης παρουσιάστηκε σκηνικά με το πλήρες φινάλε που επεξεργάστηκε ο συνθέτης Φράνκο Αλφάνο για λογαριασμό του οίκου Ρικόρντι μετά τον θάνατο του Πουτσίνι. Φινάλε, το οποίο στη συνέχεια περιέκοψε ο αρχιμουσικός Αρτούρο Τοσκανίνι, δίνοντάς του τη μορφή που συνηθέστερα ακούγεται σήμερα. Στην ηχογράφηση αποδίδεται ολόκληρο από τον Γιόνας Κάουφαν και την ακατάβλητη Σόντρα Ραντβανόφσκι στον ρόλο του τίτλου. Στην Κρατική Οπερα της Βιέννης, σε νέα «αντισυμβατική» παραγωγή του Κλάους Γκουτ, πλάι στον Κάουφμαν, στο φθινόπωρο της λαμπρής σταδιοδρομίας του, ήταν η εντυπωσιακή Λιθουανή Ασμίκ Γκριγκοριάν, υψίφωνος που τα τελευταία χρόνια έχει καταπλήξει με την ευκολία και την αποτελεσματικότητα με την οποία ενσαρκώνει ποικιλία ρόλων από όλο το φάσμα του ρεπερτορίου, ιταλικό, γερμανικό, σλαβικό.
Ο Τέτελμαν
Οπως είπαμε, όμως, πολλά στον Πουτσίνι σχετίζονται με το χάρισμα του εκάστοτε ερμηνευτή. Και χάρισμα διαθέτει σίγουρα το νέο αστέρι του χώρου, ο Αμερικανός τενόρος Τζόναθαν Τέτελμαν, ο οποίος κατάγεται από τη Χιλή. Η αβίαστη φωνή με το «λατινικό» ηχόχρωμα και ταιριαστό πάθος ταιριάζει στην εντυπωσιακή εμφάνισή του, κατάλληλη για τους ήρωες του Πουτσίνι. Εγκαιρα, τον Δεκέμβριο του 2023, ο Τέτελμαν κυκλοφόρησε το δικό του αφιέρωμα με τίτλο «The Great Puccini».
