Rebel Ridge ★★★
ΔΡΑΣΗΣ (2024), 131΄
Σκηνοθεσία: Τζέρεμι Σόλνιερ
Ερμηνείες: Ααρον Πιερ, Ντον Τζόνσον
Μια καταιγιστική περιπέτεια, η οποία ασχολείται με το ζήτημα της αστυνομικής βίας-αυθαιρεσίας στις ΗΠΑ, προσγειώθηκε πρόσφατα στην πλατφόρμα του Netflix. Ο ανερχόμενος Ααρον Πιερ («Underground Railroad») υποδύεται εδώ τον Τέρι, έναν πεζοναύτη ο οποίος φτάνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη με σκοπό να πληρώσει την εγγύηση του συλληφθέντος ξαδέλφου του. Πριν προλάβει να το κάνει, ωστόσο, θα έρθει σε αντιπαράθεση με τους άνδρες του τοπικού αστυνομικού τμήματος και ειδικά με τον «σκληρό» αρχηγό τους (Ντον Τζόνσον). Ο τελευταίος θα οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα, όταν ο Τέρι θα βαλθεί να αποκαλύψει μια υπόθεση διαφθοράς με πολλούς συνενόχους, έχοντας στο πλευρό του μόνο μια ευσυνείδητη υπάλληλο.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Τζέρεμι Σόλνιερ («Green Room») αντλεί φανερά έμπνευση από τον ορίτζιναλ «Ράμπο» («Το πρώτο αίμα»), προσαρμόζοντας φυσικά την ιστορία του σε δεδομένα 2024. Ο βετεράνος κομάντο γίνεται αντικείμενο κακοποίησης από ασύδοτους αστυνομικούς και αποφασίζει να εκδικηθεί. Οι ικανότητές του στις πολεμικές τέχνες συναγωνίζονται εκείνες του Τζον Ράμπο στον χειρισμό του… τόξου, όμως όταν χρειαστεί, ξέρει επίσης να επιδείξει ευγένεια και ανθρωπιά. Βασικά, βέβαια, εδώ είναι η καλοστημένη δράση και ο ρυθμός, ο οποίος παρασέρνει τον θεατή μέχρι το επίσης ταιριαστό και δίχως υπερβολές φινάλε.
Πολύδροσο★★★
ΔΡΑΜΑ (2023), 84΄
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Βούλγαρης
Ερμηνείες: Σοφία Κόκκαλη, Βίκυ Καγιά
Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε την πιο πρόσφατη ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη (The Boy), η οποία συμβαίνει να είναι από τις πιο συγκινητικές του, παρουσιάζοντας μια ιστορία μητέρας – κόρης, με πρωταγωνίστριες αντίστοιχα τη Βίκυ Καγιά και τη Σοφία Κόκκαλη. Η Σοφία (κόρη) επιστρέφει στη γειτονιά του Πολύδροσου, προκειμένου να φροντίσει τη Σοφία (μαμά), η οποία αρχίζει χημειοθεραπείες. Οι δυο τους θα έρθουν και πάλι κοντά, καθώς θυμούνται όσα τις ενώνουν τόσο με τον τόπο όσο και μεταξύ τους. Ο Βούλγαρης επιλέγει ξανά τη γνωστή του συνειρμική αφήγηση, προκειμένου να περιγράψει μια σχέση αγάπης – μίσους, μέσα από τον παντοδύναμο μηχανισμό της μνήμης. Οι δύο γυναίκες θυμούνται και μέσω των αναμνήσεων που τις ενώνουν, από τα πιο μεγάλα μέχρι τα μικρά και ασήμαντα, επιβεβαιώνουν τον άρρηκτο δεσμό αγάπης, βάζοντάς τον να σταθεί απέναντι στα όποια φαντάσματα του παρελθόντος. Ολα αυτά τυλιγμένα σε βίντατζ κάδρο (κάποια στιγμή χρησιμοποιείται και animation), ονειρικές μουσικές από τη Δεσποινίδα Τρίχρωμη και αρκετές σήμα κατατεθέν… ατάκες («Οταν πεθάνω, τι ωραία που θα ‘ναι να γίνω φάντασμα») τις οποίες οι δύο πρωταγωνίστριες αποδίδουν με μια ανθρώπινη, γλυκόπικρη χροιά.
