Ως ένα μουσικό ταξίδι στην εγχώρια εναλλακτική σκηνή από τα πρώτα χρόνια της Αλλαγής έως σήμερα, μπορούσε κανείς να βιώσει το διήμερο «Αγοραφοβικό Φεστιβάλ», που διοργανώθηκε στις 20 και 21 Σεπτεμβρίου στον βιομηχανικό χώρο ΠΛΥΦΑ, στον Βοτανικό. Με παλαιότερη εκπρόσωπο τη Λένα Πλάτωνος και το πρωτοποριακό «Σαμποτάζ» της, που κυκλοφόρησε το 1981, μέχρι τα σχήματα που κάνουν τα πρώτα τους βήματα, το line-up είχε εκπροσώπους από κάθε δεκαετία των τελευταίων 43 ετών, σε επιλογή του επιμελητή του φεστιβάλ Θωμά Γουναρόπουλου (Metaman).
Το βράδυ της Παρασκευής, στην Αυλή του ΠΛΥΦΑ εμφανίστηκε ο Κ. Βήτα, που ξεκίνησε με το κομμάτι «Calliope» από το άλμπουμ «Το χέρι» που κυκλοφόρησε τον Μάιο, ενώ από τον ίδιο δίσκο έπαιξε για πρώτη φορά, όπως ανέφερε, το «Σ’ αγαπώ», αλλά και τα «Πλειάδες» και «Αχτίδα», καθώς και παλαιότερα κομμάτια του όπως το «Ολα αυτά που ποτέ».
Στην ίδια σκηνή, είχαν προηγηθεί νωρίτερα τα Echo Tides, που έπαιξαν ορισμένα από τα πολύ αγαπημένα κομμάτια του προηγούμενου δίσκου τους «Ανδρομέδα FM», αλλά και κάποια από την επερχόμενη δουλειά τους, όπως το σινγκλ «Βροχή», παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν με τον ήχο. Οι άξιες εκπρόσωποι της φεμινιστικής ραπ της γενιάς Ζ, Sci-Fi River (Φένια Χατζηνικολάου), Penny και Expe, ξεχώρισαν με το flow και τη σκηνική παρουσία τους, τραβώντας την προσοχή ακόμη και σε όσους δεν γνώριζαν τη δουλειά τους.
Η πιο συγκινητική εμφάνιση του διημέρου ήταν δίχως αμφιβολία εκείνη της Λένας Πλάτωνος το βράδυ του Σαββάτου, η οποία έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη σκηνή υποβασταζόμενη. Διαρκώς επικοινωνιακή, ανταποκρινόταν στις επευφημίες του κοινού, έκανε αστεία, σχολίαζε, γελούσε. Κι αν πρέπει να ξεχωρίσουμε δυο στιγμές μόνο, θα σταθούμε στην ερμηνεία του «Κοπερτί» από το «Σαμποτάζ», που ερμήνευσε η ίδια μαζί με τον Γιάννη Παλαμίδα, αλλά και στους «Εμιγκρέδες της Ρουμανίας» από το «Γκάλοπ» του 1985, που ερμήνευσε μαζί με τη Σαβίνα Γιαννάτου.
Από τους νεότερους καλλιτέχνες, ξεχωριστή είναι η περίπτωση της Αλεξάνδρας Επίθετης, η οποία κινούμενη στο είδος της «spoken word» ποίησης παρουσίασε μια ποιητική περφόρμανς με μουσική, μεταξύ άλλων, από τον Pan Pan (Παναγιώτης Πανταζής), οι στίχοι της οποίας διακρίνονται από μια εκλεκτική συγγένεια με το σύμπαν της Λένας Πλάτωνος, τόσο θεματικά, όσο και υφολογικά.
Αν κάτι χαρακτηρίζει τους περισσότερους από τους νέους καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν στις κλειστές σκηνές, είναι η θεατρικότητα. Η Κρίστα Παπίστα από τη Λευκωσία, που ζει και δημιουργεί στο Βερολίνο, έκανε εντυπωσιακή είσοδο με μια τελετουργική πομπή να τη μεταφέρει από την αυλή στον χώρο όπου έπαιζε. Η Vassilina, που συχνά συνοδεύει στα φωνητικά τον Pan Pan, παρουσίασε τη σόλο δουλειά της με τη γυναικεία μπάντα της σε μπαρόκ ποπ αισθητική που περιλάμβανε κορσέδες εποχής, δαντέλες, έντονο βάψιμο, λουλούδια και μια σκηνοθετημένη εμφάνιση που αγάπησε το Instagram. Αντίστοιχα, το ηλεκτρονικό ντουέτο Molyneaux x Agatha που ζει και δημιουργεί μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου είχε έντονα δραματικά στοιχεία, με τη Molyneaux να φέρνει σε σκοτεινή μάγισσα ενός δυστοπικού κόσμου.
Αυτός που ενθουσίασε όσους κατάφεραν να χωρέσουν στη σκηνή που έπαιζε, ήταν ο 22χρονος Eddie Dark, που συνδυάζει dark wave με post punk, εμφανίζεται με έντονο μαύρο μέικ απ γύρω από τα μάτια και κατάλευκο πρόσωπο και τα σόου του είναι εκρηκτικά. Με queer αισθητική και στυλ που θύμιζε κομπέρ σε βερολινέζικο καμπαρέ ή την κυρία Τεπενδρή, την ηρωίδα του Κωνσταντίνου Κακανιά, σε νυχτερινή έξοδο πάντα στο Βερολίνο, εμφανίστηκε ο Kristof, που απευθυνόταν με άνεση διαρκώς στο κοινό, άλλωστε εκτός από μουσικός είναι και ηθοποιός, παρουσιάζοντας τα νέα κομμάτια από την επερχόμενη δουλειά του. Επειδή όμως μας είπε να πούμε ότι δεν τον είδαμε, μην το πείτε παραέξω.
