Η Μαρία Στασινοπούλου κατάγεται από την Καλαμάτα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ασχολείται με τη μελέτη και την κριτική της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Του Φίλιπ Ροθ «Τα γεγονότα, η αυτοβιογραφία ενός μυθιστοριογράφου», του Μισέλ Φάις το «Αμήν, προσευχές στο κενό» και της Βασιλικής Πέτσα το «Δεν θ’ αργήσω».
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Οτι, όταν το 1929 ο Αυστριακός φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν γύρισε στο Κέμπριτζ, ο Λόρδος Κέινς ανακοίνωσε την άφιξή του με τη φράση: «Ο Θεός αφίχθη. Τον συνάντησα στο τρένο των 5.15΄».
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Αν και συχνά αναζητώ παλιά σπουδαία βιβλία που δεν έτυχε να διαβάσω, τελευταία δεν μου έχει συμβεί.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Στο γραφείο μου, με όλα τα λεξικά μου πίσω και τη θέα της Αποστόλου Παύλου και της Πνύκας από την μπαλκονόπορτα. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να διαβάσω οπουδήποτε: στον δρόμο, στο λεωφορείο, στο αεροπλάνο, στα ταμεία της ΔΕΗ, σε δωμάτιο με άλλους που συζητούν γύρω.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Οχι, γιατί την εποχή που τα διάβασα αυτά μπορούσα να καταλάβω και έτσι μπορούσα να νιώθω.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Το θέμα του να εστιάζει στο ουσιαστικό, και η προσεγμένη γλώσσα. Με ενθουσιάζουν επίσης οι εκπλήξεις και οι ανατροπές, το μη προβλέψιμο.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Της Κάρμεν Μαρτίν Γκάιτε «Το πίσω δωμάτιο», μετάφραση Κυριάκου Φιλιππίδη.
Τι συμβολίζει ο τίτλος του βιβλίου σας «Του καιρού που επιμένει»;
Εχω πει και άλλοτε (δυστυχώς οι άνθρωποι επαναλαμβανόμαστε) ότι ο χρόνος είναι το αμόνι πάνω στο οποίο δοκιμάζονται οι αντοχές μας. Με το καινούργιο μου βιβλίο εννοώ ότι ο χρόνος επιμένει να μας κρατά ζωντανούς, να μας δοκιμάζει, να μας φθείρει, να μας αντέχει.
Ποια είναι η σημασία του χρόνου για εσάς και πώς αυτός αποδίδεται στο βιβλίο;
Οπως είπα και πιο πριν ο χρόνος ρυθμίζει ανερώτητα τις ζωές μας. Στο βιβλίο αποδίδεται άλλοτε ως σωματική ανημπόρια, άλλοτε ως απώλεια, άλλοτε ως φθορά, άλλοτε ως θάνατος. Ακολουθώ τη δική του εμμονή, όσο ακόμη μου το επιτρέπει, και, το πιθανότερο, προετοιμάζομαι για το επέκεινα. Συχνά επιστρατεύω το χιούμορ ή την ειρωνεία για να τον ξορκίσω.
