Είναι αρκετοί οι λόγοι που οι φθινοπωρινές «Νύχτες κλασικής μουσικής» της Γενναδείου αποτελούν σημείο αναφοράς στην αθηναϊκή μουσική ζωή. Οι συναυλίες, τις οποίες πραγματοποιεί στα τέλη Σεπτεμβρίου το Ιδρυμα Σβαρτς σε συνεργασία με τη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη και το πρόγραμμα «Curtis on tour», ξεχωρίζουν ασφαλώς για την ποιότητα των ερμηνευτών που προσκαλούνται, όλοι τους απόφοιτοι της περίφημης μουσικής σχολής Κέρτις των ΗΠΑ, που φέτος συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής. Εξίσου ελκυστικά είναι τα προγράμματα, που φέρνουν το κοινό σε επαφή με σημαντικά έργα του ρεπερτορίου. Συμβάλλει, ακόμη, η συμπύκνωση της διοργάνωσης, καθώς στην ουσία πρόκειται για ένα μικρό «φεστιβάλ» που εξελίσσεται σε τρεις ή τέσσερις συνεχόμενες βραδιές με σύντομες αλλά έξυπνα δομημένες συναυλίες. Και, τέλος, είναι η αίθουσα της Γενναδείου, το Cotsen Hall, που διαθέτει καλή ακουστική, αλλά κυρίως επιτρέπει την εγγύτητα του κοινού με τους μουσικούς, ώστε πραγματικά να έχει κανείς την αίσθηση της μουσικής σε ένα «δωμάτιο» και όχι σε έναν μεγάλο συναυλιακό χώρο.
Τα κουαρτέτα εγχόρδων Erinys και Dover απέδωσαν σημαντικά έργα μουσικής δωματίου του 19ου αιώνα.
Οι φετινές δέκατες «Νύχτες κλασικής μουσικής» πραγματοποιήθηκαν από τις 27 έως και τις 29 Σεπτεμβρίου και κατά τη διάρκειά τους ακούστηκαν ορισμένα από τα ωραιότερα κουαρτέτα εγχόρδων του ρεπερτορίου, όπως επίσης το δεύτερο Σεξτέτο του Μπραμς και το Οκτέτο του Μέντελσον. Τα έργα απέδωσαν τα κουαρτέτα Erinys και Dover.
Αρχή έγινε στις 27 Σεπτεμβρίου με το κουαρτέτο Erinys (όνομα εμπνευσμένο από τις Ερινύες), το οποίο απέδωσε το δεύτερο από τα «Πρωσικά Κουαρτέτα» του Μότσαρτ (αρ. 22) και το πρώτο από τα τελευταία Κουαρτέτα του Μπετόβεν (αρ. 12.). Ανάμεσα στους άξιους μουσικούς ξεχώρισε η Ελίζαμπεθ Στιούαρτ, το πολύ καλό πρώτο βιολί, που έδωσε τον τόνο παίζοντας με θαυμαστή ασφάλεια, όπως επίσης με αίσθηση του ύφους κάθε συνθέτη. Στον Μότσαρτ υπήρχε δραματική ένταση, χωρίς όμως να χάνονται η ευγένεια και η χάρη, ενώ στον Μπετόβεν η ένταση είχε διαφορετικό χαρακτήρα, φτάνοντας κάποτε στα όρια της τραχύτητας. Ξεχώρισε η ιδιαίτερη εκφραστική ερμηνεία του δεύτερου μέρους. Την επόμενη βραδιά το πιο έμπειρο Κουαρτέτο Dover απέδωσε το «Αμερικανικό» Κουαρτέτο του Ντβόρζακ και το πρώτο Κουαρτέτο του Τσαϊκόφσκι. Στο περίφημο «Αμερικανικό», το εξαιρετικό πρώτο βιολί, ο Τζόελ Λινκ, συνεργάστηκε άριστα με τον ασφαλή με μεστό ήχο του τσελίστα Κάμντεν Σο, ενώ συνολικά η συνεργασία των τεσσάρων μουσικών έδωσε ενέργεια και χαρακτήρα στην ερμηνεία. Στον Τσαϊκόφσκι ο Λινκ απέδωσε με χαρακτηριστική εκφραστικότητα τη μελαγχολική μελωδία του αργού μέρους, ενώ με τη βιόλα της η Τζούλιαν Λι στήριξε πολύ καλά το τελευταίο μέρος. Την τελευταία βραδιά το Erinys συνεργάστηκε με δύο μουσικούς του Dover για το δεύτερο Σεξτέτο του Μπραμς. Μαζί, τα δύο κουαρτέτα απέδωσαν με συναρπαστικό τρόπο το Οκτέτο του Μέντελσον. Το κύριο βάρος της ερμηνείας έφερε ο Τζόελ Λινκ, ο οποίος οδήγησε τους μουσικούς με ακρίβεια, μεγάλη θεατρικότητα και εκπληκτική αίσθηση του ύφους στις διαφορετικές διαθέσεις του έργου, από την αέρινη «νεραϊδομουσική» του τρίτου μέρους έως το διονυσιακό φινάλε.
