«Ο χορός των εραστών» – «Lover’s Chorus» είναι ο αγγλικός τίτλος του έργου που θα ανέβει από αύριο στη Μικρή Σκηνή της Στέγης και παραπέμπει άμεσα στη μουσική· είναι μια φούγκα για δύο ερωτευμένες φωνές που τραγουδούν την ίδια μελωδία, αρχίζοντας η μία μετά την άλλη με διαφορά κάποιων μέτρων.
Η πρόβα που παρακολούθησε η «Κ» ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής και θα συνεχιζόταν έως αργά το βράδυ. Η Αργυρώ Χιώτη, που συνεργάζεται με τον Τιάγκο Ροντρίγκες στη σκηνοθεσία, «ενορχήστρωνε» τεχνικούς και ηθοποιούς κι εμείς καθίσαμε στην πρώτη σειρά: το δάπεδο της σκηνής καλυμμένο από χώμα, στο βάθος αριστερά ένα τραπέζι με δύο καρέκλες. «Ησυχα, μαλακά, όποτε θέλετε αρχίζουμε», λέει η σκηνοθέτις. Ο Νίκος Καραθάνος στέκεται δίπλα στη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου και κοιτάζοντάς μας κατά πρόσωπο, αρχίζουν με το πρώτο «τραγούδι» από τα τέσσερα που διαρθρώνουν την παράσταση.
Ενα ζευγάρι μες στη νύχτα. «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», λέει εκείνη. «Δεν μπορεί να αναπνεύσει», επαναλαμβάνει εκείνος. Ορμούν στο αυτοκίνητο και τρέχουν για το νοσοκομείο. Παρακολουθούμε την αγωνία τους: της γυναίκας να μείνει στη ζωή, του άνδρα να συντονίσει τις αναπνοές του μαζί της, για να της δώσει ανάσα. «Τόσος χαμένος χρόνος για να κάνω ασήμαντα πράγματα», λέει εκείνη. «Υπάρχει ακόμη χρόνος», επιμένει αυτός.
Η πλοκή της φούγκας ρέει ασταμάτητη· «πάντα κυριαρχεί το μαζί», σχολιάζουν οι δύο ηθοποιοί στη σύντομη συζήτησή μας πριν επιστρέψουν στη δουλειά τους. Στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο πάνω στη σκηνή ερμηνεύοντας τους ρόλους τους και η καθημερινότητα του ζευγαριού μοιάζει να αποτελείται από «στρώματα αγάπης», όπως τονίζει ο κ. Καραθάνος, που ανοίγουν μπροστά στους θεατές. «Και είναι βέβαιο πώς ο καθένας θα βρει στην αφήγηση στιγμές που έχει ζήσει», συμπληρώνει.
Τους ρωτάμε ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισαν ξεκινώντας τις πρόβες. «Ο κοινός ρυθμός», απαντούν. «Επί μήνες, νομίζαμε ότι θα ήταν αδύνατον να συγχρονιστούμε πάνω στις ίδιες φράσεις με κοινή αναπνοή». «Πώς φτιάχνετε τους ρόλους σας;» ρωτάμε. «Δεν φτιάχνουμε τίποτε, ξεφτιάχνουμε» απαντούν. «Αυτό τον ρόλο περισσότερο τον γδύνεσαι, παρά τον ντύνεσαι»
«Είναι βέβαιο πως ο καθένας θα βρει στην αφήγηση στιγμές που έχει ζήσει», λέει ο Νίκος Καραθάνος.
Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του ιστορικού Φεστιβάλ της Αβινιόν, Τιάγκο Ροντρίγκες, επιστρέφει φέτος στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μετά την περυσινή επιτυχία του με την παράσταση «Η Καταρίνα και η ομορφιά τού να σκοτώνεις φασίστες». Τον συναντήσαμε μαζί με άλλους δημοσιογράφους περίπου ένα μήνα πριν από την πρόβα που παρακολουθήσαμε για το επικείμενο ανέβασμα του «Χορού των εραστών», αλλά κάθε συζήτηση μαζί του, είτε αφορά την άνοδο του εθνικισμού και της άκρας Δεξιάς στη Γαλλία, είτε τον τρόπο που ξαναδιαβάζουμε τις αρχαίες τραγωδίες (με αφορμή το έργο του «Hecuba, not Hecuba» που παρακολουθήσαμε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο), είτε τον έρωτα, καταλήγει πάντοτε στο θέατρο.
Εγραψε τα τρία πρώτα μέρη – τραγούδια του έργου το 2007, όταν ήταν μόλις 30 ετών βασισμένος σε προσωπικά βιώματα. «Αγάπη είναι η ικανότητα θέασης του κόσμου μέσα από το βλέμμα του άλλου», υπογραμμίζει. «Επιστρέφω σε αυτό το κείμενο μετά 17 χρόνια, επειδή παραμένω σε διάλογο μαζί του και επιπλέον επειδή πάντοτε ανα-ρωτιέμαι πώς συνδιαλεγόμαστε με το παρελθόν στο θέατρο». Στην παράσταση της Αθήνας προσέθεσε μία επιπλέον σκηνή-τραγούδι στις τρεις πρώτες, για να μιλήσει για το μέλλον αυτών των εραστών, για τις αλλαγές και την ελπίδα.
Κάθε παράσταση είναι για τον ίδιο πάντα μια πράξη συλλογικής γραφής, που δημιουργείται σε συνεργασία με όλη την καλλιτεχνική ομάδα, πρωτίστως με τους ηθοποιούς. Αναζητεί ηθοποιούς με πλούτο, που θα δώσουν στην «παρτιτούρα» των λέξεων τη δική τους ερμηνεία. «Αγαπώ την Ελλάδα», λέει ο Ροντρίγκες, «τη μουσική της ελληνικής γλώσσας και αυτή τη μείξη σκληρότητας και τρυφερότητας που υπάρχει επίσης στους ανθρώπους της Πορτογαλίας».
«Ο χορός των εραστών», από 10 Οκτωβρίουέως 19 Ιανουαρίου 2025.
