«Εδώ τελειώνει ο ουρανός/ εδώ είν’ ο κόσμος σκοτεινός/[…]/ και παίρνεις την ανάσα σου/ στο γέλιο σου και φεύγεις», ήταν οι φορτισμένοι στίχοι του Κώστα Κινδύνη, που ζωντάνευαν με την «ουράνια», με τζαζ feeling, μελωδία του Μίμη Πλέσσα το 1963 στο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης και τη συγκλονιστική ερμηνεία της Ζωής Κουρούκλη (β΄ βραβείο, α΄ βραβείο ενορχηστρώσεως). Ο κόσμος το άκουγε στο ομώνυμο 45άρι της (Polydor, 1963). Αργότερα το απέδωσε μοναδικά η Τζένη Βάνου στο «Εξη τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και έξη λαϊκά τραγούδια» (Lyra, 1965), γινόταν χωρίς στίχους μέρος των «Ο Μίμης Πλέσσας παίζει Philicorda», «Παλιές μελωδίες σε χορευτικό ρυθμό» και «Το κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα+6 σολίστες» με θαυμάσιο σόλο του σαξοφωνίστα Στέφανου Βήχου. Πέντε εντελώς διαφορετικές εκτελέσεις.
Εκτός της ενορχηστρωτικής του δεινότητας, που μεταμόρφωνε τα κομμάτια, η μεγάλη του αγάπη στην τζαζ χρονολογείται από τα χρόνια της Αμερικής, όταν έγραφε το «Ενα καράβι από τη Χιο» ως τζαζ για τον Ντίζι Γκιλέσπι, όταν αντικατέστησε τον πιανίστα του διάσημου Χάρι Τζέιμς, όταν έπαιζε με τους Λέστερ Γιανγκ, Κόλμαν Χόκινς, Κουίνσι Τζόουνς.
Σταχυολογούμε κορυφαίες στιγμές της τζαζ πορείας του:
• «Η Νάνα Μούσχουρη και το Tρίο Καντσόνε σε 4 τραγούδια του Μίμη Πλέσσα» (Fidelity, 1958).
Τζαζ, λάτιν, ποπ αποχρώσεις σε ένα επτάιντσο EP, με τη «Βροχούλα» ένα από τα πρώτα τραγούδια της τραγουδίστριας σε δίσκο.
• Μίμης Πλέσσας «Ο Μίμης Πλέσσας παίζει Philicorda» (Philips, 1965).
Από τα ωραιότερα άλμπουμ του, επίδειξη των αστείρευτων δυνατοτήτων και της ποικιλίας αποχρώσεων της Philicorda. Διάσημα, βραβευμένα τραγούδια του Πλέσσα και των Κλάββα, Θεοδωράκη, Γιαννίδη, Καπνίση μεταμορφωμένα σε ρυθμούς surf, shake, hully gully, bossa nova και εκφραστικές μπαλάντες, αντανακλούν τζαζ αίσθηση και ζωντανεύουν το καθένα, μέσα από διάλογο της philicorda με άλλο όργανο.
• Μίμης Πλέσσας, Καίτη Χρυσολωρά «Αγάπη μου» (Philips, 1966).
Η μοναδική δισκογραφική συνεργασία του με τη σπουδαία τραγουδίστρια, έξοχο δείγμα φωνητικής τζαζ με εξαιρετικά τραγούδια («Αγάπη μου», «Κράτα το χέρι μου», «Μη μου πεις τίποτα», «Πόσο λίγο», «Ποιος το ξέρει», «Από εδώ αρχίζουν όλα» κ.ά.).
• Mimis Plessas «Greece Goes Modern» (Pan Vox, 1967).
Από τους σπανιότερους και ακριβότερους δίσκους (η αυθεντική έκδοση) στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, κρυφός πόθος συλλεκτών και ταυτόχρονα κομψοτέχνημα μοντέρνας τζαζ, όπου ο Πλέσσας αντικατέστησε τον αυθεντικό ρυθμό με το σύγχρονο beat σε δέκα μελωδίες λαϊκών, δημοτικών χορών. Ο Πλέσσας (παίζει Philicorda) με τους Orbiters (Ιγκορ Ράνιετς – ντραμς και κρουστά, Τίτο Καλλίρη – ηλεκτρική κιθάρα, Νίκο Γκίνο – κλαρίνο και φλάουτο, Ανδρέα Ροδουσάκη – μπάσο) για τις ανάγκες μιας σειράς 10 διαφημιστικών ραδιοφωνικών εκπομπών στην ΕΙΡ για την μπίρα Fix. Το εξώφυλλο με έργο Διονύση Φωτόπουλου.
• Mimis Plessas «The YMCA Goes On The Record Pleasant Sounds From The Movies».
Εκδοση στην Αμερική χωρίς χρονολογία. Ο Μίμης Πλέσσας μαέστρος big band, ενορχηστρώνει σε τζαζ ύφος θέματα από σάουντρακ πασίγνωστων ταινιών.
• «Το κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα» (Minos, 1981).
Το κουαρτέτο ως σχήμα του Πλέσσα ανιχνεύεται το 1946. Η σύνθεσή του εδώ ήταν: Πλέσσας (πιάνο), Τίτος Καλλίρης (ηλεκτρική κιθάρα), Νίκος Τσεσμελής (μπάσο), Νίκος Λαβράνος (ντραμς). Συμμετέχει ο Στέφανος Βήχος (φλάουτο, σαξόφωνο, κλαρίνο). Ο Μίμης Πλέσσας (διασκευή, ενορχήστρωση) σε ορχηστρικές εκδοχές τραγουδιών του και των Γιαννίδη, Καπνίση, Μαρκέα, Θεοφανίδη, Σπάρτακου. Σημειώνει στο οπισθόφυλλο: «Στη δεκαετία του 50-60 η μουσική που παίζαμε αγαπήθηκε από τους νέους, αλλά δεν έχει εμπορική αξία και έτσι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μας κάνει δίσκο… Στα κομμάτια… για τον δίσκο αυτό… προσπαθούμε να καλύψουμε όλες τις μουσικές τάσεις που πέρασε το κουαρτέτο».
• «Το κουαρτέτο του Μίμη Πλέσσα + 6 σολίστες» (Minos, 1985).
«Σήμερα ολοκληρωμένος είναι ο μουσικός, που πέρα από το ταλέντο, τη σπουδή, την ευαισθησία, τη δεξιοτεχνία μπορεί και αυτοσχεδιάζει», σημείωνε ο Πλέσσας στο οπισθόφυλλο. Γιώργος Μουζάκης – τρομπέτα, Τάκης Μωράκης – βιολί (θεμελιωτές της ελαφράς τζαζ ορχήστρας), Μανώλης Μικέλης – πιάνο, Φίλιππος Τσεμπερούλης – τενόρο σαξόφωνο, Πλέσσας κ.ά. αποκαλύπτουν τη μοντέρνα τζαζ μέσα από τον αυτοσχεδιασμό.
