Τον άγνωστο στο ευρύ κοινό πολιτισμό που συνάντησαν οι Ελληνες στα ταξίδια τους στο μέρος της Ιταλίας που αργότερα ονομάστηκε Μεγάλη Ελλάδα, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις του με τους ελληνικούς πληθυσμούς οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στον κόλπο του Τάραντα και στην ιταλική ενδοχώρα του Ιονίου, τη σημερινή Μπαζιλικάτα, παρουσιάζει η έκθεση «Οι αρχαίοι πολιτισμοί της Basilicata. Θησαυροί που έρχονται στο φως», η οποία εγκαινιάστηκε χθες στο Μουσείο της Ακρόπολης και θα διαρκέσει έως τις 26 Ιανουαρίου.
Επιμελημένη από τον Μάσιμο Οζάνα, γενικό διευθυντή των κρατικών μουσείων της Ιταλίας, και την Αναμαρία Μάουρο, διευθύντρια των εθνικών μουσείων της Ματέρα και της Μπαζιλικάτα, η έκθεση περιλαμβάνει περίπου 350 αντικείμενα, που χρονολογούνται από το τέλος της Εποχής του Χαλκού (11ος αιώνας π.Χ.) μέχρι και τον 6ο αιώνα π.Χ., τα οποία αποτελούν κτερίσματα από ανδρικές και κυρίως γυναικείες ταφές. Τα εκθέματα, όπως είπε χθες ο κ. Οζάνα, «παρέχουν μαρτυρία για τον πλούτο και τον ηγεμονικό ρόλο των ατόμων με υψηλή θέση στις κοινότητές τους και αποκαλύπτουν δυναμικές και αλληλεπιδράσεις, οι οποίες εξακολουθούν να είναι απολύτως επίκαιρες».
Το κοινό θα μπορεί να θαυμάσει μεταξύ άλλων μια σύνθετη γυναικεία ζώνη από χαλκό, ήλεκτρο και ελεφαντοστό, η οποία χρονολογείται στον 7ο αιώνα π.Χ. από το μουσείο του Μεταποντίου, καθώς και ένα χάλκινο ανδρικό φλασκί, του 8ου αιώνα π.Χ., από το μουσείο της Σιρίτιδας. Παρουσιάζονται επίσης χάλκινες «οκτώσχημες» πόρπες από το Μουσείο «Domenico Ridola» της Ματέρα (8ος αιώνας π.Χ.), οι οποίες, σύμφωνα με τον διευθυντή του Μουσείου της Ακρόπολης, καθηγητή Νίκο Σταμπολίδη, παραπέμπουν στα κοσμήματα που φέρουν οι «Δέσποινες των Αιγών», ενώ υπάρχουν και κορινθιακοί αμφορείς για ενταφιασμούς βρεφών, ανδρικά όπλα, αττικά και κυκλαδικά αγγεία, ένας στάμνος που αποδίδεται στον «Ζωγράφο των Λεόντων» κ.ά.
Ιδιαίτερης σημασίας έκθεμα είναι μια πλήρης ταφή ενήλικης γυναίκας, που χρονολογείται στο πρώτο μισό του 8ου αιώνα π.Χ. και έχει διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση, ενώ από τα πλούσια κτερίσματα συμπεραίνεται ότι επρόκειτο για πρόσωπο υψηλού κύρους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το μικρό, κριόμορφο περίαπτο που είχε τοποθετηθεί κοντά στο αριστερό χέρι της γυναίκας, καθώς και τα κοσμήματα που βρέθηκαν στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών της.
Το ενδιαφέρον της έκθεσης επικεντρώνεται επίσης στο ιταλικό φύλο των Οινωτρών, που εγκαταστάθηκε στην Μπαζιλικάτα μεταξύ του 9ου και του 5ου αιώνα π.Χ. και το οποίο δεν είναι μεν γνωστό, ωστόσο έζησε στην περιοχή όπου μετέπειτα έλαβαν χώρα αρκετές πολιτισμικές συναντήσεις, όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου ο Φίλιπο Λα Ρόσα, πληρεξούσιος υπουργός και αρμόδιος για την προώθηση του ιταλικού πολιτισμού. «Είναι μια μοναδική έκθεση για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει μετά την πτώση των μινωικών-μυκηναϊκών κέντρων, με την επικοινωνία μέσω θαλάσσης, κυρίως μετά τον 12ο-11ο αιώνα και μέχρι να συντελεστούν οι αποικισμοί των Ελλήνων τόσο στη Μικρά Ασία, όσο και στην περιοχή που αργότερα ονομάστηκε Μεγάλη Ελλάδα», είπε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο κ. Σταμπολίδης.
Η έκθεση έχει ήδη παρουσιαστεί σε Αμβούργο, Βαρσοβία και Βουδαπέστη και στην Ελλάδα έρχεται με την υποστήριξη της ιταλικής πρεσβείας, ανασχεδιασμένη και εμπλουτισμένη, με ένα μικρό μέρος της (περίπου 20 αντικείμενα) να παρουσιάζεται παράλληλα στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο της Αθήνας.
