Δεν είναι ούτε ακαδημαϊκός, ούτε λογοτέχνης, ούτε ερευνητής. Είναι ένας φαρμακοποιός που έκανε μια σπουδαία λογοτεχνική ανακάλυψη, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του ετήσιου Φεστιβάλ Μπραμ Στόκερ του Δουβλίνου. Ενα άγνωστο διήγημα του συγγραφέα του «Δράκουλα» ήρθε στην επιφάνεια χάρις στον φανατικό αναγνώστη του Στόκερ, Μπράιαν Κλίρι. Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα των New York Times, καθώς ο Κλίρι «περιπλανιόταν» στα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ιρλανδίας, έπεσε στα χέρια του μια διαφήμιση της εφημερίδας Dublin Daily Express του 1891, όπου ανάμεσα σε μια λίστα με τίτλους διηγημάτων αναγραφόταν ο τίτλος «Gibbet Hill» και δίπλα το όνομα του Μπραμ Στόκερ. Ετσι, λοιπόν, ξεκίνησε η αναζήτηση της ιστορίας, η οποία εντοπίστηκε σε δημοσίευμα μιας ιρλανδικής εφημερίδας της εποχής.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Σάρεϊ της Αγγλίας και δεν ξεφεύγει από τη θεματολογία τρόμου του Στόκερ, φέροντας πλήθος γοτθικών στοιχείων. Παρουσιάζει έναν νεαρό άνδρα, που συναντάει μια παρέα περίεργων παιδιών – ένα αγόρι στο σώμα του οποίου υπάρχουν γαιοσκώληκες και δύο όμορφες Ινδές. Οι τρεις τους ξεκινούν μια μυστικιστική τελετουργία, ενώ παράλληλα δένουν τον άνδρα απειλώντας τον με ένα στιλέτο. Εκείνος λιποθυμάει και αφού ξαναβρίσκει τις αισθήσεις του οι τρεις άγνωστοι έχουν εξαφανιστεί. Η παράξενη αυτή εμπειρία θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για τον κεντρικό ήρωα, του οποίο το μέλλον είναι αμφίβολο. Το μέρος όπου ο Στόκερ τοποθετεί τους χαρακτήρες του, έγινε διαβόητο τον 18ο αιώνα, μετά την είδηση του απαγχονισμού τριών ανδρών, που δολοφόνησαν έναν ναύτη.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα της βιογραφίας «From the Shadow of Dracula: A Life of Bram Stoker», Πολ Μάρεϊ, πρόκειται για μια σημαντική προσθήκη για τη μελέτη γύρω από το έργο του Στόκερ, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι η ημερομηνία δημοσίευσής του συμπίπτει με την εποχή που άρχισε να γράφεται ο «Δράκουλας».
Τις παράξενες ιστορίες και συμπτώσεις που διαβάζουμε στα βιβλία του φαίνεται να τις συναντάμε και στην ανακάλυψη του άγνωστου διηγήματος, σχεδόν έναν αιώνα μετά τον θάνατό του. Για τον Κλίρι υπάρχει μια πιο προσωπική διάσταση για το συγκεκριμένο διήγημα, καθώς η ανακάλυψή του έγινε κατά τη διάρκεια μιας ακουστικής θεραπείας που είχε ξεκινήσει, η οποία προέβλεπε ακρόαση μουσικής σε βιβλιοθήκες μέσω ειδικού ακουστικού. Εντελώς συμπτωματικά, η οικογένεια του Στόκερ παρουσίαζε ιστορικό με προβλήματα ακοής, ενώ η μητέρα του υπήρξε κοινωνική μεταρρυθμίστρια για τους κωφούς. Το 1863, παρουσίασε έγγραφο στην εταιρεία Στατιστικής και Κοινωνικής Ερευνας της Ιρλανδίας, διεκδικώντας τη μέριμνα του κράτους. Υποστηρικτής της σε όλη αυτή την προσπάθεια υπήρξε ο πολυπράγμων πατέρας του Οσκαρ Ουάιλντ, Ουίλιαμ, ο οποίος είχε ξεκινήσει μια μικρή απογραφή των κωφών της Ιρλανδίας, σχεδόν μία δεκαετία πριν. Και οι συμπτώσεις δεν σταματούν εδώ. Στις αρχικές σημειώσεις του Στόκερ για τον «Δράκουλα», οι μελετητές του εντόπισαν έναν κωφό χαρακτήρα, ο οποίος τελικά δεν συμπεριλήφθηκε στο έργο. Οσον αφορά τα έσοδα από το νέο βιβλίο, ο Κλίρι δήλωσε ότι θα διατεθούν στο νεοσύστατο ταμείο Charlotte Stoker του ιδρύματος Rotunda, που συνεργάζεται με το νοσοκομείο στο οποίο εργάζεται.
