Η μηχανή
ΔΡΑΜΑ (2024)
Δημιουργός: Φερνάντο Κοπέλ, Μάρκο Ραμίρεζ
Ερμηνείες: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Ντιέγκο Λούνα
Το αθλητικό δράμα μπλέκεται με το ψυχολογικό –αλλά και το μαφιόζικο– θρίλερ σε μια καινούργια ισπανόφωνη σειρά του Hulu, που βλέπουμε στην πλατφόρμα του Disney+. Ο κινηματογραφικός αστέρας Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ υποδύεται εδώ τον La Machina (Η μηχανή) Εστέμπαν, έναν σπουδαίο πυγμάχο, ο οποίος βρίσκεται στο λυκόφως της καριέρας του. Μέσω του πολυμήχανου ατζέντη του (Ντιέγκο Λούνα), θα καταφέρει να εξασφαλίσει μια τελευταία ευκαιρία για να διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο, οι δυο τους ωστόσο θα χρειαστεί πρώτα να ξεπεράσουν μια απειλή από τον μεξικανικό υπόκοσμο, καθώς και τα ανησυχητικά σημάδια που το ίδιο το τραυματισμένο μυαλό του Εστέμπαν έχει αρχίσει να εμφανίζει.
Η μεξικανική ταυτότητα της σειράς προσδίδει από μόνη της ενδιαφέρον σε μια πολυδιάστατη αφήγηση, η οποία συνδυάζει την καθαρή ψυχαγωγία της αγωνιστικής δράσης με ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις γύρω από το κόστος της νίκης και τους κώδικες της ανδρικής φιλίας. Εκτός των άλλων, φέρνει ξανά μαζί μπροστά από τον φακό τους Μπερνάλ και Λούνα, σχεδόν 25 χρόνια έπειτα από το πρωτοποριακό «Θέλω και τη μαμά σου» του Αλφόνσο Κουαρόν. Ο πρώτος είναι εδώ ένας άνδρας που αγωνίζεται να κρατήσει τα κεκτημένα μιας γεμάτης δόξας καριέρας, ενώ ο δεύτερος, εθισμένος στο μπότοξ και στο σολάριουμ, προσπαθεί ουσιαστικά να κάνει το ίδιο με την εικόνα του.
Drive my car ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2021), 179΄
Σκηνοθεσία: Ριουσούκε Χαμαγκούτσι
Ερμηνείες: Χιντετόσι Νισιζίμα, Τόκο Μιούρα
Το φιλμ του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι, που απέσπασε το χρυσό αγαλματίδιο για την καλύτερη διεθνή ταινία, κυκλοφορεί στην πλατφόρμα του Cinobo. Ηρωας του Ιάπωνα κινηματογραφιστή είναι ο Γιουσούκε, ένας θεατρικός σκηνοθέτης, ο οποίος χάνει ξαφνικά την αγαπημένη του σύζυγο. Βυθισμένος στη θλίψη, δέχεται την πρόσκληση να ταξιδέψει στη Χιροσίμα προκειμένου να ανεβάσει εκεί μια δική του εκδοχή του «Θείου Βάνια» του Τσέχοφ. Η καθημερινή επαφή με τα μέλη του θιάσου, καθώς και με τη λιγομίλητη νεαρή οδηγό του, θα τον βοηθήσει να περάσει σε ένα επόμενο επίπεδο και να φτάσει λίγο πιο κοντά στη λύτρωση. Ο Χαμαγκούτσι κρατάει την εικονοποιία και γενικότερα την κινηματογραφική του παρέμβαση στο μίνιμουμ, φιλμάροντας και μοντάροντας με λιτότητα προκειμένου να ρίξει όλο το εκφραστικό βάρος στο (αριστουργηματικό) σενάριό του. Η σύγχρονη μοναξιά, η δυσκολία των ανθρώπινων σχέσεων και της ίδιας της επικοινωνίας, καθώς και το δράμα της απώλειας, αντιπαρατίθενται εδώ με το τσεχοφικό κείμενο και τον μαγνητισμό –στα όρια της εμμονής– που αυτό εκπέμπει.
