Ως αφηγήτρια σπαραγμάτων μιας διαδρομής που εκκινεί από το όνειρο για να φτάσει σε μια φανταστική Εδέμ, η Μαρία Γιαννακάκη αρχιτεκτονεί μεθοδικά τη δική της ερμηνεία του κόσμου. Στη νέα ατομική έκθεσή της, στην Γκαλερί Σκουφά, έχει ξεδιπλώσει σε διάφορα σχήματα, μεγέθη και διασταυρώσεις πολλαπλές και όλες διαφορετικές εκδοχές εκείνης της ενδόμυχης αίσθησης ευδαιμονίας που εκβάλλει περισσότερο ως έκλαμψη παρά ως ανάγλυφο. Η Μαρία Γιαννακάκη, με στέρεη γραφή, με πίστη σε όσα πρεσβεύει και με ωριμότητα που έχει αιμοδότη την ελευθερία, μας δίνει μια έκθεση βαπτισμένη στο πνεύμα της εκλεπτυσμένης ομορφιάς.
Η έκθεση έχει τίτλο «Beauty». Ακουαρέλες, και μελάνια σε μετάξι ή χαρτί, παστέλ, κάρβουνο και ακρυλικά, ορίζουν έναν κόσμο λανθάνοντα, τόσο αληθινό όμως όσο και οποιοδήποτε φυσικό προϊόν. Η Μαρία Γιαννακάκη, που σπούδασε ζωγραφική με τον Τέτση, έκανε μεταπτυχιακά στην Κίνα στη δεκαετία του 1980. Εκεί, διδάχθηκε την τέχνη, τη φιλοσοφία και την αισθητική της Ανατολής, τον μυστικιστικό τρόπο ανάγνωσης του κόσμου, τη σιωπή, τις παύσεις, την τελετουργία, την κάθαρση, τη σημειολογία των κινήσεων, τη γλώσσα του σώματος, τη θηλυκή ενόραση μιας αργόσυρτης ιεροτελεστίας μύησης, απόλαυσης και διαστολής του χρόνου και της εικόνας του εαυτού. Ο εαυτός τείνει στα όριά του που διαρκώς μετακινούνται και σε αυτό το ρευστό διάστημα στον χώρο συνυπάρχει με κτερίσματα ζωής, αναμνήσεις, προβολές, επιθυμίες, φαντασιώσεις και πολλαπλές εκδοχές της ύπαρξης. Ενδιάμεσα επιζεί εκείνη η αίσθηση του αιωρούμενου σώματος που χάνει σε βαρύτητα αλλά κερδίζει σε αυτογνωσία και ελίσσεται καταργώντας τις τομές του χρόνου, της φθοράς, του τέλους.
«Τα πρόσωπα δεν κυριαρχούν», γράφει ο επιμελητής της έκθεσης και ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς, «αλλά εκπτύσσονται από τα σκεύη σε μια σχέση μεθεκτική. Σαν η πρώτη ύλη, η πορσελάνη, το κεραμικό, το χαρτί και το χρώμα που η ζωγράφος έφερε από την Κίνα, δύναται να σαρκώσει τη μορφή». Και πράγματι, τα πρόσωπα μοιάζουν να υποχωρούν σε ένταση, ωστόσο κυριαρχούν καθώς το εύπλαστο σώμα μεταλλάσσεται. Οι μορφές υπερίπτανται αινιγματικές ή εμφανίζονται κρυπτικές, φευγαλέες, έκκεντρες και ψευδαισθητικές. Οι μορφές σαν οπτασία μοιάζουν με αποκυήματα και παραπέμπουν περισσότερο σε ενδοσκοπικές ανασκαφές παρά σε προσωπογραφίες. Το στοιχείο της διάθλασης οδηγεί τον θεατή αυτών των έργων σε μια αναπόφευκτη μετατόπιση από τη ρεαλιστική αποδοχή του κόσμου.
Τα έργα της Μαρίας Γιαννακάκη μέσα στον χώρο της Γκαλερί Σκουφά ορίζουν ένα τοπίο. Είναι η μνήμη, είναι η επιθυμία, είναι η λήθη, είναι απλώς η ομορφιά; Ο θεατής ας κρίνει. Αυτό που, σε κάθε περίπτωση, υπερισχύει είναι η αφηγηματική δεινότητα της Μαρίας Γιαννακάκη. Η μυθοπλαστική της εμβάθυνση συντελείται σε ένα εικαστικό σύμπαν εμβαπτισμένου σε απαράμιλλες χρωματικές μεταλλάξεις. Εκεί, ο θεατής τείνει να συναντήσει πτυχώσεις, ξέφτια, θραύσματα, αντανακλάσεις και συνηχήσεις παλαιότερων και μελλοντικών εκδοχών ενός κόσμου που ρέπει σε εξαΰλωση.
Εκθεση «Beauty», Γκαλερί Σκουφά, διάρκεια έως τις 9 Νοεμβρίου.
