Ενα σύντομο βαλς που φέρει την υπογραφή του Φρεντερίκ Σοπέν και παρέμενε άγνωστο μέχρι πρόσφατα ανακαλύφθηκε στη βιβλιοθήκη του Μουσείου Morgan στο Μανχάταν, από τον συνθέτη και επιμελητή Ρόμπινσον Μακλέλαν.
Κατά τη διάρκεια ταξινόμησης αναμνηστικών της μουσειακής συλλογής, ανάμεσα σε καρτ ποστάλ υπογεγραμμένες από τον Πικάσο και γράμματα του Μπραμς και του Τσαϊκόφσκι, «σκόνταψε» πάνω σε μια παρτιτούρα που στην κορυφή της αριστερής πλευράς της έγραφε «Valse» και στο κέντρο το όνομα του συνθέτη. Για να σιγουρευτεί για αυτή την ανακάλυψη, ζήτησε τη γνώμη του κορυφαίου μελετητή του Σοπέν και μουσικολόγου Τζέφρεϊ Κάλμπεργκ, ο οποίος δήλωσε στους New York Times ότι δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο.
Το μουσείο μαζί με εξωτερική ομάδα μελετητών, αναλύοντας τον γραφικό χαρακτήρα αλλά και το μουσικό στυλ του έργου, κατέληξαν ότι πράγματι πρόκειται για ένα σοπενικό βαλς της Ρομαντικής περιόδου και χρονολογείται μεταξύ 1830 και 1835. Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη ανακάλυψη αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό λόγω της σύντομης διάρκειας του κομματιού και του ότι η υπογραφή δεν έγινε από τον ίδιο τον συνθέτη· η υπογραφή που εμφανίζεται φαίνεται ότι έχει προστεθεί από κάποιον τρίτο.
«Ο θυελλώδης τρόπος με τον οποίο ξεκινάει, αλλά κυρίως η χαρακτηριστική νοσταλγία και η μελαγχολία που αποπνέει, παραπέμπουν ευθέως στον συνθέτη», λέει ο κριτικός της «Κ» Νίκος Δοντάς.
Ωστόσο, σύμφωνα με το μουσείο, εκτός του ότι το είδος χαρτιού και το μελάνι σχετίζονται με εκείνα που χρησιμοποιούσε ο Σοπέν τη συγκεκριμένη περίοδο, ο τρόπος που έχουν γραφτεί οι νότες ταιριάζει με τον δικό του, κάτι που αποδίδεται κυρίως στο ασυνήθιστο σύμβολο κλειδιού μπάσου, το οποίο εμφανίζεται και σε ένα ήδη γνωστό χειρόγραφο του συνθέτη που βρίσκεται στη συλλογή του Morgan. Επίσης, η παρτιτούρα φέρει πρόχειρες σημειώσεις και σχέδια με μελάνι, κάτι που ο συνθέτης συνήθιζε και που δείχνει ότι μάλλον πρόκειται για ένα ανολοκλήρωτο έργο.
Οι New York Times ανέθεσαν στον Λανγκ Λανγκ, έναν από τους κορυφαίους πιανίστες διεθνώς, να ερμηνεύσει τη μουσική των 80 δευτερολέπτων, για την οποία δήλωσε ότι μπορεί να μην είναι η πιο πολύπλοκη σύνθεση του Σοπέν, αλλά είναι πέρα για πέρα αυθεντική.
Οι New York Times ηχογράφησαν την ερμηνεία του Λανγκ Λανγκ και εμείς ζητήσαμε την άποψη του κριτικού κλασικής μουσικής της «Κ» Νίκου Δοντά για το μουσικό έργο και τη νέα ανακάλυψη. «Ενα από τα βασικά στοιχεία που κάνουν έναν συνθέτη –ευρύτερα έναν καλλιτέχνη– να ξεχωρίζει είναι η υπογραφή. Στην κλασική μουσική ο Σοπέν έχει μια από τις πιο σαφείς και ευδιάκριτες: αρκεί να ακούσει κανείς μόνο λίγα μουσικά μέτρα ενός έργου του για να αναγνωρίσει τον συνθέτη. Είναι τόσο μοναδική αυτή η μουσική ταυτότητα, που δύσκολα μπορεί κανείς να την αντιγράψει. Στο σύντομο βαλς, ο θυελλώδης τρόπος με τον οποίο ξεκινά η μουσική, αλλά κυρίως η τελείως χαρακτηριστική νοσταλγία και η μελαγχολία που αποπνέει, παραπέμπουν ευθέως στη γραφή και στην αισθητική του Σοπέν», τόνισε. Πρόσθεσε, επίσης, ότι η ερμηνεία του Λανγκ Λανγκ, εκτός από εξαιρετική, μας πείθει ακόμη περισσότερο για τη γνησιότητα του κομματιού.
