Ο κύριος Γκρι έχει ένα πείσμα. Ενώ όλα δείχνουν θρίαμβο της «βαθιάς» Αμερικής στις εκλογές, εκείνος επιμένει να αναζητά την «άλλη» Αμερική, αυτή που κάποτε αγάπησε.
Αυτή τη φορά, διαβάζοντας ένα κείμενο του σπουδαίου σύγχρονου Αμερικανού συνθέτη Τζον Ανταμς στους New York Times. Ο δημιουργός του «Νίξον στην Κίνα» και του «Δρ. HarmonielehreΑτόμικ», όπως και του συμφωνικού έπους «», μιας διακήρυξης πίστης στην τονικότητα, που φέρνει δέος και ανατριχίλα στον κύριο Γκρι, γράφει συχνά σε μεγάλα έντυπα. Η αυτοβιογραφία του, εξάλλου («Hallelujah Junction: Composing an American Life», 2008), είναι γραμμένη από τον ίδιο προσωπικά (δεν είχε κάποιον «συγγραφέα-φάντασμα» για δεκανίκι).
Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις δραματικές τελευταίες εκλογές στην Αμερική, δημοσιεύτηκε ένα σημείωμα του Ανταμς για ένα βιβλίο που κυκλοφορεί στο εξωτερικό και ο κύριος Γκρι απέκτησε ήδη: το «Every Valley: The Desperate Lives and Troubled Times That Made Handel’s “Messiah” (εκδ. Doubleday, σελ. 335) του Τσαρλς Κινγκ. Δηλαδή, οι «απελπισμένες ζωές και οι ταραγμένοι καιροί που δημιούργησαν τον “Μεσσία” του Χέντελ».
«Το ξέρεις βέβαια ότι όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν κανέναν, έτσι;» λέω στον κύριο Γκρι για να τον «βιδώσω». Παρότι δείχνει καταπτοημένος, βρίσκει το κουράγιο να μου απαντήσει: «Ενδιαφέρει δύο αναγνώστες που σε πήραν τηλέφωνο. Και έναν τρίτο που σου έστειλε μέιλ. Και άλλον έναν που είδες σε μια βιβλιοπαρουσίαση και σου μίλησε για τις μουσικές μου επιλογές. Τέσσερις; Εστω. Μια χαρά. Το κάνω γι’ αυτούς τους τέσσερις – και, βέβαια, επειδή “όλα αυτά”, όπως τα αποκαλείς απαξιωτικά, συναρπάζουν εμένα».
Ας είναι· ο Κινγκ, μας πληροφορεί ο Ανταμς, δεν είναι μουσικολόγος αλλά ιστορικός. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως το πολιτισμικό και ανθρωπολογικό υπόβαθρο που γέννησε αυτό το αριστουργηματικό ορατόριο – το οποίο, έστω και χάριν του ολιγόλεπτου δοξαστικού χορωδιακού «Αλελούια», γνωρίζει κάθε σπίτι σχεδόν σε όλο τον πλανήτη.
Ετσι, το βιβλίο είναι γεμάτο απίθανες περσόνες του Λονδίνου του 18ου αιώνα, με τον Χέντελ στο επίκεντρο. Εναν Χέντελ που έφτασε νεότατος, στα είκοσι κάτι του, στην Αγγλία μη γνωρίζοντας γρι αγγλικά, αλλά με μια φήμη ήδη να τον ακολουθεί από τη Γερμανία. Αυτός ο συνομήλικος του Μπαχ (αμφότεροι γεννημένοι το 1685), τράβηξε μια άλλη πορεία από τον Μεγάλο Κάντορα: δεν παντρεύτηκε, δεν έκανε οικογένεια (πιθανότατα να ήταν γκέι, λένε σήμερα οι ειδικοί) και επένδυσε το όνομά του στην όπερα, γράφοντας με συγκλονιστική ταχύτητα αριστουργήματα.
Ο Χέντελ έφτασε νεότατος στην Αγγλία μη γνωρίζοντας αγγλικά, αλλά με μια φήμη ήδη να τον ακολουθεί από τη Γερμανία.
Ο «Μεσσίας» είναι άλλη ιστορία. Ο Χέντελ υπήρξε μεγάλος και στη θρησκευτική μουσική (ακούστε το «Dixit Dominus» και θα πειστείτε). Κάπως έτσι, παρακολουθούμε με αυτό το βιβλίο τη γένεση ενός έργου τιτάνιου. Ο Τζον Ανταμς προσκυνά τη μεγαλοφυΐα του Χέντελ μυώντας μας σε ένα ιστορικό πάνθεον που απλώνεται, μέσα από τη γραφίδα του Κινγκ, σαν μυθιστόρημα.
