Σύμφωνα με την Πυροσβεστική Υπηρεσία, στις 3 και 4 Νοεμβρίου, ξέσπασαν 40 αγροτοδασικές πυρκαγιές. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αν κάποιος μιλούσε για δασική πυρκαγιά τον Οκτώβριο θα γελούσαμε, πόσο μάλλον τον Νοέμβριο! Και όμως, διανύουμε τον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου –στο ημερολόγιο φθινόπωρο– και σημειώνονται ακόμη δεκάδες αγροτοδασικές πυρκαγιές καθημερινά. Απίστευτο και όμως αληθινό, αλλά από την άλλη οι θερμοκρασίες δεν έχουν υποχωρήσει σε επίπεδα φυσιολογικά για την εποχή και δεν έχει ρίξει σταγόνα βροχής σε πολλές περιοχές, οπότε δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση αν σβήνουμε φωτιές μέχρι και τον Δεκέμβριο.
Το σίγουρο είναι ότι οι ανάγκες της χώρας στο πεδίο της πυρόσβεσης, αλλά και της Πολιτικής Προστασίας, είναι πλέον πολύ διαφορετικές. Και καθώς η κλιματική κρίση δείχνει τα δόντια της όλο και πιο συχνά, προκαλώντας καταστροφές που μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας για την ένταση και τη σφοδρότητά τους (βλ. Βαλένθια), οι ανάγκες θα αυξάνονται ακόμη περισσότερο.
Η πρόληψη και η αντιμετώπιση πρωτόγνωρων καταστάσεων είναι ο μεγάλος γρίφος για κάθε κυβέρνηση του πλανήτη, εκεί πιθανότατα θα δοκιμαστεί περισσότερο. Από τη μία πλευρά χρειάζονται μέτρα πριν εμφανιστεί το πρόβλημα, όπως λ.χ. καθαρισμοί, αντιπυρικές ζώνες, όλα αυτά που πρέπει να κάνει με επιμέλεια μια δημοτική αρχή ή οι υπεύθυνοι της Περιφέρειας. Μετά, χρειάζονται χέρια, ανθρώπινο δυναμικό στην Πυροσβεστική και στις υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας.
Τέλος, χρειάζεται εκπαίδευση και αφύπνιση. Τους «ήσυχους» μήνες, που δεν έχουν μείνει και πολλοί, άνθρωποι της Πυροσβεστικής πρέπει να οργώνουν τα σχολεία από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη, να μιλάνε στα παιδιά, να εξηγούν τους κινδύνους και τις παρενέργειες από τις φυσικές καταστροφές, να τα ενημερώνουν για όλα αυτά που θα πρέπει να προσέχουν και να φροντίζουν. Μια επίσκεψη σε καμένο δάσος μπορεί να γίνει ένα πολύ εποικοδομητικό μάθημα, ή και θέμα για έκθεση: «Πού πηγαίνει το δάσος όταν πεθαίνει;».
