Ο Λευτέρης Χονδρός γεννήθηκε το 1997 στον Αγιο Νικόλαο της Κρήτης και μεγάλωσε στη Σητεία. Υπήρξε φοιτητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, όμως άφησε τις σπουδές του στο τέταρτο έτος. Εχουν εκδοθεί τρεις ποιητικές συλλογές του: «Το τελευταίο χειρόγραφο» (Θράκα, 2019), «Οδός Μητροπολίτη» (Σμίλη, 2022) και «Δέκα μήνες αυταρέσκειας» (Θράκα, 2024).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Πρώτο έχω το βιβλιαράκι μου το οποίο μελετάω κάθε δεύτερη μέρα. Εχω τα άπαντα της Κικής Δημουλά, καθώς επίσης και τον «Μεγάλο Γκάτσμπι», τον οποίο υπεραγαπώ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Αυτό δεν το έμαθα πρόσφατα. Αλλά διαβάζω πάντα πριν γράψω κάτι τα ποιήματα του Σεφέρη. Η συγκίνηση που μπορούν να προκαλέσουν οι καθημερινές λέξεις χρησιμοποιώντας τες απλά αλλά δομημένα, είναι πάντα ενδιαφέρον και γοητευτικό στοιχείο για μένα.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες. Πιο κλασικό βιβλίο από αυτό δεν γίνεται. Κι όμως, υπάρχει πρώτη φορά ακόμη και για τα κλασικά.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Για μένα η ανάγνωση είναι διαδικασία γραφής. Και το αντίστροφο. Οπότε, επιλέγω να διαβάσω κάτι για να με εμπνεύσει να γράψω κάτι. Αρα, διαβάζω συνήθως σε συνθήκες γραψίματος.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Ναι. Δεν είναι βιβλία, αλλά καθημερινά ποιήματα και στιχουργήματα ανθρώπων που έχουν δει τη γραφή λίγο πιο ερασιτεχνικά. Μ’ αρέσει πολύ να διαβάζω ποιήματα από ανθρώπους που δεν είναι ποιητές.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η αλήθεια του συγγραφέα. Δεν διαβάζω πεζογραφία, κυρίως μόνο ποιήματα. Θέλω τα ποιήματα να είναι αληθινά.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Ενός πολύ αγαπημένου φίλου. Δεν έχει εκδοθεί ακόμη. Ποιήματα σαφώς.
Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας «Δέκα μήνες αυταρέσκειας»;
Ηθελα να ακούγεται ωραίος ο τίτλος. Λίγο πικάντικος, λίγο έξυπνος. Αυτό. Δεν κρύβει πολλά από πίσω.
Ποιος είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ποιημάτων;
Δεν υπάρχει ιδιαίτερος κρίκος που να συνδέει τα ποιήματα. Ισως, μόνο το ότι είναι γραμμένα από μένα σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου.
