Ενας τόπος χλοερός, το ιστορικό νεκροταφείο του Χάιγκεϊτ στα περίχωρα του Λονδίνου, συγκεντρώνει πάντα το ενδιαφέρον των εξερευνητών της αστικής ιστορίας, καθώς η επίσκεψή του είναι μια μικρή εκδρομή. Σε πρόσφατο αφιέρωμά τους, οι New York Times μάς θυμίζουν αυτό το γεμάτο συμβολισμούς νεκροταφείο, που συνδέεται όσο λίγα με τη βικτωριανή αντίληψη περί θανάτου. Αν και λειτουργεί και ως σύγχρονο κοιμητήριο, το Χάιγκεϊτ είναι τουριστικό δέλεαρ ιδίως για όσους συστηματικά επισκέπτονται τα ιστορικά νεκροταφεία για να δουν την τελευταία κατοικία ιστορικών προσώπων ή λησμονημένων μεσοαστών, για να χαρούν έναν πένθιμο κήπο γλυπτών και την αρμονική συνύπαρξή του με την οργιάζουσα φύση. Οπως γράφουν οι New York Times, η νέα αντίληψη περί θανάτου λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και η επακόλουθη μοναχική σκέψη του καθενός για τη δική του θνητότητα έχουν συντελέσει στην αύξηση του ενδιαφέροντος για το Χάιγκεϊτ και τη γαλήνη που το τυλίγει. Το φροντίζουν οι Φίλοι του Χάιγκεϊτ, που, μετά τη μεγάλη παρακμή του νεκροταφείου στη δεκαετία του ’80, προσπαθούν να το κρατούν σε καλή κατάσταση.
Αν και σχεδιασμένο τον 19ο αιώνα με τη λογική των περιποιημένων κήπων, το Χάιγκεϊτ είναι εδώ και δεκαετίες ένας οργιώδης τόπος με αναρριχώμενα φυτά, πυκνή βλάστηση και μια αίσθηση μιας ποιητικής ζούγκλας, που σε συνδυασμό με τα βικτωριανά ταφικά μνημεία συνθέτουν μια αξιομνημόνευτη εικόνα. Για τους τουρίστες υπάρχει πάντα η ευκαιρία να επισκεφθούν τον τάφο του Καρλ Μαρξ, της Τζορτζ Ελιοτ ή του Χένρι Μουρ, αλλά για τους περισσότερους αρκεί μια ελεύθερη περιήγηση ανάμεσα στα μνημεία. Πάντα θα υπάρχει κάτι να σε ξαφνιάσει: το γλυπτό ενός σκύλου πάνω στον τάφο του κυρίου του, άγγελοι και φτερωτοί έρωτες, λέοντες από μάρμαρο και μαυσωλεία σαν ανάκτορα. Κυριαρχεί η αντίληψη της εύπορης βικτωριανής κοινωνίας για τον θάνατο και την υστεροφημία, που συμπυκνώνεται στην Αιγυπτιακή Λεωφόρο, όπου οι κρύπτες εν σειρά με σιδερόφρακτες πύλες μιμούνται τους τάφους των Φαραώ. Οι σύγχρονοι επισκέπτες φωτογραφίζονται στα μαυσωλεία του 19ου αιώνα, αλλά οι περισσότεροι περπατούν βουβοί ανάμεσα στους αγγέλους και στις επιτύμβιες στήλες που κάποιοι πλήρωσαν αδρά ώστε να σημειώσουν το πέρασμά τους από τη ζωή, αφήνοντας συχνά χωρίς κληρονομιά τους απογόνους τους.
Ματιές στον Κόσμο
ΒΙΕΝΝΗ
Εντβαρντ Μουνκ
Το Μουσείο Αλμπερτίνα στη Βιέννη αφιερώνει τη μεγάλη έκθεση της άνοιξης στον Εντβαρντ Μουνκ (1863-1944) με πάνω από 60 έργα του Νορβηγού δημιουργού. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της έκθεσης είναι ο διάλογος με τη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη, καθώς εξετάζεται η επιδραστικότητα του Μουνκ σε καλλιτέχνες όπως ο Αντι Γουόρχολ, ο Τζάσπερ Τζόουνς και ο Γκέοργκ Μπάζελιτς διευρύνοντας την ιδέα του δανείου στη ζωγραφική.
ΜΑΔΡΙΤΗ
Η Μεσόγειος
Η 42η διοργάνωση της ARCO, της μεγάλης εικαστικής φουάρ της Μαδρίτης, θα γίνει τον Φεβρουάριο του 2023 με επιμελήτρια τη Μαρίνα Φωκίδη σε μία από τις πιο σύνθετες παραγωγές. Το θέμα της κεντρικής διοργάνωσης είναι η Μεσόγειος, με συμμετοχή καλλιτεχνών και γκαλερί από όλες τις χώρες. Με ζητούμενο να αναδειχθεί η πλούσια και σύνθετη πολιτισμική γεωγραφία των μεσογειακών χωρών, η ARCO θα προβάλει ζητήματα χώρου, κίνησης και συμβίωσης.
ΙΝΤΙΑΝΑ
Μις βαν ντερ Ρόε
Εγκαινιάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Ινδιάνας το κτίριο που είχε σχεδιάσει ο Μις βαν ντερ Ρόε το 1952. Το σχέδιο προσαρμόστηκε στις σύγχρονες ανάγκες αλλά διατηρεί ακέραιη τη φιλοσοφία του μελετητή του, ως δείγμα ακραιφνούς μοντερνισμού από τα μέσα του 20ού αιώνα. Εντάχθηκε οργανικά στο κάμπους του πανεπιστημίου συνδυάζοντας αρχές οικιστικής και αρμονικής συνύπαρξης με τη φύση ολόγυρα και τη λειτουργία ενός ανώτατου ιδρύματος.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Μαύρες κούκλες
Η Ιστορική Εταιρεία της Νέας Υόρκης παρουσιάζει έκθεση με θέμα «Μαύρες Κούκλες», εστιάζοντας στα παιχνίδια και στην παραγωγή στερεοτύπων και φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ από τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Οι περισσότερες μαύρες κούκλες της περιόδου 1850-1940 ήταν χειροποίητες δημιουργίες μαύρων γυναικών καθώς στο εμπόριο επικρατούσαν οι λευκές κούκλες. Μόνο μεταπολεμικά άρχισε η εμπορική διάδοση νέων αντιλήψεων και στο παιχνίδι.
ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ
Μοντέλα τρένων
Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές μοντέλων τρένων που είχαν ποτέ δημιουργηθεί στις ΗΠΑ πρόκειται να δημοπρατηθεί στις 12 Μαρτίου στο Σαν Φρανσίσκο από τον οίκο Turner. Πρόκειται για τη συλλογή του Αρνολντ Κόντι που συνέλεγε τρένα για πάνω από 75 χρόνια. Ορισμένα είναι σπανιότατα και κάποια αχρησιμοποίητα και άθικτα μέσα στο κουτί τους. Εκπροσωπούν δε, όλους τους τύπους των τρένων που διέσχιζαν την Αμερική τον 19ο και τον 20ό αιώνα.
