Πολιτισμός

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 φέρνουν στην προθήκη της ιστορικής μνήμης τούς προ 100 ετών Αγώνες.

Εκθεση για μια παράξενη σχέση λατρείας – αποκαθήλωσης – ευγνωμοσύνης.

Η επετειακή έκθεση συνιστά όχι μόνο μια χειρονομία στήριξης και αναγνώρισης προς την πινακοθήκη, αλλά και μια ενδιαφέρουσα και δυναμική συνομιλία με τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου.

Το Μadonna della Rosa διχάζει εδώ και αιώνες τους ιστορικούς τέχνης για το αν είναι καθ’ ολοκληρίαν δημιούργημα του μεγάλου ζωγράφου της πρώιμης Αναγέννησης.

Μετά τη Βενετία, την Πίζα και την Αθήνα, η έκθεση «Μια αρχαιολογία της αναπηρίας» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Στα 1978, εποχή πλέον παλαιά, η απόσυρση των πρότερων μορφών της Αθήνας είχε συντελεστεί με άλματα και κρότο. Υπήρχε ακόμη εν ζωή και σε μεγάλο ποσοστό σε ενεργή δράση η γενιά εκείνη των ζωγράφων που είχαν μεγαλώσει σε μια Ελλάδα όλως διόλου διαφορετική, με άλλες κλίμακες στο τοπίο και άλλη χρωματική αντανάκλαση στο επίπεδο του δρόμου.

Ο ζωγράφος μιλάει για την αναδρομική έκθεσή του, το Αγιον Ορος και την Οδύσσεια.

«Ηταν μικρές ανάσες στα λεγόμενα “μεγάλα” έργα και με τον χρόνο πήραν τη μορφή βιβλίων», λέει ο ζωγράφος.

Ο εικαστικός Γιάννης Μαρκαντωνάκης μιλάει για την τέχνη και το όραμά του για τη Σχολή Καλών Τεχνών Χανίων.

Περιστοιχιζόμενος από τους καρπούς και τα άνθη του Χριστόδουλου Γκαλτέμη, αισθάνεται κανείς μέρος μιας μακράς πορείας στον χρόνο.

Μία από τις πιο κοινές, πλην ευαίσθητες, ερωτήσεις που θέτουν οι επισκέπτες στον ψηφιακά αναγεννημένο Βαν Γκογκ είναι γιατί αυτοκτόνησε.