Ηταν από τους ανθρώπους που ήξερε να συνεχίζει την παράδοση της ευποιίας, την αγάπη για τον τόπο του και να έχει ανοιχτούς ορίζοντες. Γαλουχημένος εξ απαλών ονύχων στις αξίες αυτές, ο Νίκος Σιγάλας, πρόεδρος του Ιδρύματος Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως καθώς και του Ιδρύματος Δημήτρη και Λιλίκας Μωραΐτη, που έφυγε αιφνιδίως από τη ζωή προχθές από ανακοπή, είχε βάλει το δικό του λιθαράκι στην Ανδρο. Γεννημένος στο νησί το 1957, ανιψιός της Μαρίκας Κυδωνιέως, έβγαλε το εξατάξιο γυμνάσιο της Χώρας, αργότερα σπούδασε οικονομικά στο Λονδίνο και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις. Μετά τον θάνατο των θείων του, το 1993, δημιουργήθηκε το ίδρυμα που φέρει το όνομά τους με έδρα το αρχοντικό τους και στόχο να αποτελέσει κέντρο πολιτισμού και εκπαίδευσης όχι μόνον για τους Ανδριώτες αλλά και τους επισκέπτες.
Η επιθυμία του ζεύγους Κυδωνιέως για την προώθηση των τεχνών ενισχύθηκε και από κάτι ακόμα· ο Λεωνίδας Σιγάλας, αδελφός της Μαρίκας, είχε αποφοιτήσει από τη Σχολή Καλών Τεχνών και πέρασε την αγάπη του στον γιο του, Νίκο. Δύο χρόνια μετά τη γέννηση του ιδρύματος, το 1995, εκείνος ως επικεφαλής του έκανε δεκτή μια ιδέα της ιστορικού τέχνης Αθηνάς Σχινά για έναν νέο εικαστικό θεσμό, με τίτλο «Πλόες»: Ελληνες καλλιτέχνες πρώτης γραμμής θα παρουσίαζαν έργα τους μέσα στην οικία των Κυδωνιέων, φωτίζοντας κάθε φορά μια άλλη πτυχή της σύγχρονης δημιουργίας. Θυμάμαι ως νεαρή συντάκτις της «Κ» να έχω δει σπουδαίες εκθέσεις με έργα Μάριου Πράσινου, Φιλόλαου, Μποκόρου, Παύλου, Κεσσανλή, Εγγονόπουλου, Στίβεν Αντωνάκου, των νέων Ελλήνων παραστατικών που μαθήτευσαν κοντά στον Λεονάρντο Κρεμονίνι, πάντα σε επιμέλεια της Σχινά. Μαζί με τις θερινές εκθέσεις του Ιδρύματος Γουλανδρή, λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, έφτιαχναν πόλο έλξης για τους φιλότεχνους κάθε καλοκαίρι.
«Ο Νίκος Σιγάλας ήταν άνθρωπος ευπροσήγορος, καλλιεργημένος και με ανοιχτό μυαλό, που κατάλαβε από την πρώτη στιγμή πως το Κυδωνιέως θα μπορούσε να κάνει κάτι ξεχωριστό», λέει η Αθηνά Σχινά στη στήλη. «Με τη δική του καθοδήγηση το Ιδρυμα αγκάλιασε τους “Πλόες” και τους έκανε, πράγματι, τον μακροβιότερο θεσμό του είδους στην Ελλάδα. Σημειώστε ότι εκείνη την περίοδο το Ιδρυμα Γουλανδρή παρουσίαζε αποκλειστικά ξένους καλλιτέχνες. Ετσι έγινε ένα πλέγμα δράσεων που έδωσε στην Ανδρο μια ιδιαίτερη ώθηση με πιστό κοινό κάθε χρόνο». Ωστόσο, τόσο το Κυδωνιέως όσο και το Ιδρυμα Μωραΐτη είχαν πολλές άλλες πρωτοβουλίες εκπαιδευτικού και φιλανθρωπικού περιεχομένου που αφορούσαν αποκλειστικά τους ίδιους τους Ανδριώτες. Λεπτομέρειες για τον χρόνο της κηδείας του Νίκου Σιγάλα δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστές, αλλά είναι βέβαιο ότι θα τελεστεί στην Ανδρο.
