Λένε ότι το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά. Τι γίνεται όμως αν το μήλο, τελικά, προκύψει αχλάδι; Η Αρτεμις Μπαλτογιάννη, σύμβουλος τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων, τράβηξε εντελώς διαφορετικό δρόμο από τη μητέρα της, Μάγδα, που εδώ και δεκαετίες διακρίνεται στο εμπόριο τέχνης σε διεθνές επίπεδο. Λογικό ήταν, λοιπόν, να ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι και η θυγατέρα της. Αλλωστε είχε μεγαλώσει πλάι σε καλλιτέχνες όπως η Σοφία Βάρη και ο Μποτέρο ή σε σπουδαίους συλλέκτες όπως ο Γιάννης Πέρδιος, ο οποίος είχε μετατρέψει το σπίτι του σε μια μικρή εθνική πινακοθήκη. Ομως όλες αυτές οι επιρροές, το βάπτισμα εξ απαλών ονύχων στην εικαστική δημιουργία, ώθησαν την Αρτεμη σε μια άλλη κατεύθυνση. Το καταλαβαίνει κανείς από την ώρα που περνά το κατώφλι της γκαλερί Intermission, που βρίσκεται στον Πειραιά, μερικά στενά πάνω από το λιμάνι.
Πρόκειται για μια περιοχή που μεταμορφώνεται τάχιστα, με μπροστάρη το εστιατόριο Paleo. Ο Γιάννης Καϋμενάκης ήταν αυτός που πρωτοείδε τη γοητεία των παλαιών βιομηχανικών χώρων και μηχανουργείων. Oταν άνοιξε εκεί το μαγαζί, μερικοί τον θεώρησαν ρισκαδόρο –για να μην πούμε τρελό–, όμως εκείνος κατάφερε σαν καταλύτης να μεταμορφώσει την οδό Πολυδεύκους. Ακολούθησε η Σύλβια Κούβαλη με τη Rodeo, την γκαλερί που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και πέρασε και από το Λονδίνο. Aργότερα στη γειτονιά ήρθε και η Αρτεμις, αλλά και η αίθουσα τέχνης Carwan. Κάπως έτσι έγινε μια μικρή κοινότητα, η οποία συνάντησε πολύ θετική ανταπόκριση και από τους γύρω επαγγελματίες που κατασκευάζουν ή πωλούν εξοπλισμό για πλοία. Βέβαια, το καινούργιο που έχει να προτείνει η Intermission δεν είναι η διεύρυνση της αθηναϊκής γεωγραφίας των φιλότεχνων, αλλά κάτι πιο σημαντικό. Εναν διαφορετικό τρόπο για τη λειτουργία, τον ρόλο, τη συνεισφορά των γκαλερί στο συνολικό πλέγμα που ονομάζεται εικαστική σκηνή.
Η Μπαλτογιάννη δεν περιμένει να εξασφαλίσει τα προς το ζην από την αίθουσα τέχνης της, εφόσον τα κερδίζει ως art advisor. Οπότε η Intermission έχει ως στόχο να προσκαλεί διακεκριμένους καλλιτέχνες του εξωτερικού, μαζί με την γκαλερί που τους εκπροσωπεί, στην Αθήνα, σε μια κοινώς επωφελή παρουσίαση: το ελληνικό κοινό βλέπει πράγματα που θα έπρεπε να ταξιδέψει για να έρθει σε επαφή μαζί τους, ενώ οι ξένοι καλλιτέχνες αποκτούν έκκεντρη θέαση του τι συμβαίνει στον κόσμο, παρουσιάζοντας τη δουλειά τους στον Πειραιά. Δεν θα ήταν, λοιπόν, υπερβολή να πούμε ότι ο αυτοσκοπός δεν είναι το οικονομικό όφελος, αλλά ένα είδος γόνιμης διαμεσολάβησης. Η γκαλερίστα ανήκει σε μια νέα γενιά ανθρώπων της τέχνης που είναι κοσμοπολίτες, ανοιχτοί σε προτάσεις και ερεθίσματα και, κυρίως, έτοιμοι να δεχθούν πως τα παραδοσιακά όρια είναι ρευστά και επαναδιαπραγματεύσιμα. Μέχρι τις 26/3 φιλοξενείται η έκθεση «Sun is bile» του Κούπερ Τζάκομπι από την γκαλερί Φίτζπατρικ. Αξίζει η βόλτα.
