Η βαθιά θρησκευτική πίστη του, η γνώση της Φιλοσοφίας και κυρίως των Στωικών, αλλά πρωτίστως η ακατάβλητη μαχητικότητά του ήταν τα τρία όπλα που έδιναν κουράγιο στον Κώστα Καρρά να αντιμετωπίσει την τελευταία και πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του. Eδωσε άνιση μάχη με τον καρκίνο, όμως ταυτόχρονα δεν σταματούσε να εργάζεται, να γράφει, να συντονίζει και να ασχολείται με το σπουδαιότερο έργο της ζωής του, την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, που ίδρυσε με τη σύζυγό του Λύδια το 1972, μέσα στη χούντα. Δυστυχώς έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη όλους όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, όπου έχαιρε αφάνταστης εκτίμησης. Δικαίως.
Δεν ήταν μονάχα ένας σκαπανέας στον τομέα της προστασίας της φύσης, της αποκατάστασης ταπεινών και σπουδαίων μνημείων, της αειφόρου ανάπτυξης, ένας εξαίρετος πρέσβης του ελληνικού πολιτισμού και του ευρωπαϊκού πνεύματος, έχοντας μάλιστα χρηματίσει και πρόεδρος της Εuropa Nostra. Υπήρξε ένας χαρακτήρας που πρέσβευε το προσωπικό και συλλογικό ήθος, τη διάθεση προσφοράς και τον πατριωτισμό που έμαθε εξ απαλών ονύχων, όπως έλεγε και ο ίδιος. Ενας δάσκαλος που μιλούσε δίχως ποτέ να είναι διδακτικός, διότι ήξερε ότι μόνο με το παράδειγμα παρακινείς κάποιον να σε ακολουθήσει. Γεννήθηκε το 1938 στο Λονδίνο, καθώς η οικογένειά του από τη Χίο καταπιανόταν με τη ναυτιλία. Ηρθε ο πόλεμος, ο πατέρας του επέστρεψε για να πολεμήσει στην Ελλάδα και έστειλε τον γιο του στη Νέα Υόρκη για να πάει εκεί σχολείο. Παρότι μεγάλωσε στο εξωτερικό, είχε στέρεη σχέση με την πατρίδα και κυρίως το Αιγαίο, περνώντας τα καλοκαίρια του στην πατρογονική Χίο και στη Σίφνο. Εκανε λαμπρές σπουδές στην Οξφόρδη και στο Χάρβαρντ. Μπορούσε να απαγγείλει έργα του Σαίξπηρ από στήθους, με αυτή την εξαιρετική βρετανική του προφορά που περνούσε και στα ελληνικά του.
Μέσα στην Επταετία γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, τη Λύδια. Από κοινού έκαναν την πρώτη σπουδαία οργάνωση ενεργών πολιτών σε μια περίοδο που οι συνταγματάρχες επιδείκνυαν τις βάρβαρες διαθέσεις τους στο περιβάλλον και σε μνημεία. Εκκινώντας από τη διασπορά, πολύ γρήγορα έφτιαξαν ένα εξαιρετικό δίκτυο, που συσπείρωσε επιστήμονες, πολεοδόμους, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους, λάτρεις της φύσης και της Ιστορίας. Εφέτος η ΕΛΛΕΤ εόρτασε 50 χρόνια και παρουσίασε σε έναν τόμο τα πεπραγμένα της. Από τη διάσωση της Πλάκας και του δελφικού τοπίου έως την αποκατάσταση μνημείων ανά την Ελλάδα, την αναβίωση μονοπατιών και τη μάχη για να μπουν φρένα σε πολεοδομικές παραβάσεις στην Ακρόπολη, η Εταιρεία άνοιξε ένα δρόμο για τις νέες γενιές Ελλήνων. Αυτό δεν ήρθε δίχως τίμημα. Κάποια στιγμή ο Καρράς κατηγορήθηκε αδίκως για αρχαιοκαπηλία, κάτι βεβαίως που κατέπεσε στο δικαστήριο. Δεν πτοήθηκε, είχε μάθει να πολεμά, γνωρίζοντας πως απέναντί του είχε συμφέροντα και ανθρώπους αήθεις. Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στον Αγιο Νικόλαο Ραγκαβά της Πλάκας. Το ύστατο χαίρε θα είναι μέσα στην εκκλησία που τόσο αγάπησε, κάτω από την καθησυχαστική σκιά του Ιερού Βράχου.
