Το συλλέγειν είναι, συνήθως, υπόθεση προσωπική. Σπανίως αποτελεί οικογενειακή, και είναι μεγάλο ευτύχημα αν, τελικά, ωφελήσει και το δημόσιο βλέμμα. Ο νομικός Αντώνης Χατζηιωάννου και η σύζυγός του Αζια, όταν ξεκίνησαν να αγοράζουν έργα πριν από 40 χρόνια, το έκαναν για να βάλουν την τέχνη στο ίδιο τους το σπίτι. Σε αυτήν την ατμόσφαιρα μεγάλωσαν και τα παιδιά τους, η Ξένη και ο Βασιλόγιαννης. Σταδιακά, όμως, αυτό που αφορούσε την τέρψη των δικών τους ματιών έφτασε να αποκτήσει δική του οντότητα, ένα corpus 1.200 έργων, που ιχνηλατεί την πορεία της παραστατικής ζωγραφικής στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Το 2007 πρωτοπαρουσίασαν ένα τμήμα του σε μια ομαδική στα Χανιά, την ιδιαίτερη πατρίδα της Αζιας. Το Σάββατο το βράδυ ακολούθησε έπειτα από 15 χρόνια άλλη μια έκθεση, πάλι στη Δημοτική Πινακοθήκη, ως «αντίδωρο» ολόκληρης της οικογένειας Χατζηιωάννου στην πόλη αλλά και στους φιλότεχνούς της. Πλάι στον παππού Αντώνη, οι δεκάχρονες εγγονές Αζια και Αντιγόνη ανέβηκαν και αυτές στο βήμα για να καμαρώσουν δικαίως και να διατρανώσουν πως η αγάπη για την ομορφιά περνάει από γενιά σε γενιά.
Τίτλος της έκθεσης είναι «Το πάθος του ορατού», με εξαιρετική επιμέλεια της Ελισάβετ Πλέσσα. Τα περισσότερα από τα 104 έργα ήταν προσωπογραφίες. Χρειάστηκε μελετημένο και ενορχηστρωμένο στήσιμο για να συνυπάρξουν αρμονικά στους τοίχους όλες αυτές οι μορφές. Από τις γυναίκες του Γιώργου Ρόρρη και του Στέφανου Δασκαλάκη, στους κολυμβητές της Μαρίας Φιλοπούλου, στις λιλιπούτειες φιγούρες του Μπιτσάκη, στα αινιγματικά παιδιά της Ειρήνης Ηλιοπούλου, στα μυστηριακά πορτρέτα του Μισούρα και του Κατσιπάνου, στους ανθρώπους κάτω από τις ομπρέλες της Δάφνης Αγγελίδου, στα πιτσιρίκια που λιάζονται του Αλέξη Βερούκα. Ενα γαϊτανάκι που συμπεριλαμβάνει δεκάδες πρόσωπα, κορμιά και κάποια τοπία. «Οταν ξεκινήσαμε να συλλέγουμε, γνώρισα τον τότε διευθυντή της Πινακοθήκης Μαρίνο Καλλιγά», είπε ο Αντώνης Χατζηιωάννου στα εγκαίνια: «Μας συμβούλευσε: “Να αγοράζετε ό,τι αρέσει στα μάτια σας, από σύγχρονους ζωγράφους από γκαλερί και από τα εργαστήριά τους”. Αυτό ακριβώς κάναμε». Η αλήθεια είναι ότι δεν έμειναν μόνο σε αυτό. Επί τέσσερις δεκαετίες στήριξαν και αγάπησαν τους καλλιτέχνες, έφτιαξαν γερές φιλίες και εγκάρδιες σχέσεις.
Το άνοιγμα της έκθεσης το περασμένο Σάββατο έγινε πραγματική γιορτή με τους περισσότερους καλλιτέχνες, άλλους Ελληνες συλλέκτες, δημοσιογράφους και λάτρεις της τέχνης να γεμίζουν το αίθριο της Πινακοθήκης. Το «παρών» έδωσε ο δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, και ο πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης, Γιάννης Γιαννακάκης, άνθρωποι που συναισθάνονται τη σημασία τέτοιων γεγονότων για την πόλη τους. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 22 Σεπτεμβρίου και αξίζει να την επισκεφθείτε.
