«Το ανώτατο δικαστήριο μιας χώρας έχει ως μοναδικό του όπλο την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στους δικαστές και ως πυρομαχικό τις συλλογικές ελπίδες μιας κοινωνίας», έλεγε ο γνωστός Αμερικανός δικαστής Ιρβιν Κάουφμαν, μία από τις εμβληματικές μορφές της Δικαιοσύνης στις ΗΠΑ, για να τονίσει τον θεμελιώδη ρόλο της ως πυλώνα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος. Οταν λοιπόν ένας ανώτατος λειτουργός του δικαστικού σώματος ολοκληρώνει την καριέρα του είναι μια κορυφαία στιγμή, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συναδέλφους του που καλούνται να τον αποχαιρετήσουν. Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για τους νεοεισερχομένους οι οποίοι θα επωμιστούν με τη σειρά τους την ευθύνη της κρίσης υποθέσεων που μπορεί να αλλάξουν τον ρου των πραγμάτων, την πορεία της κοινωνίας. Λογικό ήταν, λοιπόν, να είναι πολύ συγκινητική η εκδήλωση που έγινε στις 28 Μαΐου στο «Μεγάλη Βρεταννία», κατά την οποία η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Μαρία Γεωργίου, τίμησε τους αφυπηρετήσαντες δεκαέξι αρεοπαγίτες και επτά εισαγγελείς, αλλά και καλωσόρισε όσους πήραν τη θέση τους. Ηταν συγκέντρωση που μαρτυρεί πως το λειτούργημα αυτό είναι μια αλυσίδα με κρίκους που συνδέονται ο ένας με τον άλλο μέσα από το esprit de corps, δηλαδή το ομαδικό πνεύμα συναδελφικής αλληλεγγύης. Πραγματοποιούνταν και παλαιότερα τέτοιες βραδιές, όμως η πανδημία είχε επιβάλει τους δικούς της όρους τα τελευταία δύο χρόνια.
Υπήρχαν ωστόσο μερικά στοιχεία που έκαναν αυτήν τη σεμνή αλλά εγκάρδια τελετή μοναδική. Το πρώτο ήταν ένα μικρό βίντεο-έκπληξη με νεανικές και επαγγελματικές φωτογραφίες των δικαστών που αποχώρησαν, μέσα από το οποίο είδαν και οι ίδιοι το «φιλμ» της ζωής τους. Υπήρχαν άλλες δύο εκπλήξεις, στις οποίες είχε συμβάλει πολύ και ο ΟΠΑΝΔΑ, ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων. Επειτα από συνεννόηση της Μαρίας Γεωργίου και του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη επελέγη από τη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης Αθηνών ένα πολύ ωραίο έργο του Αγγελου Γιαλλινά (1857-1939), που έγινε πολλαπλό σε πλεξιγκλάς (ύστερα από παραχώρηση άδειας) για να δοθεί ως δώρο στους δικαστές που φεύγουν. Είναι μια εξαιρετική υδατογραφία της Ακρόπολης, όπως αυτή φαίνεται από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Ο Επτανήσιος ζωγράφος είχε ιδιαίτερη αγάπη στην τοπιογραφία και στα μνημεία, και αυτό το έργο του δείχνει μια πράγματι ρομαντική άποψη της Αθήνας και του Παρθενώνα.
Παράλληλα, οκτώ μουσικοί από τα μουσικά σύνολα του Δήμου Αθηναίων ερμήνευσαν συνθέσεις από το ξένο και το ελληνικό ρεπερτόριο για να συνοδεύσουν τη βραδιά με αναγνωρίσιμες μελωδίες. «Οι αποχαιρετιστήριοι λόγοι δεν είναι ωραίοι και δεν ταιριάζουν καθόλου στον χαρακτήρα μου. Οι αναμνήσεις όμως είναι πολύ σπουδαίο πράγμα, μας στηρίζουν πάντα στην πορεία μας και γι’ αυτόν τον λόγο ετοιμάσαμε και το ωραίο βίντεο με στιγμιότυπα από τις ζωές των συναδέλφων που πυροδότησαν την αφήγηση περιστατικών και στιγμών. Ωστόσο και εκεί δεν θέλαμε τόσο τον πρώτο λόγο να τον έχει η συγκίνηση όσο η ήρεμη αναπόληση του παρελθόντος», σημείωσε η Μαρία Γεωργίου. Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν παρέλειψε, βεβαίως, να ευχαριστήσει θερμά τον δήμαρχο, την αντιδήμαρχο Νίκη Αραμπατζή, την προϊσταμένη της Πινακοθήκης Κάλλη Πετροχείλου και τους μουσικούς που συντέλεσαν να γίνει αυτή η εκδήλωση μια ωραία ανάμνηση για όλους τους συμμετέχοντες.
