Από την άλλη μεριά του τηλεφώνου ακουγόταν ένας κόμπος στη φωνή. Λογικό… «Σήμερα είναι η αποκαθήλωση. Είναι μια πολύ δύσκολη μέρα για εμάς διότι σε λίγο θα αρχίσουμε να μαζεύουμε τα πράγματα του Skipper’s. Ακόμη έρχεται κόσμος εδώ να αποχαιρετίσει το μαγαζί που κλείνει και να μας ρωτήσει αν θα ξανανοίξουμε αφού ολοκληρωθούν τα έργα στη μαρίνα του Αλίμου, η οποία ανήκει πλέον σε ιδιωτική εταιρεία και θα την αναμορφώσει ολοκληρωτικά», μου έλεγε ο Γιάννης Μελίτας τη Δευτέρα το απόγευμα.
Την Κυριακή το βράδυ πέρασα και εγώ για το τελευταίο προσκύνημα σ’ ένα από τα πιο αγαπημένα στέκια των νοτίων προαστίων, που άνοιξε το 1987. Η ατμόσφαιρα ήταν γλυκόπικρη. Ολοι οι θαμώνες τον αγκάλιαζαν και του μιλούσαν, όλοι ήθελαν να μάθουν αν θα υπάρξει δεύτερη ζωή για το καφέ και το μπαράκι που σ’ έκανε να νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε νησί, που γεννούσε παρέες και έρωτες, που είχε μοναδικό στυλ με ναυτικά αντικείμενα. Και ανάμεσά τους ένα πολύ ωραίο ζωγραφικό έργο του Ηλία Δελλόγλου, γνωστού από τις γελοιογραφίες του στην «Κ» ως Ηλία Μακρή, που δημιουργήθηκε το 1995.
Στο πάρτι της τελευταίας βραδιάς πέρασαν γενιές και γενιές: «Ηρθαν να μου μιλήσουν ζευγάρια που έκαναν εδώ το πρώτο τους ραντεβού και τώρα έχουν παιδιά, ακόμη και εγγόνια», έλεγε ο ιδιοκτήτης του Skipper’s, ο οποίος δραστηριοποιείτο στον χώρο της ναύλωσης σκαφών και έτσι βρέθηκε αρχικά στη μαρίνα Αλίμου. Είχε ζήσει για λίγο στην Αμερική και ήρθε στην Ελλάδα με όρεξη να κάνει κάτι καινούργιο έχοντας τη βοήθεια των αδελφών του. Ανοιξε λοιπόν το μπαράκι σε μια εποχή που η παραλία ήταν της μόδας μόνο για τα μπουζούκια και τις καντίνες.
Η ιδιαίτερη διακόσμησή του που δεν άλλαζε με τη μόδα, η άπλα του, η γειτνίαση με το νερό, το έκαναν ένα από τα πιο εμβληματικά καφέ – μπαρ της πρωτεύουσας. Αγαπήθηκε και από τους ξένους. Από τον Κουστουρίτσα που ήρθε και έπαιξε με την μπάντα του μέχρι Γάλλους αθλητές κανόε καγιάκ που έκαναν εκεί το πάρτι της νίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά περισσότερο λατρεύτηκε από παρέες, ιδιαίτερα τον χειμώνα που ήταν πάντα αναμμένη η σόμπα και γύρω της ζεσταίνονταν πελάτες, γατιά και σκυλιά.
Θα κλείσει λοιπόν για πάντα το Skipper’s; «Η εταιρεία που έχει πλέον την ιδιοκτησία μάς λέει ότι στα σχέδια της καινούργιας μαρίνας θα συμπεριλαμβανόμαστε και εμείς. Οχι βέβαια στην ίδια θέση, διότι εδώ θα γίνει ξενοδοχείο. Αναμένουμε να δούμε και κυρίως να διαπιστώσουμε αν θα αντέχουμε οικονομικά να πληρώσουμε το νέο τίμημα. Δεν υπάρχει πάντως τίποτε πιο συγκινητικό από την αγάπη του κόσμου. Βλέπεις, 35 ολόκληρα χρόνια είναι αυτά. Δεν μπορούν να ξεχαστούν».
