Ο Κώστας Καρράς, που έφυγε από τη ζωή πέρυσι, άφησε το στίγμα του στην Ελλάδα και την Ευρώπη για τη διαρκή μαχητικότητά του και την ακατάβλητη ενεργητικότητά του. Περισσότερα από 50 συναπτά έτη έδωσε αγώνες σε όλους τους τομείς του πολιτιστικού και περιβαλλοντικού αποθέματος. Ηταν ο άνθρωπος που σμίλεψε τον ορισμό του ενεργού πολίτη στην πατρίδα μας, ιδρύοντας μέσα στη χούντα την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ), κινητοποιώντας τους Ελληνες της διασποράς. Διορατικός και βαθιά καλλιεργημένος είχε διαπιστώσει ότι η παγκόσμια πρόοδος και η διάχυση της δημοκρατίας θα έρχονταν μόνον με την αειφόρο ανάπτυξη. Συνεπώς η φύση και τα μνημεία ήταν ο θεμέλιος λίθος, ο πλούτος κάθε τόπου που όχι μόνον έπρεπε να προστατευτεί αλλά και να αξιοποιηθεί για την ευημερία και την ειρήνη.
Ηταν λοιπόν αντάξιο του έργου ζωής του Καρρά η πρωτοβουλία να θεσπιστεί από την ΕΛΛΕΤ αλλά και την Europa Nostra (την ομπρέλα πολιτιστικών οργανώσεων της Ευρώπης, όπου χρημάτισε αντιπρόεδρος) ένα διεθνές βραβείο στη μνήμη του για τη διασφάλιση της απειλούμενης κληρονομιάς. Στόχος του επάθλου, να αναδείξει πρόσωπα και οργανώσεις που κατάφεραν να κινητοποιήσουν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο για να διασωθεί ένα μνημείο, ένα τοπίο, μια περιοχή. Σήμερα θα γίνει η τελετή της πρώτης απονομής στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου που ήθελε και εκείνη να τιμήσει την παρακαταθήκη αυτού του οικουμενικού Ελληνα. Ιδρυτικοί εταίροι του νεόκοπου θεσμού είναι το Ιδρυμα Α.Γ. Λεβέντη, το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών και το European Investment Bank Institute.
Το πρώτο βραβείο απονέμεται στη ρουμανική οργάνωση ARA – the Association (Architecture. Restoration. Archaeology) για την πρωτοποριακή δουλειά της στην ευαισθητοποίηση των πολιτών της χώρας αυτής ώστε να προστατευτεί η Ρόσια Μοντάνα. Πρόκειται για μια περιοχή της Τρανσυλβανίας που σχετίστηκε με την εξόρυξη χρυσού και αργύρου, ήδη από προϊστορικά επιφανειακά έργα έως τις βαθιές υπόγειες στοές, που συνεχίστηκαν στη μεσαιωνική και σύγχρονη εποχή, μέχρι τη δεκαετία του 1970. Στη διάρκεια των αιώνων, οι άποικοι που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ευρώπης δημιούργησαν κοινότητες με μια ενδιαφέρουσα πολιτιστική ποικιλομορφία. Μια σημαντική απειλή για την τοποθεσία και την τεράστια γύρω περιοχή αποτέλεσε το μεγάλης κλίμακας ανοιχτό έργο εξόρυξης στις αρχές του 2000.
Η καταστροφή αποσοβήθηκε χάρη στη μαζική κινητοποίηση των πολιτών μαζί με άλλους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς και διάφορες τοπικές ΜΚΟ που υποστήριξαν ένα εναλλακτικό, βιώσιμο, μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό έργο, με την ΑRA να έχει κομβικό ρόλο. Συσπείρωσε αρχιτέκτονες, αναστηλωτές, αρχαιολόγους, ιστορικούς τέχνης, μηχανικούς, κατοίκους και εθελοντές και στο τέλος πέτυχαν το 2021 να μπει η Ρόσια Μοντάνα ταυτόχρονα στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς σε Κίνδυνο.
