Αποκλείεται να έχει πατήσει κανείς ντεκ αγωνιστικού ιστιοπλοϊκού και να μην είχε ακούσει το όνομά του να συνοδεύει απίθανες ιστορίες, όλες τους αληθινές. Διότι ο Γιώργος Ανδρεάδης, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 82 ετών, ήταν ένας ζωντανός θρύλος της θάλασσας, που συγκέντρωνε τον σεβασμό των αθλητών αλλά και των προσωπικοτήτων που ασχολούνταν με τη διοίκηση του αθλήματος στην Ελλάδα και στον κόσμο, όπως και εκείνος. Δεν ήταν μονάχα οι συμμετοχές του σε Ολυμπιακούς Aγώνες, οι παγκόσμιες διακρίσεις, το μεταδοτικό του πάθος για τα σκαριά. Στη δε πατρίδα μας του χρωστάμε ότι χάρις στο δικό του όραμα, στην αδιάκοπη προσπάθεια και την αφανή προσήλωσή του, υπηρετώντας σε καίριες θέσεις, κατάφερε να κάνει το σπορ προσβάσιμο σε όλους. Του φαινόταν –και είναι– αδιανόητο, ο Ελληνας που ταυτίστηκε από την αρχαιότητα με το υγρό στοιχείο να μη μαθαίνει από μικρός τις αρετές που δίνει η ιστιοπλοΐα: πειθαρχία, μεθοδικότητα και αυτοσχεδιασμό, αποφασιστικότητα και ομαδικότητα.
Ο Γιώργος, ένας από τους τρεις γιους του Στρατή Ανδρεάδη, του εφοπλιστή, τραπεζίτη και επιχειρηματία που άφησε το στίγμα του στη μεταπολεμική και μεταπολιτευτική περίοδο, σπούδασε και ο ίδιος οικονομικά στη Γενεύη. Από πολύ μικρή ηλικία όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν η αγωνιστική ιστιοπλοΐα με πρώτο αγώνα το 1955 όταν ήταν 14 ετών. Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 και 1976, διαγωνιζόμενος στις κατηγορίες Φλάινγκ Ντάτσμαν και Σόλινγκ. Εκτοτε συμμετείχε ενεργά σε μια ευρεία γκάμα αγώνων στην Ελλάδα και στον κόσμο. Οπως θυμάται ο συναθλητής και καλύτερός του φίλος Κώστας Λυμπεράκης, μια δυο φορές πραγματικά κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους σε αγώνες της ανοικτής θάλασσας αλλά ο εκλιπών ξεχώριζε για την παροιμιώδη ψυχραιμία του που δεν έμοιαζε βγαλμένη από μεσογειακό ταμπεραμέντο αλλά από βρετανικό φλέγμα. Με αυτήν την πετριά του κατάφερε να ανατρέψει αποτελέσματα αγώνων και να αντιστρέψει τις δυσχέρειες που συναντούσε εν πλω. Ισως η πιο συγκινητική του συνεισφορά δεν είναι η μεγάλη αθλητική του καριέρα αλλά πως γενναιόδωρα και δίχως ίχνος υστεροβουλίας ή αυτοπροβολής βοήθησε ηθικά και υλικά τις νέες γενιές των Ελλήνων ιστιοπλόων. Το έκανε αξιοποιώντας τις απίθανες γνώσεις του, το δίκτυο των γνωριμιών του αλλά και βάζοντας πλάτη στα οικονομικά. Η μανία του με το άθλημα ήταν τέτοια που είχε αγοράσει σκάφη που διακρίθηκαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες για να τα μελετήσει, είχε αποκτήσει μόνος του σκευή ναυπηγού διεθνούς κύρους. Χρημάτισε μεταξύ άλλων πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας, διεθνής κριτής, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, πρόεδρος του ΝΟΕ, πρόεδρος των Ελλήνων Olympians (από το 2000) και μέλος του Δ.Σ. της WOA. Το ύστατο χαίρε είναι αύριο Τρίτη στο Α΄ Νεκροταφείο, στις 11 π.μ.
