Την ιστορία τη γράφουν στην Ελλάδα οι παρέες. Τη διαφυλάσσουν κιόλας. Μια τέτοια «συμμαχία» φίλων, ανθρώπων του πνεύματος και των τεχνών ίδρυσε τη μη κερδοσκοπική, πολιτιστική εταιρεία «Αρχιπέλαγος». Πρωτεργάτες ο Νίκος Κούνδουρος, ο Αγγελος Δεληβοριάς, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Νίκος Σηφουνάκης, ο Νίκος Μάργαρης, η Ρούρα Σιφναίου κ.ά. Το όραμά τους ήταν να αγοράσουν και να σώσουν από την ερείπωση το πιο ιστορικό βιομηχανικό ελαιοτριβείο της Λέσβου, που ανήκε στην οικογένεια της μητέρας του Οδυσσέα Ελύτη. Οντως το 1999 ξεκίνησε το έργο της αποκατάστασης για να γίνει ένα μουσειακό «διαμαντάκι» στο γραφικό χωριό Παπάδος. Oμως δύο δεκαετίες αργότερα χρειαζόταν ξανά παρεμβάσεις για να έχει τις σύγχρονες προδιαγραφές πυρασφάλειας (όλοι είδαμε γιατί), να ανακατασκευαστούν οι κεραμοσκεπές, να αντικατασταθούν κουφώματα, ηλεκτρολογικά και ηχητικά συστήματα.
Και πάλι το «Αρχιπέλαγος» έβαλε τα δυνατά του να πετύχει την άρτια ανακαίνιση που χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα Leader της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, μέσω της Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου αλλά και από χορηγίες. Και το Σάββατο όλοι όσοι είχαμε τη χαρά να περάσουμε το κατώφλι μείναμε πραγματικά με το στόμα ανοιχτό. Οπου και αν κοίταγες έβλεπες μεράκι. Τα σπάνια παλαιά μηχανήματα, σιωπηλοί μάρτυρες της βιομηχανικής παράδοσης της Λέσβου, όχι μόνον συντηρήθηκαν αλλά μπορούν να λειτουργήσουν και με ηλεκτρισμό ώστε οι επισκέπτες να έχουν την εικόνα ενός χώρου που κάποτε έσφυζε από ζωή και εργατικά χέρια.
Ο Νίκος Σηφουνάκης, πρόεδρος του φορέα, με εμφανή υπερηφάνεια και συγκίνηση μας ξενάγησε όλους και στο τέλος, στη δροσερή αυλή του μουσείου, βράβευσε άπαντες τους συντελεστές που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για να δούμε το άρτιο αποτέλεσμα. «Το παλιό ελαιοτριβείο, που οικοδομήθηκε στα 1887, συμπληρώνει όρθιο 136 χρόνια ζωής και όπως όλα τα παλιά κτίρια έχει πολλαπλάσιες ανάγκες συντήρησης σε σχέση με ένα νέο», εξήγησε προτού ευχαριστήσει όλη την ομάδα που κατέθεσε την ψυχή της για το δεύτερο «φιλί της ζωής» στον χώρο αυτό.
Και βέβαια, η νέα εποχή για το Μουσείο Ελαιοτριβείο Βρανά εορτάστηκε κατά το δέον με μια «πάνδημη» συναυλία ενός άλλου υποστηρικτή του «Αρχιπελάγους», του Γιώργου Νταλάρα που τραγούδησε αφιλοκερδώς για τα εγκαίνια. Η φιλία που τον συνδέει με τον Νίκο Σηφουνάκη αλλά και η αγάπη τους για τη Μυτιλήνη φάνηκε όταν τον κάλεσε στη σκηνή να ερμηνεύσουν μαζί ένα τραγούδι. Ακροβολισμένη στα πίσω καθίσματα, ανάμεσα στους ντόπιους, μπορούσα να αισθανθώ αδιαμεσολάβητη και τη δική τους χαρά που ο βασανισμένος τόπος τους δέχεται ένα πραγματικό «χάδι» αγάπης και φροντίδας. Η δε βραδιά ήταν αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί, ως μικρό ευχαριστώ για την τεράστια προσφορά του στο νησί.
