Ψηλή, λιγνή, όμορφη, με αέρα ξενικό. Είχε επιβλητικό παρουσιαστικό. Oμως αυτό που σε κέρδιζε τελικά στη Λίζα Εβερτ ήταν η αύρα της λεπτότητάς της, σαν φωτοστέφανο διακριτικότητας. Η ίδια δεν ήθελε να πέσουν τα φώτα επάνω της, δεν επιθυμούσε να τραβήξει ποτέ την προσοχή, προτιμούσε να ελαφροπατά αθόρυβα, εκεί όπου άλλοι βροντοφώναζαν ή ακκίζονταν. Γιατί αυτό που την ενδιέφερε περισσότερο ήταν η ουσία των πραγμάτων. Χαρισματική φωτογράφος, ήξερε να αποτυπώνει όχι να ποζάρει, να παρατηρεί και να απαθανατίζει με τον τρόπο της ό,τι άξιζε να περάσει στην αιωνιότητα. Ακριβώς όπως ο πατέρας της, ο Αμερικανός φιλέλλην Ευγένιος Βάντερπουλ (Τζην ή E.V. για τους συναδέλφους και τους μαθητές του στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών της Αθήνας) που χάρις στην οξυμένη του ματιά και την απίστευτη γνώση του εντόπισε σπαράγματα, μνημεία, ως και ταύτισε τη φυλακή όπου ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο.
Από τον Τζην έμαθε η Λίζα να αγαπάει τόσο βαθιά την Ελλάδα. Ο απόφοιτος του Πρίνστον που πρωτοεπισκέφθηκε πεζή τη χώρα μας το 1927 εισερχόμενος από την Αλβανία, φίλος του Χόμερ Τόμσον, συνέδεσε το όνομά του με την Αρχαία Αγορά, έμεινε στην Αθήνα ακόμα και μετά την είσοδο των γερμανικών τανκς. Γύριζε με ένα ποδήλατο όλες τις γειτονιές για να βοηθήσει τα παιδιά στον λιμό και το 1942 συνελήφθη και εστάλη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Εκεί μελετούσε τον Ηρόδοτο, τον Ξενοφώντα και τον Θουκυδίδη αλλά έκανε και διαλέξεις στους συγκρατούμενούς του για την αρχαία ιστορία. Είχε ήδη παντρευτεί την όμορφη Τζόαν Τζέφρι, φωτογράφο των ανασκαφών της Αγοράς και είχε αποκτήσει την οικογένειά του.
Η Λίζα γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα όμορφο κτήμα κοντά στα Ανάβρυτα με τους γονείς της να της περνούν όλο το θάμβος που ένιωθαν για τις ελληνικές αρετές και την ομορφιά του τοπίου. Η ίδια ασχολήθηκε με τη φωτογραφία από τις αρχές της δεκαετίες του 1980, αν και ήταν τρομερά αφοσιωμένη σύζυγος στον Μιλτιάδη Εβερτ και μαμά στις δύο θυγατέρες της, την Αλεξία και την Ιλεάνα. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν drones, φωτογράφιζε από ελικόπτερο και εστίασε την προσοχή της στα μέρη όπου κάποτε άνθησε ο ελληνισμός και τα ίχνη του κινδύνευαν από τη λήθη: Κάτω Ιταλία, Πόντος, Βόρειος Ηπειρος, Μέση Ανατολή, Μικρά Ασία. Συνεργάστηκε με εγνωσμένου κύρους συγγραφείς όπως ο Κώστας Σταματόπουλος και η Μαριάννα Κορομηλά. Αργότερα έφτιαξε τον εκδοτικό οίκο Αστερισμός όπου εξέδιδε τα βιβλία της. Ενα από τα σημαντικότερα ήταν αφιερωμένο στα μικρονήσια του Αιγαίου. Ακόμα και όταν κλονίστηκε η υγεία της δεν σταματούσε να κάνει σχέδια για το μέλλον, όπως μια έκθεση στην Ιταλία που έμεινε στα σκαριά. Η Ελλάδα αποχαιρετίζει μια πραγματική κυρία, φτιαγμένη από το καλούπι μιας άλλης εποχής. Η επιθυμία της ήταν η κηδεία της να γίνει σε οικογενειακό κύκλο.
