Αγαπώ πολύ τη δουλειά της Λίζυς Καλλιγά. Είναι μια θυρίδα ομορφιάς μέσα στο χάος της ζωής. Αναδεικνύει πάντα κάτι σημαντικό ή ανεπαίσθητο που έχει πιάσει το μάτι της και θέλει να το μοιραστεί.
Παρακολουθώ εδώ και χρόνια όλες τις ενότητές της, από την Ιερά Οδό στη μεταφορά των αρχαίων αγαλμάτων από το παλιό Μουσείο της Ακρόπολης στο Νέο, τα πετραδάκια που έχει μαζέψει στις Σπέτσες, τους κολυμβητές που φωτογράφιζε κάτω από το σπίτι της στο νησί.
Oπως λέει συχνά και η ίδια: «Διαλέγω τι θα δω γύρω μου. Είμαι πολύ προσεκτική να μην μπλέκω σε αντιαισθητικές καταστάσεις. Προσπαθώ να μένω στον δικό μου κόσμο, ο οποίος, ευτυχώς, έχει πολλά πράγματα και πολύ ωραία». Ακόμα και ο εσωτερικός πόνος γίνεται κάτι λεπταίσθητο στα χέρια της Καλλιγά. Με το ξεκίνημα ενός δύσκολου φθινοπώρου, η Λίζυ έρχεται ξανά να μας προσφέρει κάτι ιαματικό και βαθιά ανθρώπινο όπως είναι τα άνθη, τα οποία την περίοδο που τα έφτιαξε ήταν αφιερωμένα στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνoϊό.
Φωτογράφος, χαράκτρια, ζωγράφος, επέλεξε να μετουσιώσει την ανησυχία, τη θλίψη και το πένθος, στρέφοντας το βλέμμα της στα λουλούδια, κατά διάρκεια του εγκλεισμού την περίοδο της COVID. Ετσι η έκθεση που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023 στην γκαλερί Σκουφά έχει τίτλο «Τα ανθη της πανδημίας» και αφιερώνεται σε αυτά.
Για την εικαστικό που αποσύρθηκε τότε στο ησυχαστήριό της στις Σπέτσες, το να φωτογραφίζει και να ζωγραφίζει βάζα και το περιεχόμενό τους ήταν η πιο δημιουργική της διέξοδος.
Αλλοτε άνθη σε ανθοφορία και άλλοτε άνθη αφυδατωμένα και μαραμένα, αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα εκείνων των σκοτεινών ημερών. Εβγαινε κάθε πρωί μια σύντομη βόλτα με τη σκυλίτσα της την Κοκό, μάζευε από κήπους και από τη φύση μπουκέτα.
Η αποτύπωση των ανθέων έγινε η κεντρική δραστηριότητα, κάτι που την απασχόλησε βαθιά, μιας και όπως εξομολογείται, ξυπνούσε το βράδυ και πήγαινε στο εργαστήριό της για να βρει το σωστό χρώμα. Φύλλα, σέπαλα, μίσχοι και κλαδιά απέκτησαν τη δική τους οντότητα.
Ωστόσο, ενώ εργαζόταν αποκλειστικά πάνω σε αυτήν την ενότητα, ένα βραχυκύκλωμα προκάλεσε μια φωτιά που κατέστρεψε συθέμελα το προγονικό σπίτι στο νησί. Το μόνο που γλίτωσε ήταν κάποια από αυτά τα έργα που είχαν αποσταλεί στην Αθήνα. «Δεν απέμεινε τίποτε. Ομως είμαι ευγνώμων που σώθηκα τελευταία στιγμή από την πυρκαγιά, που είμαι ζωντανή και έχω αγάπη γύρω μου. Για εμένα αυτή η έκθεση είναι το τέλος ενός μεγάλου κύκλου, που πρέπει να αποχαιρετήσω το σπίτι του προπάππου μου», μου είπε κανονίζοντας να βρεθούμε…
Η έκθεση φιλοξενείται στην γκαλερί Σκουφά και θα διαρκέσει μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου.
